«Կարող ա՞ արտակարգ դրությունը վերացրել են, ու բոլորն աշխատում են, ես չգիտեմ»,- այսպես զայրացած հարցրեց կինը կոմունալ վճար կատարելիս, և ավելացրեց. «Համ աշխատանքս կտրեցին, համ էլ գազիս, բա սենց կլինի՞»։ Պարզվեց` այս կնոջ 5-հոգանոց ընտանիքը մնացել էր առանց գազի, ինտերնետի և հեռախոսի` չվճարելու պատճառով, իսկ պարտքն ընդամենը 1 ամսվա էր։ Այս տխուր պատմության ականատեսը լինելով` կնոջը հարցրինք անուն-ազգանունը, որպեսզի փորձենք հասցեական լուծում տալ խնդրին։ «Իմ ընտանիքի նման էնքա՜ն ընտանիքներ կան, ո՞ր մեկիս խնդիրն եք լուծելու, և ե՞րբ է եղել, որ Հայաստանում շարքային քաղաքացու խնդիրը լուծվի»,- ասաց կինը, դրամապանակի վերջին կոպեկները դատարկեց գանձապահի առաջ, և ձեռքը հիասթափված թափ տալով, գնաց։ Առևտրային բանկի աշխատողները ևս այս կնոջ զայրույթը ճիշտ համարեցին հավելելով. «Մինչև կաշիները չկլպեն, չեն հանգստանա»։ Իսկ մյուս քաղաքացիներն էլ ավելացրին. «Աշխատավարձներիս կեսը կոմունալներն են խժռում»։ Ի՞նչ անեն մարդիկ, ովքեր արտակարգ դրության պայմաններում ընդհանրապես աշխատավարձ չեն ստանում, մտածեցինք մենք և փորձեցինք վերլուծել իրավիճակը։
Գաղտնիք չէ, որ արտակարգ դրության պայմաններում հազարավոր մարդիկ գործազուրկ են դարձել։ Տարբեր գնահատականներով` վերջին չորս ամսում հարյուր հազարով ավելացել է գործազուրկների բանակը, և սա լուրջ խնդիր է։ Եթե սրան էլ ավելացնենք այն աշխատողներին, ովքեր տներում հիվանդներ են խնամում, երեխաներ են պահում, մաքրություն են անում, նրանք էլ զրկվեցին աշխատատեղից, covid 19-ի պատճառով։ Եթե այս մարդկանց էլ հաշվարկենք, ապա հավատացեք, որ գործազուրկների թիվը շատ ավելի մեծ կլինի։ Իսկ սա նշանակում է, որ կառավարության առջև լուրջ մարտահրավեր է թե՛ տնտեսական, թե՛ սոցիալական առումով։
Երկրի շարժիչ ուժը` տնտեսությունը, չի գործում, հետևաբար պետբյուջեով նախանշված ծրագրերն իրականացնելու դժվարություն կա։ Եվ այս իրավիճակում, ինչպես միշտ, պետությունը «ձեռքը մտցնում է» ժողովրդի գրպանը։ Եվ բոլորովին էլ պատահական չէր, որ գույքահարկի փոփոխությունը, որն ուժի մեջ պետք է մտներ 2023-ից, կառավարությունը որոշեց մտցնել 2021-ից։ Պատահական չէ նաև, որ քաղաքացուն 10000 դրամով տուգանում են դիմակը քայլելով փոխելու, գյուղացուն էլ` իր այգում առանց դիմակի աշխատելու համար։ Այլ կերպ ասած, գործում է հարկերի բարձրացման, տուգանքների կիրառման փորձված միջոցը, սակայն մինչև ե՞րբ... Առևտրային բանկում կոմունալը վճարող կինն իր վերջին դրամը տվեց, մտահոգվելով, թե որտեղից է վաղը հացի փող ճարելու։
Հիմա կասեք, թե չենք նկատում կառավարության կողմից այս ընթացքում իրականացվող սոցիալական աջակցության քայլերը։ Ոչ, նկատում ենք։ Այո, պետական հատվածի աշխատողների աշխատավարձերը կանոնավոր վճարվել են, ինչ վերաբերում է մասնավոր հատվածի աշխատողների աշխատավարձերին, ապա կառավարությունը գործատուների համար արտոնյալ պայմաններով և ցածր տոկոսադրույքով վարկային ծրագիր է ներդրել։ Սոցիալական աջակցության այլ ծրագրեր ևս իրականացվում են։ Սակայն այդ աջակցությունն ընտանիքներին ոչ թե պարբերական է, այլ մեկանգամյա բնույթ ունի։ Գործատուներին տրամադրվող վարկային ծրագրում ևս խնդիր կա, քանի որ ոչ բոլոր գործատուներն են օգտվել այդ վարկերից այն պարզ պատճառով, որ նրանց ձեռնտու չէ աշխատավարձ մարելու համար վարկային բեռի տակ մտնել։
Սակայն արդյո՞ք ժողովուրդը դժգոհ է միայն կառավարությունից. ոչ։ Ժողովուրդը աջ ու ձախ հայհոյում է նախ «Գազպրոմին», «Հայաստանի էլեկտրացանցերին», «Յուքոմին», «Բիլայնին», «Ռոստելեկոմին», «Վիվասելին», մի խոսքով, բոլորին, ովքեր այս ծանր օրերին մարդկանց թողնում են անլույս, անգազ և առանց հեռահաղորդակցման միջոցների։ Եվ գիտե՞ք հետաքրքիրն ինչ է, որ նույն այս ընկերությունների աշխատակիցներն ու պատասխանատուները դժգոհում են կառավարության քայլերից, բայց երբ հերթը հասնում է իրենց, ոչնչով չեն տարբերվում նրանցից, որոնցից դժգոհում են։ Եվ այսպես, օգոստոսին կլրանա արտակարգ դրության 5-ամսյակը։ Արտակարգ դրությունը շարունակվում է, և ինքնին հարց է առաջանում` ինչու՞ վերը նշված ընկերությունները փոխեցին մարտին հաստատված մարդասիրական քաղաքականությունը և քաղաքացիներին զրկեցին աստիճանաբար պարտքը մարելու հնարավորությունից։ Նկատենք, որ այս տարվա մարտից մինչև հուլիսի 1-ը քաղաքացիները կարող էին կոմունալ վարձերի պարտքը վճարել աստիճանաբար, հաջորդ ամիսների ընթացքում և օգտվել կոմունալ ծառայություններից, իսկ այսօր մարդկանց զրկել են այդ հնարավորությունից։ Ի՞նչ է սա, մարդասիրության նոր դրսևորու՞մ, որը դեռևս մարդկությանը հայտնի չէ, թե՞ ընկերություններն այդպիսով նպաստում են, որ սոցիալական դժգոհությունը երկրում գնալով խորանա։ Ո՞րն է սրա նպատակը։ Վերջին հաշվով, այս ընկերություններն առանձնապես չեն տուժի, եթե մարդիկ կոմունալ ծառայությունների դիմաց աստիճանաբար վճարեն։ Համոզված ենք, որ մեր այս նյութից հետո այս նույն ընկերությունները, որպես արդարացում, կմատնանշեն ազատ տնտեսական հարաբերությունների գաղափարախոսությունը, իհարկե, նաև թվակոխ կանեն` ներկայացնելով շահույթի և եկամուտի նվազման տպավորիչ տվյալներ։ Մենք այդ խնդիրները ևս հաշվի ենք առնում, բայց ուզում ենք հիշեցնել` արտակարգ դրության պայմաններում պետք է փոխվի անգամ մասնավոր ընկերության քաղաքականությունը, որովհետև դրությունն արտակարգ է, իսկ դա նշանակում է, որ մարդկանց վճարունակությունը խիստ ցածր է։ Իհարկե, այս խնդիրները շատ ավելի դյուրին կլիներ կարգավորել, եթե պետությունը հրաժարված չլիներ ռազմավարական նշանակության այս ոլորտներից և ամբողջությամբ մասնավորի ձեռքը տված չլիներ, բայց սա արդեն այլ նյութի թեմա է։
Ժասմեն ՎԻԼՅԱՆ