Հուսանք` Ձեր հոգու խորքում ընդունում եք, որ չեք հավաքել անհրաժեշտ քվե

Ցավալի է, երբ ժողովուրդը դառնում է անկառավարելի, երբ միջակությունները և անհավասարակշիռ տգետները քարեր են նետում մեծությունների վրա: Կարդում ես լրագրերը, կայքէջերը և ապշում մարդկանց անլրջությունից, անտեղի ժողովրդահաճությունից, ենթադրյալ կեղծիքները մեծածավալ կեղծարարության վերածելու մոլեռանդությունից: Մեծամասշտաբ կեղծարարությամբ ու անհանդուրժողականությամբ մոլորվածները մեղադրում են ազնվասիրտ, հայրենասեր, հանճարեղ Շառլին, մեծ մտավորականներ, հայրենիքի բախտով մտահոգ Սոս Սարգսյանին, Ռազմիկ Դավոյանին, հայ հոգևոր առաջնորդներին, նաև ողջ աշխարհի ղեկավարներին` ինչպես եք համարձակվում շնորհավորել Սերժ Սարգսյանին` որպես ընտրված նախագահի. զարմանք բան է, ողջ աշխարհը ճանաչում է ընտրությունների իրավաչափ լինելը, բացի օրուգիշեր ժողովրդավարությունից, մարդու իրավունքներից ճամարտակող, ժողովրդական զանգվածներին հրահրող «հրապարակախոսներից» և նրանց ձայնակցող ալիևշչինայից:
Ափսոսանքով հարկ է արձանագրել, որ հայրենասեր, ազնիվ քաղաքացի Րաֆֆի Հովհաննիսյանը ոմանց կուսակցական շահերի, որոշ կռվազան, հոխորտացող նախկին ու ներկա պատգամավորուհիների ու պատգամավորների պատանդն է դարձել: Լիովին գնահատելի է, որ Հովհաննիսյանը հիմնականում արտահայտվում է բարեկիրթ, հավասարակշռված, բայց դա բոլորովին էլ բավարար չէ, քանզի իր համակիրները շատ հաճախ դառնում են անկառավարելի, որը ժողովրդին կարող է վերածել ամբոխի: Այսպես. թեկնածուի համակիր ուսանողները ստրուկ, քծնող և այլ վիրավորական արտահայտություններ են հասցեագրում այն ուսանողներին, որոնք ընտրված նախագահի համակիրներն են և չեն ցանկանում ուսման գործընթացի հաշվին մասնակցել ցույցերին: Ոմանք էլ, այդ թվում` ատելատենչ ու ոխակալ որոշ պատգամավորներ, անպատասխանատու մեղադրանքներ են հնչեցնում ընտրված նախագահի հասցեին:
Սերժ Սարգսյանը 25 տարի է` ժողովրդի աչքի առաջ է, աճել, դարձել է բազմափորձ պետական գործիչ և ուրեմն, ինչու թեկնածուն, որն առանձնապես ակնհայտ ծառայություններ դեռևս չունի, կարող է հավաքել 540 հազար քվե, իսկ գործող նախագահը չի կարող հավակնել, ասենք, գոնե 760 հազար քվեի. ընդ որում, պետք է ազնիվ լինել և նկատի առնել, որ այդքան համակիր ունեցող նախագահին հասցեագրված անհիմն ու հաճախ շատ վիրավորական մեղադրանքներն ուղղված են նաև նրան ընտրած ժողովրդին:
Ափսոսանքով եմ նաև արձանագրում, որ ժողովրդի սիրելի երգիչը, առանց խղճի խայթի, հրապարակում ժողովրդահաճ ելույթ է ունենում, հայտարարելով` Սերժը Ադրբեջանի ծայրագավառ Ղարաբաղում եղել է կոմսոմոլ, Կևորկովի աջ թևը, այնուհետև էլ ծառայել Բաքվում: Սիրելի երգիչը իր հրաշալի երգերով սերունդներ է դաստիարակում, իսկ հրապարակում... Իսկ այդ բռնատիրական երկրում ո՞վ կոմսոմոլ չի եղել. արցախյան սրբազան պայքարում հերոսաբար զոհված հազարավորները եղել են կոմսոմոլ և կամա, թե ակամա աշխատել ու ծառայել են կևորկովյան Ղարաբաղում: 250 հազար հայեր էլ ապրել ու ծառայել են բաղիրովյան-ալիևյան Բաքվում, որոնց շարքերում եղել են հազարավոր տաղանդավոր, շնորհալի մեր հայրենակիցները. և պարզապես տգիտություն է շարունակաբար ցինիկորեն «ղարաբաղցի» արտահայտությունը շահարկելը. ինչպես տաղանդավոր զորավար և հրաշալի հայ Ազգալդյանն էր ասում` «Արցախը Հայաստան է և վերջ»: Այո, ոչ միայն Հայաստան է, այլև տաղանդների, հերոսների, հայրենասերների բնօրրան, որտեղ հայը դարերով ավելի քան հայ է մնացել` իր հայեցի բառ ու բանով, իր գենետիկայով, ավելի, քան որևէ այլ հայաբնակ գավառում:
Չեմ կարող չանդրադառնալ սիրելի երգչի «գարշահոտ թանի ու անարատ մածնի» երևակայական արտահայտությանը. երևակայական, քանզի մածունն ուտելուց հետո թերևս հարկ կլինի շուրթերը լիզելու... Արժե ավելի խորախորհուրդ լինել և մտորել` արդյոք երկրի նախագահը ստիպված չի լինում չբարձրաձայնվող ռազմաքաղաքական քայլեր անել, թեկուզ ժողովրդի այսօրվա սոցիալ-տնտեսական շահերի հաշվին, բայց հանուն ընդհանուր հայրենիքի, հայ ազգի վաղվա անվտանգության: Վերջապես պետք չէ մոռանալ, որ շրջապատված ենք ոխերիմ թշնամիներով և ոխերիմ բարեկամներով. բարեկամներ, որոնք կասկածելի լռությամբ, անորոշ դիվանագիտությամբ ձևանալով բարեկամ, դիպուկահարներ են ուղարկում մեր թշնամու բանակ, իսկ ինչպես պարզվեց օրերս, նույնիսկ ջոկատներ:
Հուսանք, որ նախագահի թեկնածուն ավելի կառավարելի և բարեկիրթ կդարձնի ժողովրդական զանգվածներին, թույլ չտալով վերածվել ամբոխի, քանզի ոմանք արդեն սպառնում են ոչնչացնել մեծ հայրենասեր Շառլի հուշաքանդակը, ազնվասիրտ մի մարդ, որը այնքան բան է արել հենց գյումրեցիների համար և մեր ազգի անառարկելի պատիվն է ողջ աշխարհում:
Շատ է խոսվում իշխանություններից դժգոհ ժողովրդական զանգվածների մասին. իսկ աշխարհի ո՞ր երկրում են ժողովրդի բոլոր խավերը գոհ իշխանություններից: Չկա այդպիսի երկիր, վկա ամենուրեք կատաղի պայքարով ընթացող նախագահական ու խորհրդարանական ընտրությունները: Մի բան ակնհայտ է` ժողովուրդը միշտ էլ ուզում է է՛լ ավելի լավ ապրել, նրա պահանջները միշտ էլ ավելին են, քան իշխանությունների հնարավորություններն են, մանավանդ մեր շրջափակված հայրենիքում:
Հարգելի Հովհաննիսյան, հուսանք` Ձեր հոգու խորքում ընդունում եք, որ չեք հավաքել անհրաժեշտ քվե: Կարծում ենք, ի վերջո, ճիշտ հետևություն կանեք և համերաշխության ձեռք կմեկնեք ընտրված նախագահին` այս աշխարհաքաղաքական քաոսում մեր հայրենիքը զերծ պահելով անցանկալի ցնցումներից:

Աբրահամ ԾԱՏՈՒՐՅԱՆ

Հ. Գ.- Ի դեպ, մենք ընտանիքով քվեարկել ենք Րաֆֆի Հովհաննիսյանի օգտին` հուսալով, որ ընտրական գործընթացները կանցնեն անցնցում, քաղաքակիրթ, բարեկամական մթնոլորտում:

Մեկնաբանություններ