«Հպարտ» քաղաքացիները ուղեղներից հանել են աղքատությունը, որ «միտքը վառ պահեն»

ՈՒղիղ մեկ տարի առաջ այս օրը ՀՀ «հպարտ ու արժանապատիվ» քաղաքացիները չգիտեին, որ աշխատանք չունեն ոչ թե որովհետև աշխատատեղ չկա, այլ որովհետև թամբալ են: Չգիտեին նաև, որ աղքատությունն իրենց գլխում է, դրա համար էլ ֆինանսապես անապահով են: Իրազեկ չէին, որ դրոշը պատին հենելու համար կարող են ծեփվել պատին, փռվել ասֆալտին կամ ի տես արար աշխարհի ու տեսախցիկների առջև, անարգանքի սյանը գամվել: Հասարակությունը հակառակորդների ու յուրայինների բաժանելով` մերժում էին ում պատահի և ինչպես պատահի: Այսօր արդեն «միտքդ վա՛ռ պահիր» խորագրի ներքո մարդիկ տոնելու են նոր իշխանությունների սահմանած քաղաքացու օրը: Քաղաքացիների համար, որոնց մեծամասնությունն աշխատանք չունի, մի մասն աշխատում է չնչին աշխատավարձով, զգալի հատվածն էլ արտագնա աշխատանքի մեկնելու պատճառով տեսակապով է գուրգուրում իր զավակներին, պետական բյուջեից հատկացված ահռելի գումարով գուցե հիշարժան դառնա ևս մեկ օր: Համերգ ու հրավառություն կլինի, իսկ հետո՞:

Քաղաքացու տոնի համար կառավարությունն ավելի քան 250 հազար դոլար կհատկացնի: Մի երկրում, որտեղ, ըստ իշխանության ներկայացուցիչների, 30 տոկոս աղքատություն կա, երկրաշարժից հետո աղետի գոտի ու անօթևան մարդիկ կան, մի երկրում, որտեղ իշխանափոխությունից մեկ տարի անց մարդկանց սոցիալական վիճակը դրական առումով չի փոխվել, անհրաժե՞շտ էր արդյոք մարդկանց «միտքը վառ պահելու» համար նման ճոխություն թույլ տալ: Մի քանի սենյականոց բնակարանը Գյումրիում 20-25 հազար դոլար արժի, Սպիտակում՝ 15-18 հազար, այսինքն՝ մոտ տասն ընտանիքի այդ գումարով հնարավոր էր բնակարանով ապահովել, մի քանի հարյուր անապահով ընտանիքի էլ այդ գումարով կարելի էր օժանդակություն ցուցաբերել:
«Կգան, կուտեն, կլափեն, կթափեն, կիմանան, թե գառն անտառի պտուղ է, ծառից է կախված լինում». Մաթևոսյանի տողերին համապատասխան իշխանական էլիտան մի լավ քեֆ կանի այդ օրը, կտոնի իր «հաղթանակի» մեկ տարին, իսկ աղքատն այդպես էլ աղքատ կմնա: Ինչքան էլ գեղեցիկ փաթեթավորեն հաղթանակի մեկ տարին տոնելու և սուփրա-սեղան գցելու գաղափարն ու այն որպես քաղաքացու օր ներկայացնեն, բոլորիս էլ հասկանալի է` ներկաներն այդ կերպ վրեժ են լուծում նախկիններից ու, նրանց աչքը հանելու համար, հաղթանակի դափնիները ցուցադրաբար դնում գլխներին:

Սևակ ՎԱՐԴՈՒՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• «Ես թոռն եմ Սեդա Վարդումյանի»
• ՆԱ` լույս-փրկության Արահետը
• Սիրերգ
• Սերակարոտ
• Ախթալան և հարակից 6 բնակավայրերը 5 օրով նորից կկտրվեն արտաքին աշխարհից
• Ինչու՞ և ինչպե՞ս
• Աղոթք
• «Հունվարին պարենային մի շարք ապրանքատեսակների գծով երկնիշ գնաճ է գրանցվել»
• Իշխանությունը պայքարում է իր իսկ ծնած երևույթի դեմ
• Բուհի ռեկտոր ընտրողը նախարարն է լինելու
• Աղջիկներս Շուշիում տուն են կորցրել, բայց ամենամեծ կսկիծն այնտեղ մնացած մյուս դստերս շիրիմն է
• Երազել ու թռչել, այո, պետք է, բայց ձեր իշխանությունը բոլորին է թևաթափ անում
• Պատերազմի պատրաստվելը դպրոցական հանդես չէ, որ չհասցնեիք
• Արծրուն Հովհաննիսյանը մեկ բառ պետք է ասեր՝ ներողություն
• «Հայաստանի ու Ադրբեջանի մասով Իրանը փոխել է հռետորաբանությունը»
• Իշխանությունն արտահերթ ընտրության թեման 2-րդ պլան է մղում
• Փաշինյանն ու Ալիևն Շուշիի մասին նույն բանն են ասում
• Լենա Նազարյանին գործուղեք Մառնեուլի
• Ինքնաթագադրված «թաղապետը»
• Դավիթ Տոնոյան՝ մեծ-մեծ «փրթողը»

Մեկնաբանություններ