Աշխարհաշինության ժամանակ տղամարդն իր խոսքին տեր էր կանգնում թեկուզ կյանքի գնով։

Մեծ քաղաքականության մեջ միջանձնային հարաբերությունները հսկայական դեր են խաղում, այդ հարաբերությունները շատ հաճախ գլոբալ հարցեր են լուծում: Օրինակ, Ֆրանսիայի այսօրվա՝ մեծ տերության կարգավիճակը բացառապես միջանձնային հարաբերությունների արդյունք է:

Ինտեգրվելը միայն շաքար, լոբի ու ալյուր բաժանելը չէ՝ ձրի պանիրն էլ գիտեք որտեղ է լինում:

Վանոն ուրիշ տեղ չէր կարող գնալ ու դառնալ անհասանելի, միակ երկիրը Թուրքիան էր, նա էլ եղել էր Ներքին գործերի նախարար... Ինչքա՜ն բան կիմանար Վանոն: Ասաց՝ ես չեմ ուզում քավության նոխազ լինել... Սխալ էր նրան հետապնդելը, բայց դա չհասկացան, նա էլ մի տեղ պիտի գտներ էս աշխարհում, պիտի զզվեր ու վրեժը հաներ: Սկսեց Նիկոլ Փաշինյանի թերթում գրել գյադաների ժամանակի մասին, և իրոք, դրանք գյադաների ժամանակներ էին: Բայց Վանոն պատրաստեց այնտեղի հրահանգներով այս սերունդը. Նիկոլը իրականում նրա՛ հոգեզավակն է, ոչ թե Լևոնի: Նիկոլը Վանոյի զավակն է՝ որպես վրեժ Թուրքիայից նետված՝ ղարաբաղցիներին ուղղակի ոչնչի վերածելու և ստորացնելու: Ես այդ ամենը խորը հասկանում եմ, որովհետև Վանոյին ճանաչել եմ տասը վայրկյանում, նրա լավն ու ուժեղը գիտեմ, բայց նաև նրա կատաղության ու վրեժի հետ եմ տասը վայրկյանում ծանոթացել:

Ո՛չ ոք, բացառությամբ Սպիտակ Տան և Կրեմլի բարձրաստիճան մի քանի պաշտոնյայից, չգիտի ռուս-ուկրաինական պատերազմի բուն նպատակը:

Ստալինը՝ ֆաշխզմին միասնական հակադրվելու կոչով, 1941-ին Սովետական Միության ժողովրդներին դիմեց քրիստոնեական «Братья и сестры» դարձվածքով:

Նիգերում ռազմական հեղաշրջում տեղի ունեցավ: Ֆրանսիայի վերջին վասալն էր Աֆրիկայում տապալված ռեժիմը, և պեդոֆիլիա հետևանք Մակրոնը ծանր է տանում այս դեպքը: Քանի որ Ֆրանսիան, ինչպես ասում են, կմնա առանց ուրանի, իսկ Նիգերի ուրանի վրա ֆրանսիացիք նստել են դեռ 1970-ականներից, հսկայական ներդրումներ կատարել: Սա ուրախալի լուր է, ի վերջո, եթե մի բանը վնասում է Արևմուտքին, մեզ օգուտ կբերի:

Ոնց հասկանում եմ, ոչ մի «հեղափոխական» իշխանություն չի կարող չթաղվել կոռուպցիայի ու կեղծիքի մեջ: Քանի որ կոռուպցիայի մասին առանձին հոդված եմ գրել՝ այստեղ խոսեմ միայն կեղծիքից:

Միանգամից ասեմ, որ վերնագրի մեջ տեղ գտած ժարգոնային բնորոշումները կապված չեն ոչ այն վայրի յուրահատկությունների հետ, որտեղ հիմա գտնվում եմ, ոչ էլ նպատակ ունեմ ավելի վիրավորել Փաշինյանին, այլ ընդամենն ասելիքիս բովանդակությունն առավել ցայտուն նկարազարդելու ստեղծագործական հնարք են:

Ծիծաղելի ու ողորմելի են նրանք, ովքեր խոսում են ամեն ինչից, բացի արդարադատությունից: