Օրհնյա՜լ Անուն,
շշնջում ու նեկտարով եմ լցվում լրիվ,
շշնջում ու գալիս եմ Քեզ,
աղջամուղջից ազատվելու մտածությամբ,
շշնջում ու` իմ մարդկային այս տնակով,
անհոգության խոտից շինված այս տնակով,
փուլ եմ գալիս
անտանելի դժվարությամբ...
Օրհնյա՜լ Անուն.
իմ ցանկության անիվներն եմ ջարդում ահա,
որ շարժվեմ`
Քո Կամքի չորս անիվներով`
Ճանապարհով` սիրո, հույսի և հարության...
Օրհնյա՜լ Անուն,
Օրհնյա՜լ Անուն,
Օրհնյա՜լ Անուն,
Բերկրալի ազատության...
Մաքսիմ ՈՍԿԱՆՅԱՆ