Հավատա՞լ վարչապետին, թե՞ սպասել երկնային մանանայի (ի նվիրում վարչապետի տոկուն կամքի)

ՆԱԽԵՐԳԱՆՔ-ՑՈՒԳՑՎԱՆԳ

Հայկական բնաշխարհում ցուգցվանգային ձմեռն է ծնրադրել: Արագած լեռան գագաթի եռագույն դրոշն ու Կառավարական տան ժամացույցը նույն ջերմաստիճանն են ցույց տալիս:
Մի խոսքով, ձյունեղ մառախուղն իր սարսռուն տիրակալությունն է հաստատել Արարատյան դաշտում: Գուցե այստեղ բնաքաղաքական մի խորհո՞ւրդ կա: Գուցե սա փորձությո՞ւն է իշխանության համար, որ ջերմեռանդ մի բույն է հյուսել և սպասում է ջերմ հոսանքների: Ինչո՞ւ են հարավային, մերձարևադարձային, ի վերջո՝ մի քիչ էլ ջերմոցային քամիները այսքան թույլ և ծույլիկ, հասնում են Արարատյան սառնաշաքարի պես անուշ եզերքի սահմանները և ամոթխած հետ են քաշվում:

Ծանր է, անշուշտ, բեռը կառավարության, վարչապետը այսօր շատ նման է Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցու առջև խոյացած զորավար Անդրանիկի հուշարձանին, զորավոր այս այրը՝ փառապանծ Անդրանիկը, հեծել է երկու նժույգներին, սանձել է նրանց և սրամերկ արշավում է դեպի Մասիս, Արդահան և Մուշ: Կարեն Կարապետյանի մի նժույգը խորհրդանշում է հանրապետության տնտեսության ծաղկունքը, մյուսը՝ հանրապետական կուսակցության նոր ոգին: Ցանկանք նրան անդավաճան և քառատրոփ նժույգներ: Բա՜յց...

ԳԱՆՁԱԳՈՂԵՐԸ ԳԹՈՒԹՅԱՆ ԽՈՀԱՆՈՑՈՒՄ

Լավ ու շեն օր էր հունվարի 12-ը: Վարչապետը նավարկության իջեցրեց իր երազանքի առագաստանավը՝ «Ռազմավարական նախաձեռնությունների կենտրոնը», և տնօրեն նշանակեց իրենից ոչ պակաս ժպտադեմ, տակավին երիտասարդ մի նավաստու, իր խորհրդական Ալեքսին՝ Խաչատրյան: Վարչապետը երազկոտ էր և խիստ ուրախ, և իր ոգևորությունը հայտնեց երկրին ու մեզ. «Այսօր շատ լավ օր է...»: Պետք է հուսալ, որ սկսվում է խաչակրաց մի մրրկաբեր արշավանք դեպի գանձագողերի ամորձատում, ամորձատված տնտեսության վերակենդանացում, ազգային մշակույթի ծաղկում-բարգավաճում և այսպես շարունակ: Ինչևէ, նշանավոր այդ նիստում ծանրակշիռ կերպով ազդարարվեց, որ վերջապես լուծարվել է «Երկաթուղու շինարարության տնօրինության ընկերությունը», որը լույս աշխարհ էր եկել 2009-ին և պետք է դառնար պետականության կազմավորման կյանքի ճանապարհ, ազատագրելով հանրապետությունը միակողմանի տնտեսաքաղաքական բիրտ կախումներից, լուսարձակելով մեր ուղին դեպի արևելք, դեպի հարևան-դաշնակից Իրան: Այս քրեաքաղաքական ամրոցում անհետացել է 27 մլն դոլար, մեր սնանկ երկրի համար մի ահռելի գումար: Անհետացել է, հօդս է ցնդել, և ոչ ոք այս լրբենի գանձագողության համար զնդան չի նետվել:

Ինչպիսի՜ դժվարին, բայց և այնպես հերոսական օրեր են սպասում հարգարժան բարեփոխիչին, որը նաև իշխող կուսակցության նոր ոգու թալիսմանն է, սակայն ում չորս կողմից դավում են, տեղին-անտեղի հարվածում են, քինոտ քմծիծաղում են, բայց և այնպես սպասում են, որ 14-րդ վարչապետի խոստումներն իրականանան:
Համաշխարհային բանկի փորձագետները վաղուց ապացուցել են, որ Հայաստանի տնտեսությունն ամենամենաշնորհվածն է Արևելյան Եվրոպայում: Այս պանծալի արդյունքը նշանավորվում է մի այլ ցնծությամբ, հանրապետությունում, գերմանացիների օժանդակությամբ, գործում են գթության խոհանոցներ, որոնք տաք ճաշ են նվիրաբերում ՀՀ քաղաքացիներին, հասկանալի է, նրանց, ովքեր ամիսներով տաք ապուրը տեսնում են սև-սպիտակ երազում: (Անկասկած, հեռու չէ ժամանակը, երբ հենց օլիգարխիան և վարչաբյուրոկրատական վերնակույտի անդամները մեկ առ մեկ կդառնան գթության խոհանոցների ամենօրյա այցելուներ: Ճիշտ կլինի, որ «Ռազմավարական նախաձեռնությունների կենտրոնը» նախատեսի, ասենք, հազար գթառատ խոհանոցի հիմնադրում: Ճաշացանկը, ինչ խոսք, կհաստատի ժողովուրդը: Ամեն:)

Դուք, արգո Կարեն, մեծարգո Կարապետյան, արիական վեհանձնությամբ հաստատում եք, որ Հայաստանի տնտեսությունը գտնվում է շատ ծանր վիճակում: Ձեզ հայտնի՞ է ARMOIL ընկերության պատմությունը: Հուզիչ և ուսանելի պատմություն է, ունկնդրեք: Ընկերությունը արտասահմանյան է, տնօրենը հարգարժան Ալֆրեդ Աբեդին է: Բավականին հմտավարժ գործարար է այս պարոնը: 2013-ից է մուտքագրվել հայկական գերբարյացակամ շուկա: Հա, չմոռանամ նշել, որ ARMOIL-ը ավտոյուղերի արտադրություն ունի Իրանում և Դուբայում: Այսինքն՝ ծանրաքաշ ընկերություն է, ՀՀ 1000 խոշոր հարկատուների մեջ 2016-ին զբաղեցրել է 58-րդ պատվավոր նիշը: Սակայն, հավանաբար, տիար Ալֆրեդի մուծած գումարները ՀՀ ՊԵԿ-ին անցանկալի իրանադուբայական ավտոյուղի անհարազատ հոտ են արձակել (չէ՞ որ փողը հոտ ունի, երբեմն բուրում է, երբեմն էլ գարշահոտում), և նրան յոթ ամիս առաջ ուղղակի հրմշտել-քշել են հայոց ոչ միայն գերբարյացակամ, այլև գերազատական, նաև արտաքին ներդրումների ներգրավման համար օրումեջ ուշաթափվող շուկայից: Բայց ունկնդրենք Ալֆրեդ Աբեդիին. «Մենք երեք ամիս առաջ կառավարությանը ներկայացրինք նախագիծ այն մասին, որ Մեղրիում կարող ենք վերամշակել դիզվառելիքը՝ ստանալով բարձր որակի դիզվառելիք: Ոչ մի արձագանք դեռևս չենք ստացել: Յուղի ներկրումը ևս դադարեցվել է, որովհետև շահավետ չէ, երաշխիքներ չկան, շուկայում խնդիրներ կան: Շուկան պետք է վերահսկվի, վտանգավոր յուղեր են վաճառվում Հայաստանում»:
Սխալվեցիք, սա միայն վարչապետի գործը չէ: Կան անհամար պատկան կառույցներ, նախարարություն, ՏՄՊՊՀ, ԱԱԾ և այլն, որոնք պետք է որ զբաղվեն խնդրով և զբաղվեն կատաղի եռանդով: Եվ զեկուցեն վարչապետին:

Աշխարհագրություն առարկայից չեմ փայլել, սակայն չեմ էլ կասկածում, որ Մեղրին Սյունիքի մարզում է: Եվ որ այս մարզում 25 տարի հակապետականություն սերմանող Լիսկային անկյուն քշեց հենց այսօրվա վարչապետը:

ԹԱԿԱՐԴ ԸՆԴԴԻՄՈՒԹՅԱՆ ՀԱՄԱՐ
Տարիներ առաջ բարկացայտ, բայց և այնպես քնարանվագ պոետ Բագրատը՝ Ալեքյան, մի տեսիլք է պատկերել յուր «Տեսիլք» ստիխում.
Անտես փլուզվող խոտերի միջից՝
Մունջ, արարչագեղ
հոգեդարձումով
Մի թռչուն սուրաց խավարաշրջիկ
Գոյն իր ոչնչից հնարավորող:

Ընդդիմադիր դաշտում հայտավորված պաշտպանության նախկին նախարար, գեներալ-լեյտենանտ Սեյրանը՝ Օհանյան, մի ուշագրավ միտք մատուցեց հանրությանը, գուցե նաև պետությանը, անշուշտ, նաև իշխող ուժին. «Մեր երկիրը պետք է դուրս գա տնտեսական հարաբերությունների այսօրվա թակարդից...»: Ոսկի խոսքեր են, որ հնչել են արծաթյա տավիղի ոսկեարծաթ նվագակցության ներքո: Կեցցե՛ս: Սակայն այսօր զորաբանակի մարտական հրամանատարիդ վայել անձնվիրությամբ կազմաքանդիր սեփական թակարդդ, վաճառիր և հայոց բանակին նվիրաբերիր «Վահագնի» բարձրխավային թաղամասի ճիշտ կենտրոնում անհայտ ընկերոջդ նվիրական նվիրաբերմամբ կառուցված դղյակը ու դարձիր տնտեսության և երկրի հակաթակարդիչ:

Բավականին խոստումնալից-խորհրդավոր էր արգո Գագիկի՝ Ծառուկյան, վերադարձի ավետիսի այս երկտողը. «Մենք պետք է ձևավորենք ոչ թե բարեգործության սպասող հասարակություն, այլ ձևավորենք անհրաժեշտ պայմաններ տնտեսության համար»: Ցնծում եմ և երկու ձայնս (իրական և ներքին) նվիրաբերում գլխավորածդ դաշինքին: Սակայն մի վերապահում ունեմ, ժամանակը չէ՞, որ տնտեսության համար անհրաժեշտ պայմաններ ձևավորելու գերբաղձալի երազանքը Ձեր իրականացնեք՝ մեկընդմիշտ հրաժարվելով գազի ներկրման մենաշնորհից, այսինքն՝ պետական-համաժողովրդական սեփականության ծանրակշիռ հատվածը ազգայնացնեք: (Ներքին ձայնս ինձ նոր հուշեց, որ այդպես էլ լինելու է):

Խմբիշխանության պինդ լարած թակարդները քանդելու ընդդիմության ջանքերը ջորու նման անպտղաբեր են: Այս պահին խմբիշխանությունը, համոզված եմ, կարող է անխռով խրախճանալ, զի ընդդիմադիր դաշինքներն ու դաշնագրերը իրենց վարքով, բարքով և գործերով այս կամ այն կերպ ճարպագնդեր են մատակարարում իշխանական բազում-անթիվ թակարդներին:

Կա, այո՛, թակարդ մշակույթի, գիտության և արվեստի համար, կան տնտեսական, քրեաքաղաքական, աղանդավորական, ԼԳՏԲ-ական, ի վերջո՝ իշխանալկտիական թակարդներ: Սակայն դաշինքների նորօրյա և սնկածնունդ-սնկահասակ դաշնագրերի նախընտրական-հակահանրապետական հռչակագրերն ընդամենը և պարզապես շահկատակային շահարկումներ են: Տիկնայք և տիարք ընդդիմադիրներ, ուշի ուշով լսեք առաջարկս, քննարկեք այն ձեր հայտնի-անհայտ, նաև հյուսիսային ու հարավային ստնտուների հետ և դաշնագրվեք վարչապետի նախաձեռնած բարեփոխումներին, սաստեք նրան, եթե հարկ է, բայց սատարեք հոգով, մտքով և գործերով (անկեղծ ասած, ներքին ձայնս ընդդիմության դաշտում կապանքվում, ինձ ոչինչ էլ չի հուշում: Այնպես որ, տիկնայք և տիարք ընդդիմադիրներ, ունկնդրեք ուշի ուշով ձեր սեփական ներքին ձայնին): Չեք փոշմանի, հավատացեք:

ՀԵՏԳՐՈՑ-ՄՐՈՑ
Դասականներին լսել է պետք: Առավել ևս պետք է ծնրադրել քաղդասականների ժառանգության առաջ: 2016-ին քաղդասական Գալուստ Սահակյանը արտաբերեց 2 քաղիմաստություն: Նախ՝ երկրի կառավարության խնդիրը ժողովրդի կենսամակարդակի բարձրացումը չէ: Եվ հետո՝ 3-րդ հանրապետությունը 4-րդ գաղութապետության չվերածվելու համար 2 խնդիր պետք է լուծի 14-րդ վարչապետը. նախ՝ ազգայնացնի հանրապետության տնտեսությունը, միաժամանակ կազմաքանդելով քրեաքաղաքական (այն է՝ օլիգարխիկ-իշխանական) համակարգը: Կասկած չունեմ, սա է նրա նպատակը: Սակայն ո՞րն է հենարանը: Հենարանը հանրությունն է, ես եմ, դուք եք, ընթերցողներ, իմ պատվարժան հենարանը, ի վերջո, մեր պատմության պատվիրանն է:
Առակներն այս զինչե՞ր ցուցանեցին:

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ազգային կապիտալը պետականության անկյունաքար
• Հովվերգական դավադրություն (բացահայտված է ՔՊ-ի հինգերորդ շարասյունը)
• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն
• Հռչակագիրը՝ փակուղում
• Կարմիր բերետավոր... դիտահորեր
• «Լաոն կհեծնի՞ կարմիր նժույգ»

Մեկնաբանություններ