«ԳԼԽԱՎՈՐ ԽՆԴԻՐԸ ՕԼԻՄՊԻԱԴԱՅԻՆ ՄԱՍՆԱԿՑԵԼՈՒ ՎԱՐԿԱՆԻՇԱՅԻՆ ՄԻԱՎՈՐՆԵՐ ՁԵՌՔ ԲԵՐԵԼՆ Է»

Ոչ լրիվ քառասուն օր է մնացել Ֆրանսիայում կայանալիք ծանրամարտի աշխարհի հերթական առաջնության մեկնարկին: Հաշվի առնելով Անթալիայում կայացած աշխարհի նախորդ առաջնությանը տղամարդկանց մեր ազգային ընտրանու թույլ մասնակցությունը (պատճառներն օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ են, ժամանակին այս մասին հնարավորինս մանրամասն խոսել ենք), անկասկած է, որ Փարիզը լինելու է բախտորոշ առաջիկա օլիմպիական խաղերին առավելագույն թվով մասնակցություն ապահովելու առումով: Խնդիրը կրկնակի է բարդանում նաև նրանով, որ մեր մրցակիցներն էլ քնած չեն, նրանք էլ իրենց առավելագույն մասնակցությունը հավաստելու կամ պակաս տեղերը լրացնելու խնդիր ունեն (հիշեցնենք, որ տղամարդկանց համար դրանք վեցն են): Այնպես որ, դյուրին չի լինելու, մանավանդ որ մեր հավաքականի պարագայում կան բազմաթիվ «մանավանդներ», որոնց ու ընթացիկ այլ հարցերի շուրջ է ընտրանու գլխավոր մարզիչ ՊՈՂՈՍ ՊՈՂՈՍՅԱՆԻ հետ մեր զրույցը:
-Վնասվածքների պատճառով այս տարվա Եվրոպայի առաջնությունը բաց թողեցին մեր լավագույն չորս մարզիկները, և Կազանում մենք, փաստորեն, հանդես եկանք երկրորդ կազմով,- ասաց գլխավոր մարզիչը:- Ասել է թե` Կազանը չէր կարող ու չտվեց էլ հավաքականի մարտունակության մասին լիակատար պատկերացում: Իրենց վերջին մրցելույթներից հետո բաց թողած ողջ ժամանակահատվածը Տիգրան Գևորգի Մարտիրոսյանը, Արա Խաչատրյանը, Ռուբեն Ալեքսանյանն ու Առաքել Միրզոյանը ծախսեցին վնասվածքները բուժելու, կազմ ու պատրաստ վիճակով շարք վերադառնալու վրա: Այս առումով, այս պահի դրությամբ, ես անհանգստություն չունեմ, և մեր վերջին ուսումնամարզական հավաքները նպատակաուղղել ենք նրանց տեխնիկատակտիկական, ֆիզիկական բաղադրիչներն օպտիմալ վիճակի բերելուն: Հավաքականում պարապմունքներն ընթանում են համաձայն հաստատված գրաֆիկի, վերընթացով, մթնոլորտը գերազանց է, տղաները մեկը մյուսին խոր հարգանքով են վերաբերվում:
-Դուք նշում եք յոթ մարզիկի անուն, սակայն մարզադահլիճում ես տեսնում եմ ընդամենը հինգին:
-Առաքել ու Արայիկ Միրզոյաններն անձնական մարզչի ղեկավարությամբ առաջին ուսումնամարզական հավաքներն անցկացրել են իրենց բնակավայրում, ապա շարունակել Ծաղկաձորում, սակայն շուտով կմիանան ընդհանուր կորիզին: Մենք ուսումնամարզական մի հավաք էլ կունենանք Ծաղկաձորում, ապա կմեկնենք Ռուսաստանի Դաշնություն` Պոդոլսկի օլիմպիական մարզաբազա, որտեղ կանցնենք եզրափակիչ պատրաստությունն ու այնտեղից էլ ուղղություն կվերցնենք Փարիզ:
-Պարոն Պողոսյան, ինքներդ էլ շատ լավ գիտեք, որ հանրապետությունում մարզաձևի նկատմամբ առանձնահատուկ վերաբերմունք կա, ծանրամարտիկներից սպասումներն առավել քան մեծ են: Ի՞նչ ակնկալիքներ կարող ենք ունենալ:
-Մեր առաջին ու գլխավոր խնդիրն օլիմպիադային մասնակցելու համար վարկանիշային միավորներ ձեռք բերելն է, ապա նոր մեդալների մասին մտածելը: Ասացի, որ մեկնում ենք յոթ մարզիկով, սակայն, ինչպես պահանջում է կարգը, պիտի հայտավորենք վեց մարզիկի ցուցանիշ ու դա պիտի անենք նախապես:
-Հիշեցրեք, թե ինչու վեցը:
-Օլիմպիադային մասնակցելու իրավունք ունի վեց մարզիկ:
-Աշխարհի առաջնության համար ո՞ր մարզիկների անուններն եք հայտավորելու:
-Բնականաբար, նրանց, ովքեր նախամեկնարկային փուլի արդյունքներով թիմի համար կկարողանան ապահովել առավելագույն միավորներ:
-Հավաքականում երեք զույգ մարզիկներ ներկայացնում են 69, 77 և 85 կգ քաշային կարգերը: Հաշվի առնելով, որ հաշվարկային միավորների առումով թիմն իրավունք չունի երկուսից ավելի քաշային կարգում հայտավորել երկուական մարզիկ, կնշանակի…
-…կնշանակի, որ Ձեր հիշատակած քաշային կարգերից մեկի մարզիկներից մեկը հանդես կգա հաշվարկից դուրս, այսինքն, թիմին միավորներ չի բերի, սակայն կպայքարի մրցանակային տեղի համար:
-Ի՞նչ մարտավարություն է որդեգրելու մարզչական կորպուսը:
-Զգուշավոր։ Դա է պահանջում առկա իրավիճակը:
-Մանրամասնեք:
-Որքան էլ Տիգրան Գևորգի Մարտիրոսյանն ու Արա Խաչատրյանը փորձառու են ու հեղինակավոր, այդուհանդերձ, չի կարելի հաշվի չնստել այն իրողության հետ, որ շուրջ մեկ տարի նրանք մեծ մրցահարթակում չեն եղել: Այդ նույն մրցահարթակից ավելի երկար ժամանակով բացակայել են Ռուբեն Ալեքսանյանն ու Առաքել Միրզոյանը: Չթերագնահատելով մյուս մարզիկներին` եկեք չմոռանանք, որ այս քառյակը մեր ընտրանու հարվածային ուժն է: Այնպես որ, մարզիչներս պիտի շատ ուշադիր լինենք, շատ զգույշ, պատվերների մեջ չափված-ձևված, կշռադատված, մոտեցումների հարցում կատարելապես համոզված:
-Պատրաստվածության առումով այս պահի դրությամբ հատկապես ո՞ւմ կառանձնացնեիք:
-Էթիկայի կանոնները մարզչին թույլ չեն տալիս նման հարցի պատասխանել:
-Էթիկան թույլ չի տալիս, իսկ մարզասերն անհամբեր է:
-Այդ դեպքում եկեք հարցը ձևակերպենք այսպես` ո՞ր մարզիկներն են այս պահի դրությամբ գոհացնում:
-Հաշվեք, որ հարցը տրվել է Ձեր ներկայացրած խմբագրմամբ:
-Տիգրան Մարտիրոսյանի մասին չեմ խոսի: Այս մարզիկը վաղուց է իրեն հաստատել որպես ընտրանու առաջատար և լրացուցիչ հուշումների կարիք չունի: Գոհ եմ Ռուբեն Ալեքսանյանի նպատակասլացությունից, գործի նկատմամբ Սամվել Գրիգորյանի ունեցած լրջությունից: Վերջինիս հատկապես եմ շեշտադրում, որովհետև հավաքականում համեմատաբար ուշ է հայտնվել, սակայն ուրախացնում է իր հասունությամբ: Եթե ճիշտն եք ուզում իմանալ, սկզբունքորեն ավելի լավ է այդպիսի մի տասը տղա ունենալ, քան մի քիչ ավելի բարձրակարգ մարզիկ ու թաթալաբազ, ինչպես գյումրեցիներդ եք ասում։
-Թիմում թաթալաբազներ կա՞ն:
-Ի՞նչ եք կարծում` ո՞րն է լինելու իմ պատասխանը:
-Ի պաշտոնե, բնականաբար, պիտի ասեք` ոչ:
-Ընդհանրապես, գոյություն ունի մի անխախտ սկզբունք. երբ մարզիկը հավաքականում մրցակից չի ունենում, նա լիարժեք ձևով չի մարզվում: Սա լրացուցիչ հոգս ու մտահոգություն է մարզչի համար: Բարեբախտաբար, հավաքականում մենք նման կարգի անհանգստություն չունենք:
-Պարոն Պողոսյան, Դուք լիաժեքորեն համոզվա՞ծ եք, որ այսօր այս տղաներից լավը չունենք:
-Մենք ընտրել ենք եղածներից լավերին:
-Չեմ կարող չանդրադառնալ 69 կգ քաշային կարգին, որովհետև ունեցած պոտենցիալի առումով այն մեզ համար դժվարագույնն է լինելու: Ի՞նչ եք կարծում` կարողանալո՞ւ ենք այստեղ համաշխարհային ծանրամարտի ուժեղագույնների հետ կռիվ տալ:
-Եկեք ամեն ինչ չչափենք մեդալներով, թեպետ ասածս չի նշանակում վաղօրոք հրաժարում դրանից: Թող Սամվել Գրիգորյանն ու Վանիկ Ավետիսյանն ինձ բարձր միավորներ բերեն, ես լիովին բավարարված կլինեմ:
-Եվս մեկ հարց. Դուք կարծում եք, որ հավաքականում բոլոր քաշային կարգերո՞ւմ են ուժերը հավասարազոր:
-Յուրաքանչյուր մարզիչ կերազեր, որ այդպես լիներ: Սակայն երազանքը մի բան է, իրականությունը` մեկ այլ բան:
-Պայմանավորվենք այսպես` Փարիզից կվերադառնաք հաղթական, ու շատ ավելի բարձր տոնայնությամբ զրույց կունենանք:
-Կկարողանա՞ք այդքան համբերել… Բացի այդ, մեր զրույցներն այդ ե՞րբ են դադարել, որ նման նախապայման եք դնում: Ինչ վերաբերում է հաղթական վերադարձին, ձայնդ Աստված լսի:
-Հանգիստ եղեք` ոչ թե կլսի, այլ արդեն լսել է: Հայկական ծանրամարտը չի կարող թույլ լինել:
-Այդ դեպքում ես էլ պատասխանեմ հայկական առածով. «Շաքար խոսքին շարբաթ ասել չի լինի»:
Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Մեկնաբանություններ