«Բելգիայի հայերի կոմիտեն» նոյեմբերի 1-ին նախաձեռնել էր հայ համայնքի ներկայացուցիչների հանդիպումը ՀՀ վարչապետի աշխատակազմի սփյուռքի գործերով հատուկ հանձնակատար՝ Զարեհ Սինանյանի հետ։

1955 թ. սեպտեմբերի 6-7-ը Ստամբուլում և Իզմիրում կազմակերպված կոտորում, թալանում և բռնաբարում էին հայերին ու հույներին: Իսկ պետությունը հանգիստ հետևում էր իր կազմակերպածին:

Բազմիցս գրել եմ ՀՀ-ում Գերմանիայի դեսպանության խայտառակ գործունեության վերաբերյալ: Մասնավորապես՝ սրանց հետ անհնար էր կապվել ժամանակակից կապի որևէ միջոցով, անհնար էր այցելության համար հերթ ամրագրել, իսկ հերթը վաճառվում էր տուրիստական գործակալությունների և սոցիալապես անպատասխանատու անձանց կողմից:

Այն, որ զենք չե՞ս առնում, թե՞ այն, որը ծախսում ես Եռաբլուրում նոր գերեզմանների վրա: Դա ա՞յն է, որ ծախսում ես հումանիտար բեռը Հակարի կամուրջ հասցնելու և մի ամիս էնտեղ պահելու վրա ու էդպես էլ տեղ չե՞ս հասցնում: Գուցե ա՞յն է, որ ծախսում ես ոստիկանական ու այլ ուժային կառույցներին պրեմիաներ ու արտաժամյա վճարելու համա՞ր:

Ինչպե՞ս է ստացվում, որ պետական բյուջեից 6 միլիոն դոլարով պատվիրված Սնուփ Դոգի չկայացած համերգի համար «Հրազդան» մարզադաշտը պատրաստ էր, իսկ ֆուտբոլի Հայաստանի հավաքականի տնային խաղերի համար՝ ոչ, Հանրապետական մարզադաշտն էլ չի կարողանում տեղավորել բոլոր ֆուտբոլիստներին։ Կասեք՝ ՈՒԵՖԱ-ն մարզադաշտերին ներկայացվող իր պահանջները, չափորոշիչները ունի, սակայն կարելի է ու հարկ է վերջապես տեր կանգնել ազգային արժեք ունեցող այդ մարզադաշտին։

Կամ Էրդողան Ռեջեփը պաշտոնապես նշանակվել է Հայաստանի դաստիարակ, կամ` ստանձնել է հարավկովկասյան բանտի «կլյուչնիկի» դերը:

ՈՒրեմն Լատինական Ամերիկայում ժամանակին կար մի արյունարբու բռնապետ Տրուխիլիո անունով, որը տարատեսակ բռնություններին, մարդկանց առևանգելու, բիզնեսներ խլելու գործին զուգահեռ որոշել էր զբաղվել գործարարությամբ։

Սկզբից արագ 100 000 ու 50 000 բոլորին բաժանեցին, մտածեցին՝ զայրացած մարդկանց մի ձև հանգստացնել, հետո տեսան, որ օսոբեննո զայրացած չեն, մյուս 50 000-ականները սկսեցին պայմաններով տալ։

Մեծանուն Մարտիրոս Սարյանի տւն-թանգարանում երեկ բացվեց Արթուր Մանուկյանի ցուցահանդեսը: Ստեղծագործական հաշվետվություն լինելուց զատ այն թերևս առանձնանալի է նաև նրանով, որ ուղեկցվեց շնորհալի ստեղծագործողի պատկերագրի շնորհանդեսով: Իր հերթին այս շնորհանդեսն էլ հատկանշական է նրանով, որ հանրությանը պարտադրում է որպես աքսիոմ ընդունել մշակույթի ոլորտում Գրիգոր Մովսիսյան-Նաիրա Կարապետյան ամուսնական զույգի մեկենասությունները` մարդկանց, ովքեր իրենց կարելիությունների շրջանակում նախաձեռնել ու հետևողականորեն կյանքի են կոչում մեր ստեղծագործողների, նրանց ստեղծած արժեքների հանրայնացման, դրանով իսկ հանրության կրթման շնորհակալ գործը:

Հայերի տները մեծ են, մաքուր և ընդարձակ, հատակները պատած սև ու սպիտակ մարմարե սալիկներով, տներից շատերում կան ներքին բակեր` հրաշալի ծաղկանոցներով և արևին կայծկլտացող շատրվաններով: