Նոյի դամբարանը գտնվում է Նախիջևան քաղաքի հարավային կողմի գերեզնամատանը՝ Նախիջևանի հին բերդի տարածքում։ Գոնափոր երկհարկանի կառույց է եղել, որի մասին տվյալներ են պահպանվել մինչև 1950-ական թվականները։

«Խնդրում եմ ապրելու հնարավորություն տալ արցախցիներին»,- ասում է Սարգսյան Սերժը, դիմելով Բայդենին, Մակրոնին և Պուտինին:

Պատերազմ էր: Հիշում եմ՝ հայրս իրեն զոհեց, որ ես ու մայրս ողջ մնանք։ Հետո եղբորս սպանեցին։

Առավոտից երեկո վիրտուալ ու իրական աշխարհի հայերը քննադատում և կամ գլոբալիզմի դեմ պայքար են մղում միայն խոսքով, բայց մոռանում են, որ գլոբալիզմը հաղթարշավ է սկսել ահռելի ֆինանսական ռեսուրսներ ծախսելու շնորհիվ ու դրա հաշվին:

Ս. Սարգսյանի բաց նամակը Մինսկի խմբի համանախագահ պետությունների ղեկավարներին փաստում է իրավիճակի ծայրահեղ ծանրությունը, և դա ահազանգ է ոչ այնքան լայն հասարակության համար (այստեղ գործելու են նախասիրությունների բազմաթիվ նարատիվներ), որքան` ազդեցիկ և ռեսուրսների տիրապետող անձանց ու շրջանակների։ Հիմա ընտրության պահն է։

Հայաստանի քաղաքականությունը որոշում է ընտրված կառավարությունը, որի ղեկավարը համաձայնել է Արցախի էթնիկ զտման քաղաքականությանը (ավելի ճիշտ, հենց դրա համար է տեղի ունեցել 2018-ի դավադրությունը):

Ինչո՞ւ են Իսրայելի հետ կապված ազգությամբ հայ երիտասարդները վերջերս ակտիվացել մեդիադաշտում՝ տրվելով հայագիտության բոլոր առանցքային արժեքները «թավշյա» մեթոդաբանությամբ հերքելու կամ նսեմացնելու առաքելությանը, թեպետ, նախկինում էլ քնած չէին: Ընդ որում, դա այնքան գրավիչ ու գեղեցիկ «դիզայնով» է արվում, որ շատերը զմայլված միայն գովասանքի խոսքեր են շռայլում, թե բա՝ վերջապես բացեցիք մեր աչքերը, անչափ շնորհակալ ենք: Սիրելի հայրենակիցներ, ինչի՞ համար եք շնորհակալ: Ձեզ համոզում են, օրինակ՝ հայերը բարբարոսաբար ավերել են բոլոր տաճարները, որ հանկարծ չպահպանվեն նախկինում եղած հայկական տառերը, և դուք հավատում եք: Դե հա՝ հպարտանանք, որ նախկինում գիր ենք ունեցել,, բայց տաճարների վրա եղածը արդյո՞ք հնարավոր էր այնպես քանդել, որ ոչ մի հետք չմնար (Գառնին էլ խնայել են):

Տեղեկացնեմ, որ հենց այս պահին սորոսականները ոստիկանության բարձրաստիճան ղեկավարության հետ Ծաղկաձորում երկօրյա սեմինար-հավաքույթ են իրականացնում:

Աշխարհում քանի՞ հայ կա, որ երբ ընտանիքի հետ նստում է ընթրիքի, հանկարծ մեղքի զգացումը խեղդում է իրեն, իր դատած հացը դառնում է լեղի, կուլ չի գնում, ու զավակներից աննկատ դուրս է գալիս ծխելու ու ծխելու: Բայց մեղքի օձն ավելի ամեհի է դառնում, որովհետև Արցախում ոչ միայն ուտելու, այլև ծխելու բան էլ չի մնացել:

Հիշու՞մ եք Արցախյան երրորդ պատերազմից մեկ տարի դեռ չանցած Հանրապետության Հրապարակի «գունագեղ շոուն»՝ նվիրված Հայաստանի անկախության 30-ամյակին: Դեռ մի