Եվ շրջափակված Արցախ ունեցող ազգի համար այս դիվային համերգը կանխելը և ամեն արցախցու կյանքի համար պայքարելը ազգային-գոյաբանական խնդիրներից է:

Հենց հերթը հասնում է քաղաքական թեմաներին, որոշները գալիս են իրենց հանճարեղ մտքերով՝ եթե ամեն մեկն իր գործով զբաղվի, ապա ամեն ինչ լավ կլինի:

Մեր ամենաթույլ կողմերից մեկը՝ ինչ որ այդ պահին կա մտքում, նաև լեզվի ծայրին է և վստահաբար հայտնվում է ՖԲ-ում, անկախ այն բանից, որ միտքն ու խոսքը կավի նման չորանալ ու թրծվել են սիրում։

Գիտե՞ք, թե որն է տեղի ունեցողի ամենից այլանդակ դրսևորումը. թշնամին տարբեր մակարդակներում սպառնում է գրավել, ոչնչացնել մեր տունը, իսկ «տան տերը» (էդ պաշտոնը զբաղեցնողը) ոչ թե փորձում է այն պաշտպանել, այլ՝ «մեղավոր» ման գալ՝ ում վրա կարող է բարդել առկա և ապագա դժբախտությունները:

Արցախի այսօրվա վիճակը Նիկոլի ու Արայիկի համաձայնեցված ու ներդաշնակ գործունեության արդյունքն է։ էս ամենը չէր լինի, եթե էդ ներդաշնակությունը չլիներ։

Ժողովուրդն ազգ չէ։ Երեկվա, այսօրվա և վաղվա աշխարհում պետականություն ունենալու միակ անհրաժեշտ պայմանը ազգային պետություն ունենալն է։

Նիկոլը շարունակում է կրկնել, որ «խաղաղությունն իր համոզմունքն է, իր դիրքորոշումը, և դա այն է, ինչին ինքը հավատում է»: Բայց 2020-ի օգոստոսին, երբ Սարդարապատում «Մարտական խաչի» շքանշան էր բաժանում Տավուշի դիրքային հաղթական մարտի 72 մասնակցի ու Ազգային հերոսի կոչում շնորհում 73-երորդին, խաղաղությունը, ոնց որ թե, նրա համոզմունքը չէր: Ու դրան ինքը չէր հավատում: Սակայն ազգային ու մարդկային արժանապատվությունից զերծ պարտվողական խաղաղությունը դարձրել է իր համոզմունքը՝ փորձելով դա փաթաթել ողջ ազգաբնակչության վզին:

Չգիտեմ ինչու, սիրտս վկայում է, որ կարող ենք, մի կերպ մագլցելով, դուրս գալ այս ներքաշող անդունդից, թափ տալ փոշին մեր ուսերի, ձեռուոտի քերծվածքները համարել բնականոն, նստել ու շունչ քաշել, հետո նոր ճիշտ ճանապարհի մեկնարկ վերցնել։

Շատերիս աչքին անպտուղ զբաղմունք է թվում Ալիևի ու Նիկոլի հայտարարություններին արձագանքելը, քանզի դրանք առավելս մտավարժանքներ են՝ զուրկ առողջ տրամաբանությունից ու ողջախոհությունից:

Կառավարության կողմից շրջանառության մեջ է դրվել նախագիծ, որի համաձայն, ձեզ կարող են փողոցում ծեծել, թալանել, բռնաբարել, սպանել կամ՝ բոլորը միասին և «գործուն զջալու» շնորհիվ ազատվել պատասխանատվությունից ու պատժից: