Ես կբուսնեմ՝ որպես կարմիր ծաղիկ

Ես հետ կգամ մի օր խաղաղ լուսաբացին,

որպես կարմիր ծաղիկ՝ կգամ նորից,

ես կբուսնեմ հպարտ քո լեռների լանջին

ու կխմեմ անուշ ցողը առավոտիդ:

Ես կբուսնեմ այնտեղ, որտեղ հիմա

լուսաբացը ցուրտ է ու մայրամուտը՝ սև,

ու վիրավոր, խանձված ճամփաներիդ ամա

խրախճանք է անում չարահնար մի դև:

Որտեղ առվակներիդ երգը խեղդվեց մի օր,

ու ցավագին հառաչ, արտասուք է հիմա,

ու խավարից պոկված թափառական քամին

սև մոխիր է սփռում ճանփաներիդ վրա:

Ես կբուսնեմ՝ որպես կարմիր ծաղիկ,

ես կծնվեմ մեկի հերոսական սրտից,

երբ արևի բոսոր շողը ինձ կբերի

Ավետիսը հաղթած իմ ՄԵԾ ԵՐԿՐԻՑ:

Իմ ծաղկային հոգու ամբողջ ուժով,

ես կփթթեմ շքեղ, կբարձրանամ

ու կտեսնեմ հազար ու բյուր ծաղիկ՝

հազարավոր հերոս սրտից հառնած:

Հետո մի կապուտաչ, հայաբարբառ մանուկ,

ինձ կփնջի գույն-գույն ծաղիկների կողքին,

որ խոնարհվեմ խաղաղ քո շիրիմին, զինվոր,

ու օրհներգեմ փառքդ, հաղթանակդ՝ ԿՐԿԻՆ:

Գայանե Պողոսյան

Մեկնաբանություններ