Հիշեք՝ աշխարհին ուժեղ Հայաստան պետք չէ, մեզ ոչ ոք չի օգնի, մենք կարող եք ապավինել միայն մեր ուժերին, ինչպես 90-ներին տղերքն արեցին այն, ինչ կարող էին: Իհարկե հույս ունենալով, որ մենք ավելի ու ավելի լավ կանենք և կշարունակենք իրենց անավարտ գործը:

Բարեկամներ, ես ռուսամետ եմ, հարգանք ու սեր ունեմ ռուս ազգի նկատմամբ, չեմ թաքցնում։ Լավ եմ զգում երբ ռուսներն են հյուրընկալվել մեր երկրում այլ թշնամի ազգերի փոխարեն։ Բայց, ռուսների հետ ազգամիջյան բարեկամությունը հավերժ կամ երկարատև պահելու համար անհրաժեշտ է օրենքի և իրավունքի, հարգանքի կիրառումը։

Հայաստանն ու Արցախը միասին հզորանում էին, տարածաշրջանում ազդեցիկ գործոն էին դառնում։ Քայլ առ քայլ գնում էին ավելի հզորացման։ Հաշվի առնելով մեր ազգային ու կրոնական համախմբումը նաև սփյուռքում, հեռու չէր այն օրը, երբ սկսելու էինք վերածվել ցանցային կայսերության։

Լատվիան հաբռգել և սրընթաց գնում է բանդերականների ճանապարհով, այսինքն՝ նահատակման և պետության փակման: Մինչև սույն հզոր ազգին ավանսով ողորմի տալն ասեմ, որ Միացյալ Նահանգները, որը երբեք չի շեղվում թիրախից, երբեք չի հրաժարվում նպատակից, ամեն ինչ կանի, ինչ էլ լինի, իր շահերն իրականացնելու համար, կարծես ագոնիայի մեջ է, սկսել է շտապել. դեռ բանդերականների միսը չի վերջացել, որը նրանց համար խոզի մսի արժեք ունի, բայց ռուսների համար արդեն արագացված տեմպերով պատրաստում են ևս չորս տեսակի բավական որակյալ միս՝ լեհերինը, չեխերինը, լիտվացիներինը, էստոնացիներինը և լատվիացիներինը:

Հատկապես վերջին շրջանում շատ ենք հանդիպում միմյանց ուղղված մեղադրանքներ որոնց բովանդակությունն է «այսինչը շարժվում է Նիկոլի օրակարգով»:

Մենք շատ հաճախ ենք մեր հնությունն ու մեր պատմությունը վկայակոչում որպես մեր բարձր արժանիքների ապացույց։

Անգլիացիք պղծեցին, ավերեցին ու թալանեցին ողջ աշխարհը, քանդեցին, բարոյալքեցին այն ամենը, ինչ հնարավոր է ու հնարավոր չէ, վերացրին ազգեր ու պետություներ, հիմա էլ որոշել են սեռափոխել Աստծուն: Այսպես, դրանց եկեղեցու երրորդ դեմքը՝ թագավոր Կարլից ու Քենթրբերիի արքեպիսկոպոսից հետո, Յորքի արքեպիսկոպոսն առաջարկում է «Հայր Մեր»-ը փոխել և ավելի պրոգրեսիվ դարձնել:

…Առավոտ , երբ հանդիպեցի Սարոյանին, առանց նախաբանի սկսեց. -Վահա՛գն, քիչ առաջ հեռախոս զնգաց: Հելլո՝ ըսի: Վովու՞ն հետ կխոսի՝, հարցուց կին մը: Ե՞ս վովուն հետ կխոսիմ՝ հարցուցի ես: Ինչպե՞ս թե վովուն հետ կխոսիմ... Այո, ըսի, վովու՞ն հետ կխոսիմ: Կին դարձյալ կհարցնե՝ իսկ ե՞ս վովուն հետ կխոսիմ: է՜, ի՞նչ գիտնամ՝ ըսի: Այդպես ոչ ան իմացավ «վովուն հետ կխոսի», ոչ ալ ես: Երկուքս ալ հայերեն խոսեցանք ու չհասկցանք իրար: Լավ չէ, երբ մարդիկ չեն հասկընար իրար...

ՈՒրիշներին հերթական անգամ բարբարոս, հետն էլ ստորակարգ համարողների գաղափարական սնանկությունը ակնհայտ է այնքանով, որ դրանից որոշ ժամանակ առաջ ուրիշներն էին նրանց համարում հետամնաց, վայրենի ու բարբարոս։

Անցած շաբաթ Վարդան Օսկանյանը բովանդակային ու լուրջ առաջարկ արեց: Նա, հիմնվելով միջազգային նախադեպային իրավունքի վրա, պնդում է, որ անհրաժեշտ է բանակցային գործընթացում ներառել Արցախի ինքնավարության հարցը (որն իրապես ընկալելի կլինի միջազգային հանրության համար, քանի որ ԼՂԻմ-ն ունեցել է այդպիսի ինքնավարություն), որը, Ադրբեջանի կողմից մերժվելու պարագայում, ավտոմատ հանգեցնելու է արտաքին ինքնավարության հարցի բարձրացմանը (Հայաստանին միանալու եղանակով):