Ադրբեջանը պատերազմով կամ պատերազմի սպառնալիքով է խոսում Հայաստանի հետ ոչ թե այն պատճառով, որ Հայաստանում մարդիկ փորձում են քրեականացնել Արցախը Ադրբեջանի կազմում ճանաչելը, այլ այն պատճառով, որ, անկախ իր սպասելիքներից, Ադրբեջանը Հայաստանի այսօրվա իշխանություններից ստացավ Արցախը կլանելու, արցախցիներին ցեղասպանելու կամ արտաքսելու համաձայնություն:

Գոնե հիմա հասկացա՞ք, ինչու մեզ պատերազմի տարավ, կամ ինչու շուտ չկնգնեցրեց պատերազմը: Եթե չեք հասկացել, ասեմ` տարավ պատերազմի, որ զոհեր տա այսօրվա համար, որ կրկին վախեցնի պատերազմով և դրանով պահի անձնական իշխանությունը, իսկ չկանգնացրեց, որ զոհերի թիվը մեծ լինի և դրանով վախի զգացումը (դոզան) ավելի մեծ լինի:

Հարգարժան տիկին դեսպան, Ավա՜ղ, Ձեզ անձամբ ճանաչելու պատիվ դեռ չի ընձեռվել, իսկ այսօրվա իմ «կեցավայրը» հարիր չէ բարձրաշխարհիկ տիկին հրավիրելու համար, ուստի ստիպված եմ Ձեր թանկարժեք ժամանակից խլել մի քանի րոպե հենց այս ձևաչափով՝ ի արձագանք Հանրային հեռուստաընկերության եթերում Ձեր հնչեցրած մի շարք գնահատականների, որոնք անգամ Ձեր անձնական հմայքի և բարձր դիվանագիտական վարպետության պարագայում չէր կարող հայ հասարակության մոտ չառաջացնել ազնիվ, շիտակ պատասխաններ ակնկալող հարցերի շարան:

Պատերազմով մեզ հիմա սպառնում են ոչ թե թուրքերը` այլ գևորգպապոյանները: Նիկոլի հանձնարարությամբ մարիակարապետյան կոչվածները դարձել են բաքվի ագն-ի ոտքի տակի փալասը, իսկ գևորգպապոյանները` թուրքական ՊՆ-ի ոտքերի տակ են թավալվում:

Ադրբեջանի պահանջները իբր չկատարելն ինքնին լայնածավալ պատերազմի պատճառ համարողներին մի պարզ հարց տամ՝ իսկ այդ պահանջներից բոլո՞րն են իրատեսական:

Ըստ ինձ հասած լուրերի, Հայաստանի ԱԽ քարտուղար Արմեն Գրիգորյանի հապճեպ այցն ԱՄՆ կապված է թուրք-ադրբեջանական տանդեմի խնդրանքով Արցախի պաշտպանության բանակը լուծարելու հրատապ անհրաժեշտության հետ։

Օտարության մեջ՝ բանտում, 2 հայ էինք ու 1500 այլազգիներ՝ նեգրեր, իսպանոիդներ, դեղին, կարմիր, մի խոսքով ինչ ասես։ Գլուխներս բարձր, ճակատներս բաց, պատիվներս բարձր, ու երբ հարցնում էին ի՞նչ ազգ եք՝ այնպես էինք ասում հայ, որ դիմացինը, եթե չգիտեր էլ էդ ովքեր են, ձևական ասում էր «oh, I see»:

«ՀՀ իշխանությունը ճնշում չի գործադրում մեզ վրա, այդ ՀՀ ընդդիմությունն է, որ ուղղորդում է Արցախի որոշ ուժերին». Արցախի նախագահ Արայիկ Հարությունյան:

90-ականներին Արցախում տանկեր չկային, բայց մեզ հաջողվեց սկզբում որսորդական հրացաններով, հետո թշնամուց խլված ավտոմատներով, ապա հրետանիով, տանկերով, հետո արդեն դաշնակիցներից ձեռք բերած խոշոր զենքերով հաղթել Ադրբեջանին։

Կարո՞ղ ա Ղարաբաղի (ինքը Արցախինը չի) Արայիկը Պուտինի նամակին կից գաղտնի պրոտոկոլ էլ ա ուղարկել: Կարո՞ղ ա՝ էն օգնությունը, որ սպասում ա Պուտինից՝ Հայաստանում Նիկոլին ֆուկ անելն ա: Ինքը հաստատ մտածում ա, որ Նիկոլին Պուտինը կարա ֆուկ անի, բայց ինքը՝ Արայիկը, դրա համար ոչ մի բան չպետք ա անի՞: Պուտինն էլ շունչը պահած սպասում ա, որ Արայիկն իրեն նամակով դիմի ու ֆսյո՞: