Զոհվածների ծնողների, ընտանիքների նկատմամբ պետության մոտեցումը երբեք պետք է չանցներ հոգատարության, պատրաստակամության սահմանը։

Ֆրանսիսկո Գոյայի հանճարն աշխարհին ընծայեց կերպարվեստի այս գլուխգործոցը. «Սատուրնը (նույն ինքը՝ հունական Քրոնոսը) խժռում է իր որդուն»։ Շատ խորհրդանշական կտավ է, եթե այն դիտարկենք երեկվա դեպքերի ֆոնին։ Իհարկե, մեր դեպքում ոչ հայրն է Սատուրն, ոչ էլ որդին՝ Նեպտուն (շատ մանր են նման «էպիտետների» համար), սակայն ագահորեն լափելու սովորությունն ու աչքերից թափվող թրքադիվային մոլուցքը մեր ազգային պատուհասին խիստ բնորոշ են։ Երեկ այդ պատուհասը հերթական անգամ իր զավակներին բարոյապես խժռելու՝ հայհոյանքի և պարսավանքի թիրախ սարքելու, գնով ապահովեց հանրության ուշադրությունը շեղելուն միտված հերթական էժանագին ներկայացման բեմականացումը։

Այսօր գերազանց հնարավորություն է ստեղծվել վերադարձնելու ՀՀ միջազգայնորեն ճանաչված և անբաժանելի մաս կազմող Արծվաշենը:

Ռուսաստանի և Իրանի առաջնորդներն առցանց համաձայնագիր են ստորագրել «Ռեշտ-Աստարա» երկաթուղու կառուցման վերաբերյալ (164 կմ)՝ «Հյուսիս-Հարավ» միջազգային տրանսպորտային միջանցքով բեռնափոխադրումները զարգացնելու նպատակով։

Օրերս Նիկոլը կրկին հիշել էր դեռ ընտրություններից առաջ ԵՄ-ի խոստացած առեղծվածային 2.6 մլրդ եվրոյի մասին, հույս հայտնելով, որ այն վերջապես կտրամադրվի։

Ամեն ինչ այդքան հեշտ չէ, որքան պատկերացնում ենք: Նաև այնքան անհույս չէ, որքան պատկերացնում ենք։ Մեռնելիս խռխռացնե՞լս որն է: Հանձնվե՞նք, չպայքարե՞նք այլևս:

Ջաբրայիից զորքերի հետ քաշման հրաման պիտի տային: Գործակալին քայլեցրին, հիմնարկների ղեկավարներին հրահանգեցին որ կոլեկտիվներով դուրս գան փողոցներ փակելու:

Նիկոլ Անհողի և Աննա-Էրատոյի արժանի զավակ, կեղծ մատնությամբ 44-օրյա պատերազմի ժամանակ զոհվածի մորը կալանավորել տվող ԱշոԾիկն այսօր (17.05.2023-irates.am) առանց թիկնապահների շատ հարմար ժամին և հարմար տեղում էր հայտնվել...

Հասարակաց, ներեցեք՝ հանրային հեռուստաընկերությամբ գովազդում են մուղամը, որպես հայկական մշակույթ, որն աղավաղել է Կոմիտասը։ Ու՜ր հասանք։ Պատահակա՞ն է, արդյոք, այս հաղորդումն ու հաղորդման հյուրը։ Ո՛չ, ևս մեկ անգամ՝ ո՛չ։ Սա Հայաստանի վարչապետ կոչեցյալի հետևողական քաղաքականության հերթական գովազդ-հաղորդումն է։ Հ1-ի ցանկալի հյուրերն են Արցախ ուրացողներ ժիրայրլիպարիտյաններն ու թաթուլհակոբյանները, Արարատ լեռն ուրացողներ տարբեր մաստի քպ-ականները, և զարմանալի չէ, որ հերթը հասավ Կոմիտասին ուրացող զանազան ռաբիսականներին։ Այս ամենը՝ ուրանալ հայոց պատմություն, մշակույթ, խորհրդանիշ, վերջապես, հայրենիք, ըստ դավաճան-վարչապետի՝ բացում է «խաղաղության» դարաշրջան։

Չգիտես ինչու, մեզնում բոլորը խոսում են անիրագործելի մեծ-մեծ բաներից, և ոչ մեկը չի ուզում խոսել համեմատաբար հեշտ իրագործելի փոքր բաներից ու ամեն օր մեր աչքը ծակող հարյուրավոր մանր սխալներից ու թերություններից։