Հակամարտության ուկրաինական թատերաբեմում երեկ արձանագրվեց կարևոր բեկում, շատ ավելի կարևոր, քան ռազմաճակատի ճեղքումը կլիներ մի քանի ուղղություններով։ Խնդիրը կայանում է նրանում, որ Ուկրաինայի վրա կատարված արևմտյան խաղադրույքը չէր նախատեսում ռազմաճակատում Ուկրաինայի հաթանակ, ինչի մասին ընդհուպ մինչև նախորդ տարվա աշուն շարունակ կրկնում էր արևմտյան քարոզչամեքենան։ Այն նախատեսում էր ներքաղաքական ճգնաժամի առաջացում Ռուսաստանում, ինչի անհաղթահարելիությունը կհանգեցնի վերջինիս պարտությանը, ինչպես Առաջին աշխարհամարտում։ Իսկ Ռուսաստանի նախագահը (անկախ նրանից` ով ինչպես է վերաբերվում նրա անհատականությանը), պատերազմական վիճակում վերցրեց ու անցկացրեց ընտրություններ` մեկընդմիշտ փոշիացնելով ներքաղաքական ճգնաժամով Ռուսաստանը կազմաքանդելու Արևմուտքի հույսերը։
Առանցքային այս բեկումը հաշված ամիսների ընթացքում արտացոլվելու է ռազմաճակատում։ Հատկապես, որ Մյունխենի անվտանգության վերջին գագաթաժնողովի շրջանակներում հնչեցված հիմնական նարատիվն այլևս Ռուսաստանին անվերապահ պարտության մատնելը չէր, այլ հաղթել թույլ չտալն ու ուկրաինական բանակը փլուզումից փրկելը։
Գարեգին Պետրոսյան