Շատերին թվում էր, թե Հայաստան պետության գերեզմանափորը գալու է կարմիր թասակը գլխին, աջ ու ձախ սաղին մորթի, կառավարության շենքի վրայից Եռագույնը պոկի, իսկ ազգությամբ հայերին քշի սահմաններից դուրս։

Էրդողանի երդմնակալության գնալը, տեղում նվաստացման դրվագները հայ հասարակության մոտ չեն ձևավորում արժանապատվության պոռթկում, վիրավորվելու և որպես քաղաքացի դա արտահայտելու պահանջ։

Կարծես թե շատ եք զարմացել, որ կարմիր բերետավորն օրը ցերեկով նոկաուտի է ենթարկել ու գետին տապալել ՀՀ անպաշտպան քաղաքացուն։

Սրանց արած քայլերի ամբողջ նպատակը Հայաստանը Բաթումի դարձնելն է։

Եթե Քարվաճառի հանձնումը պատերազմ բերեց Ջերմուկի և Սոտքի գլխին, Բերձորի ու Սև լճի հանձնումը՝ Տեղի, Կոռնիձորի ու Գորիսի գլխին, Իշխանասարի հանձնումը՝ Սիսիանի գլխին, ապա Տիգրանաշենի հանձնումը պատերազմ է բերելու արդեն մայրաքաղաք Երևանի գլխին։

ՀՀ դեֆակտո ներկայացուցիչը Անկարայում լուսանկարվել է թուրք արմատական լրագրող Մուրադ Բարդաքչիի հետ, ով մշտապես արդարացնում է Թալեաթ փաշային և երիտթուրքերի վայրագությունները։

Շատ օտար, անծանոթ, չընկալվող, չընդունվող միջավայրում եմ ապրում։ Միջավայր, որտեղ մեծի, ավելի փորձառուի խոսքը, կամ կարծիքը պետք չի, կամ չի գնահատվում։

Սա «Վեոլիա Ջուր» չգիտեմինչի «տնտեսությունն է»: Այն հայտնաբերվել է ասֆալտի տակ: Տարիներ շարունակ, ասֆալտի տակով, սովորական ռետինե շլանգներով մարդիկ անցկացնում են ահա այսպիսի «ջրագծեր»: Ընդ որում, մեծ է հավանականությունը, որ «ջրագծերի» մի մասն «օրինականացված է»՝ առկա է ջրաչափ: Իսկ, թե որտեղից, ինչպես և ինչ խողովակով է ջրաչափ մտնում «օրինական» ջուրը որևէ մեկին չի հետաքրքրում: Այսինքն, նայելով այս նկարներին կարելի է եզրակացնել, որ ցանկացած անձ, որն ունի ռետինե շլանգ և նպատակասլաց է, կարող է ասֆալտի տակով իր բնակարան ջուր անցկացնել: Իսկ այդ գործողության օրինականացումն անձի խղճի վրա է՝ կարող է օրինականացնել, կարող է նաև չօրինականացնել:

Գյուղն «անկլավի» կարգավիճակ չի ունեցել, այն պատմական հայկական գյուղ է և ի սկզբանե կազմել է ոչ միայն Հայաստանի առաջին Հանրապետության, այլ նաև Խորհրդային Հայաստանի մասը:

Հայաստանի Երրորդ Հանրապետությունը մահացել է։ Հայաստանի Երրորդ Հանրապետության հիմնադրումը հաղթանակի, արժանապատվության, վեհության, ինքնասիրության, ինքնահարգանքի, հպարտության մասին մեր ճարտարապետության վերջին 35 տարիների ամենավեհ պատումն էր։