Հանրային կարգապահության 10 օրենքներ և կանոններ, որոնք գործում են Սինգապուրում:

Նախորդ օրերի նյարդային, բացարձակ ապօրինի ձերբակալումներն այն երիտասարդների, որոնք հանրային պարսավանքի սյունին էին գամում Փաշինյանի նախարարներին, սրտի դատավորներին, դատախազներին… նրանց պատկեր-թռուցիկները տարածելով, բացահայտելով, որ նրանք ոչ թե պետությանն են ծառայում, այլ վերադասին՝ որպես անձնական օգտագործման խամաճիկներ, ապացուցեց, որ փաշինյանական կամակատարները հույժ ծանր են տանում իրենց պարսավող նկարները հանրային վայրերում՝ ի տես ընտանիքի անդամների, քաղաքացիների, ամոթ եւ նախատինք ստանում։

Ընդդիմությունը հիմա գյուղեգյուղ ընկած պիտի վարկերի ու սոցիալական բեռի տակ ճկռող մարդկանց տուն առ տուն ի ցույց դներ իշխանության երևանյան բարձրաշխարհիկ ընթրիքները՝ քյաբաբ առ քյաբաբ կամ որ արդեն ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ սթեյք առ սթեյք, նրանց ցոփ ու շվայտ կյանքը, վոյաժները, լեքսուսներն ու հերմեսները:

Հաղորդում եմ նայում: Հյուրը, քամահարական քմծիծաղով ասում է բառացի հետևյալը. «…դեռ կան ոմանք, որ հայ-իրանական ու հայ-թուրքական սահմանները, իրենց կարոտախտով, քիչ մնա, կանվանեն ՍՍՀՄ սահմաններ...»:

Ցանկացած մարդկային համակարգ, լինի այն անհատ, մարդկանց խումբ, պետություն կամ քաղաքակրթություն, կարող է երես առնել, որն արտահայտվում է ամենատարբեր ձևերով՝ մեծամտանալով, շրջապատին իր արժանիքները գերազանցող պահանջներ ներկայացնելով, մյուսներին անհիմն արհամարհելով և այլն։

Կան բաներ, որոնք գիտության և անաչառ անալիզի տեսանկյունից ակնհայտ են, բայց և հոգեբարոյական տեսանկյունից շատ դժվար ընդունելի։

Նոյեմբերն էլ եկավ։ Հետաքրքիր ա՝ հուլիսին ոչ մի կերպ չես պատկերացնում, որ նոյեմբեր ա գալու, իսկ նոյեմբերին թվում ա, թե հուլիսը չի եղել՝ էն, որ գիշերը պատուհանները պատին տված շնչահեղձ պառկած ես խոնավ բարձի վրա ու շոգից տանջվում ես։ Կարծես քո հետ չի եղել։

Հասկանում ե՞ք, եթե քաղաքական բովանդակություն պարունակող թռուցիկներ փակցնող երիտասարդներին կեղծ օպերատիվ տվյալների հիման վրա զենք ունենալու կասկածանքի խնդալու պատրվակով ձերբակալում են, ապա դա խոսում է այն մասին, որ գործող դավաճանական վարչախումբը այլևս վերջնական կերպով անցնում է կոշտ ավտորիտարիզմի մեթոդաբանությանը:

Հորս կնունքով, մորս ծնունդով, վեր կացանք մի օր պապ ու թոռնիկով, գնացինք Հանրապետության հրապարակ:

Ե՛վ համաշխարհային, և՛ հայոց պատմության մեջ ազատագրական ու ինքնապաշտպանական հերոսամարտերը միշտ չէ, որ պսակվել են հաղթանակով։ Բայց դրանով նրանք անարժեք չեն դարձել։ Ամենևի՛ն։ Յուրաքանչյուր ազատամարտ տրվում է ոչ միայն հենց այդ պահին վերջնական հաղթանակ տանելու նպատակով, այլև ազատության և պայքարի ոգին սեփական շարքերում վառ պահելու, չընկրկելու, չծնկելու և ապագայում բարբարոս թշնամուն նոր ու ջախջախիչ հարվածներով անպայմանորեն իր տեղը դնելու մտադրությամբ։