Հին Հայաստանում մաթեմատիկական գիտելիքների զարգացման մասին են վկայում հազարամյակներ առաջ կառուցված ամրոցներն ու պալատները, տաճարներն ու եկեղեցիները, ճանապարհները, կամուրջներն ու ոռոգման համակարգերը:

Մեսրոպ Մաշտոցի անվան Մատենադարանի սրահներից մեկում պահվում է աշխարհում ամենախոշոր հայերեն ձեռագիրը՝ Մշո Ճառընտիրը, որը ծնունդ է առել Երզնկայի Ավագ վանքում՝ 1200-1202 թթ.: Գրիչ Վարդան Կարնեցու և Ստեփանոս ծաղկողի աշխատասիրությամբ ստեղծված մագաղաթյա հսկան հայտնի է իր ճոխ, վառ ու ինքնատիպ լուսանցազարդերով, իսկ գլխազարդերը շքեղ գորգեր են հիշեցնում: Մշո Ճառընտիրի կենսագրությունը հար նման է մեր ժողովրդի ճակատագրին: Սրահի աշխատակցուհին այցելուներին ներկայացնում է, թե պատմության ընթացքում որքա՜ն փոթորիկներ են անցել նրա գլխով:

Հայագիտությունը ծանր կորուստ կրեց։ Կյանքից հեռացավ Մաշտոցյան Մատենադարանի գլխավոր ավանդապահ, Ձեռագրագիտության բաժնի վարիչ, պատմական գիտությունների դոկտոր, Գևորգյան հոգևոր ճեմարանի և Երևանի պետական համալսարանի դասախոս ԳԵՎՈՐԳ ՏԵՐ-ՎԱՐԴԱՆՅԱՆԸ։

Լուսանկարում պատկերված է Արցախի Վաղուհաս գյուղում գտնվող, «Եղցուկտոր» մատուռի գերեզմանատանը տեղադրված, իսկ հիմա գցված և անմխիթար վիճակում գտնվող ամենահին խաչքարը, որի վրա ստույգ թվագրված է 866 թ., իսկ վրան փորագրված է հետևյալը՝ «Թիւն ՅԺԵ (866) էր / ես` Սարգիս / կա(ն)գնեցի զխ/աչս, որք էրկր/պագէ/ք յաղաւթս / յիշեցէք»:

Մարտի 26-ին ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ, բեմադրող ռեժիսոր ՀԵՐԲԵՐՏ ԳԱՍՊԱՐՅԱՆԻ ծննդյան օրն էր:

Նա հայկական կինոյի ամենափայլուն օպերատորներից մեկն էր, որի կյանքն ընդհատվեց ստեղծագործական ամենաբուռն շրջանում ՝ 51 տարեկանում և որին, ցավոք, իսպառ մոռացության ենք մատնել:

Մոսկվա: Օստրոումովյան հիվանդանոց: ՄԱՐՏԻ 4 Առավոտյան իրեն ավելի թույլ էր զգում: Բեռլին գնալու ցանկությունը չէր լքում նրան: Երեկոյան Մոսկվայի նկարիչներից մեկը` Հովակիմ Միհաջանյանը եկավ, հետն էլ իր նկարներից մի քանիսը բերեց:

Սեղանի վրա մի տետր կար, որից Չարենցը Պետհրատի փոքրիկ բլանկների վրա ոտանավորներ էր արտագրում: Հարցրի, թե ինչ է անում և չե՞մ կարող օգնել իրեն:

Հայտնի է, որ Կարինում տիրող համատարած բարոյալքության, դասալքության ու փախուստի դեմն առնելու համար Անդրանիկը մի խելահեղ ծրագիր էր հղացել:

Սա վանքային համալիր է Մեծ Հայքի Տուրուբերան նահանգի Տարոն գավառում (այժմ՝ Թուրքիայի տարածքում է), գտնվում էր Աշտիշատից ոչ հեռու, եղել է Հեթանոսական մեհենատեղի, վանքի է վերածվել քրիստոնեության ընդունման ժամանակ՝ 4-րդ դարում ։