Հայ վրիժառուները չխնայեցին ոչ միայն հայության հայտնի գլխակերներին, այլև նրանց, որոնց ազգի դшվшճшն ենք անվանում: Հայոց ցեղասպանության տարիներին, ցավոք, եղել են նաև հայազգի այդպիսի ստահակներ, որոնց ազգանունները ևս ներառված էին «Նեմեսիս» գործողության շրջանակներում:

Գնալով պարզվում, բյուրեղանում է Նիգերում կատարված ռազմական հեղաշրջման իրական պատկերը: Եթե առաջին օրվանից a priori պարզ էր, որ արտաքին միջամտություն եղել է և չէր կարող չլինել, ապա այսօր պարզ է դառնում, որ այդ միջամտությունը ռուսական էր, ընդ որում, ոչ պետական մակարդակով:

Երկիրը պարտքերի մեջ, բնակչությունը վարկերի տակ՝ բերում կուտակայինը գլխին են կապում ու փողն ուղարկում են դուրս։

4 տարի առաջ ֆեյսբուքում սկսեցին հրապարակվել բռնաբարությունների մասին կեղծ նամակներ: Իմ շրջապատից շատերը հավատացել էին այդ կեղծ նամակներին և ֆեյսբուքի հայկական տիրույթում ողբ ու կոծ էր: Ասեմ, որ ես հետամուտ եղա և բացահայտեցի, որ այդ նամակները կեղծ էին, իսկ այդ նամակներից շատերը այլ լեզուներից անգրագետ թարգմանություններ էին: Առ այս պահը հրապարակված նամակներից որևէ մեկը իրավական ընթացք չի ստացել և չէր էլ կարող ստանալ քանի որ այդ նամակները հորինողը հրաժարվեց որևէ փաստական տվյալ ներկայացնել: Հանրությանը հերթական անգամ հուզական ալիքի տակ մտցնելը մեկ նպատակ ուներ՝ տպավորություն ստեղծել, թե իբր Հայաստանում բոլոր կանայք բռնաբարված են և այդ հողի վրա նախապատրաստել «ստամբուլյան» կոնվենցիայի վավերացումը:

Արցախում ու Հայաստանում ծավալվող իրադարձությունների ֆոնին մեկ հիմնական ձայն է բարձր հնչում` լռության ձայնը: Իր երկու տեսակներով` աղմկոտ ու անաղմուկ: Պատճառները տարբեր են` անզորությունից մինչև դեպրեսիա և այլն: Աղմուկի մեջ էլ առավելապես գերիշխում է ամեն ինչ ասված լինելու ու խոսքի բացարձակ արժեզրկման իրողությունը: Ես նախընտրում եմ լռության անաղմուկ տեսակը, բայց խեղդող այս ապատիայի մեջ ուզում եմ խախտել լռությունը` շնորհակալություն հայտնելու համար: Արցախում ապրող արցախցիներին:

Էն որ Ալիևը հիմա դրել ու Ադրբեջանից Նախիջևան ճանապարհ է ուզում, որ Սյունիքն ու Սևանն է ուզում, որ Երևանն է ուզում, որ ցանկանում է ադրբեջանցիներով` յանի փախստականներով լցնել Հայաստանը, լրիվ ճիշտ է անում որպես իր երկրի շահերն առաջ տանող։

Փոքրուց ձեր երեխաների մեջ դաստիարակեք «սոլիդարություն» հասկացությունը (էմպաթիա, ապրումակցում):

Զորօրինակ տասնյակ դպրոցականների փոքրիկ նվերներ եք արել, ինչու՞ եք երեխաների իրավունքը խախտելով՝ լուսանկարում և հետո նկարը համացանցում տեղադրում, ինչ է թե պայուսակ եք նվիրել:

Գետանցի մոտ մեկը խնդրում է աշխատողին, թե՝ փող չունեմ, բայց խնդրում եմ ինձ էլ անցկացնել գետի մյուս ափը։ Աշխատողն էլ թե՝ եթե փող չունես, քեզ համար ի՞նչ տարբերություն, թե գետի որ ափին ես։ Հիմա մերն է՝ Արևելքն է լա՞վ, թե՞ Արևմուտքը։

«Կ՛ապրինք անբացատրելի զգացումներ, որոնք շատ են եւ խօսուն: Չեմ կրնար ներկայացնել անոնց ծաւալը, որպէսզի կարենաս լաւ կերպով հասկնալ մեր վիճակը Արցախի մէջ»: