Բարի Հովիվ,
Արի ու արածեցրու մոլորված գառներիդ,
Մի թող, որ անդունդը կալի նրանց:
Անդունդներ սիրող գառներիդ, Տեր իմ,
Դիր Քո սիրասուն ուսերի վրա
ՈՒ փարախդ տար:
Տեր, Դու լսո՞ւմ ես նրանց մայունը,
Որբության տենդը կալել է մեկեն.
Աղերսո՜ւմ են, Տեր, էլ մի՛ ուշանա.
Անդունդը նորից կանչում է նրանց: