Եկեք՝ ես չասեմ՝ «Դուք»։ Ես կասեմ՝ «Մենք», որպեսզի որևէ մեկը չվիրավորվի, երբ տողերի մեջ իրեն կտեսնի։

Քանի որ ՀՀ նորմալ բնակիչներն ի վիճակի չեն լսել ժողվարչապետ համարվող վիժվածքին, շատ բան նրանք չգիտեն դրա վերջին ասուլիսից:

Ինձ երեք հարց է հետաքրքրում. - Ո՞վ էր պատերազմից առաջ առաջարկել, ո՞վ էր հետո թույլ տվել, որ բրիտանական կազմակերպությունն Արցախում ականազերծման աշխատանքներ կատարի, այն էլ՝ հենց այն վայրերում, որտեղով հետո ադրբեջանական զորքերը ճեղքեցին պաշտպանությունն ու առաջ գնացին։

Էս ՔՊ-ականները կա՛մ գենետիկորեն թուրք են, կա՛մ էլ էնքան շատ են վճարվել, որ չեն գիտակցում թե ինչ են անում (բայց մեկը ես երկրորդ տարբերակն ուղղակի բացառում եմ):

Ներկայի արցախյան դիմադրությունը պատերազմ մղելու տարատեսակ է։ Ինչքան էլ Արցախում դժվար լինի, սով լինի, մեր ռազմավարական խնդիրը պետք է լինի դիմանալը։ Երբեք չպետք է կոտրվել։ Թշնամու նետած մարտահրավերը պետք է ընդունել ու տանել պատվով։

Որևէ որակապես նոր հասարակական երևույթի կամ էլ պրոցեսի առաջացման կամ էմերջենսի համար կա երեք նախապայման։

Աշխարհաշինության ժամանակ տղամարդն իր խոսքին տեր էր կանգնում թեկուզ կյանքի գնով։

Մեծ քաղաքականության մեջ միջանձնային հարաբերությունները հսկայական դեր են խաղում, այդ հարաբերությունները շատ հաճախ գլոբալ հարցեր են լուծում: Օրինակ, Ֆրանսիայի այսօրվա՝ մեծ տերության կարգավիճակը բացառապես միջանձնային հարաբերությունների արդյունք է:

Ինտեգրվելը միայն շաքար, լոբի ու ալյուր բաժանելը չէ՝ ձրի պանիրն էլ գիտեք որտեղ է լինում:

Վանոն ուրիշ տեղ չէր կարող գնալ ու դառնալ անհասանելի, միակ երկիրը Թուրքիան էր, նա էլ եղել էր Ներքին գործերի նախարար... Ինչքա՜ն բան կիմանար Վանոն: Ասաց՝ ես չեմ ուզում քավության նոխազ լինել... Սխալ էր նրան հետապնդելը, բայց դա չհասկացան, նա էլ մի տեղ պիտի գտներ էս աշխարհում, պիտի զզվեր ու վրեժը հաներ: Սկսեց Նիկոլ Փաշինյանի թերթում գրել գյադաների ժամանակի մասին, և իրոք, դրանք գյադաների ժամանակներ էին: Բայց Վանոն պատրաստեց այնտեղի հրահանգներով այս սերունդը. Նիկոլը իրականում նրա՛ հոգեզավակն է, ոչ թե Լևոնի: Նիկոլը Վանոյի զավակն է՝ որպես վրեժ Թուրքիայից նետված՝ ղարաբաղցիներին ուղղակի ոչնչի վերածելու և ստորացնելու: Ես այդ ամենը խորը հասկանում եմ, որովհետև Վանոյին ճանաչել եմ տասը վայրկյանում, նրա լավն ու ուժեղը գիտեմ, բայց նաև նրա կատաղության ու վրեժի հետ եմ տասը վայրկյանում ծանոթացել: