Քանի՞ հայ սենատոր կամ կոնգրեսմեն կա Ամերիկայի պառլամենտում, քանի՞ նահանգապետ ու քաղաքապետ կա։

Կա՞ արդյոք 29.800 կմ ՔՊ-ական Հայաստանում որևէ այլ քաղաքական ուժ, կուսակցություն, շարժում, կոալիցիա, միավոր բացի իշխող ՔՊ-ից, որը պատրաստվում է ընտրություններին, մոնիտորինգ անում իր հնարավորությունները, վեր հանում իր բացերը, կոնսոլիդացնում ուժերը, մշակում քաղաքական կոնցեպցիաներ, հասարակության տարբեր շերտերի հետ աշխատանքի ռազմավարություն մշակում, սոցիալական տարբեր ցանցերում դառնում ավելի տեսանելի, լիդերի կամ լիդերների քաղաքական իմիջային մշակումներ անում, շփվում մարդկանց հետ հողի վրա և դառնում նրանց խնդիրները լուծել և պահանջները բավարարել առաջարկող քաղաքական գործակալը:

Թուրքը Հայաստան գործակալներ է գործուղել, պատմությունը մեր անկախ երկրում ևս ուզում է գլխիվայր շրջել, Նախիջևան զորք է մտցրել, ազերիներին արկածախնդրության է դրդում, մեզ սպառնում է, ախորժակը նորից նոր գրգռվել է:

Լևոն Մեծագործի կառավարման շրջանը Կիլիկիայի հայոց թագավորության պատմության փառավոր էջերից է, երբ խելացի ու կշռադատված ներքին ու արտաքին քաղաքականության շնորհիվ հայոց թագավորությունը հասավ հզորության գագաթնակետին: Հատկապես հիշատակելի է հայոց թագավորի արտաքին քաղաքականությունը:

Իսկապես շատ բան նորովի գնահատելու ու մեկնաբանելու կարիք ունենք, բայց առաջին հերթին պետք է հասկանանք մեր ով լինելը։

Շատերն են ասում` հրեաները տիրել են աշխարհին, հրեաները՝ խելացի, հրեաները՝ իմաստուն, ու սա հատկապես հայերս ենք հաճախ կրկնում։

Քաղաքական այդ պահի կոնյուկտուրայից ելնելով՝ երբեմն իշխանությունները աչք են փակում երկրի ներսում կոլաբորացիոնիստական (թշնամու հետ համագործակցող) աշխատանք կատարող անձանց կամ խմբերի վրա։ Օգտագործում են նրանց, իսկ քաղաքական այդ պահի կոնյուկտուրայի փոփոխությունից հետո այդ խմբերը, որոնք հենց սկզբից էլ բացահայտված են հատուկ ծառայությունների կողմից, հանկարծ հռչակվում են թշնամու ագենտներ և հայրենիքի դավաճաններ, ու պարտության, դժբախտությունների, ձախողումների ամբողջ մեղքը բարդվում է հենց նրանց վրա։

Ինչ խոսք, գեղեցիկ ճանապարհեցին Գագիկ Գինոսյանին։ Մարդ մեռնելուց էլ պետք է գեղեցիկ մեռնի։

«Հայ ցեղանենգ շէյթանի կենդանի տիպին առաջին անգամ հանդիպել եմ 1920 թւականի գարնան Շիրակի Հոռոմ գիւղում։ Մայիսեան ծանօթ դէպքերի օրերն էին…., զօրքի մի մասը մոլորւելով կոյր գործքի էր դարձել խռովարար մեծամասնականների ձեռքը։ Արագածի լանջերով գնում էինք Աղէք-Պոլ զսպելու խռովարարները։ Մտանք Հոռոմ մեծ գիւղը։

Տարիներ առաջ «Կրթական համակարգի բարեփոխումների հնարավորության սահմանները» մտորումներս շարադրելիս ես դեռևս կարծում էի, որ հայաստանցիներս ենք որոշում մեզ ցանկալի շուկայական հարաբերությունների տեսակը և դրան համապատասխանող կրթական համակարգը։ Ցավոք, իրականությունը լրիվ այլ է և առավելագույնս է համապատասխանում Արթյուր Ռեմբոյի հանրահայտ ասույթին՝ « Դու այն չես՝ ինչ կաս իրականում, այլ այն՝ ինչ քո մասին մտածում են»։