Փաստ է, որ թե՛ հասարակության, և թե՛ իշխանական շրջանակներում քաոս է ու իրարանցում: Բարդակի, «վալակիտայի» ու ավելորդ խառնաշփոթի մասին՝ էլ չեմ խոսում: Իտալական «Լա Ռեպուբլիկային» տրված հարցազրույցում Փաշինյանը «փայլեց»:

Ադրբեջանում զորքերի տեղաշարժի, խոշոր կուտակումների, հնարավոր պատերազմի շեմին ՀՀ գործող իշխանությունը արհեստականորեն սրում է Ռուսաստանի հետ հարաբերությունները։ Այստեղ ամենակարևոր բառը «արհեստականորենն» է։ Շատ արհեստական է պրոցեսը, շատ խաղարկային։ Սա մեծ արկածախնդրություն է, որ կարող է չափազանց թանկ գին ունենալ։

Նախ՝ պատերազմի մասին. Արցախի Հանրապետության ՊՆ մամուլի ծառայության երեկ հրապարակած հաղորդագրության համաձայն՝ ՊԲ համապատասխան ստորաբաժանումների կողմից շփման գոտում արձանագրվել են ադրբեջանական զինուժի մեծաքանակ ռազմական տեխնիկայի՝ այդ թվում հրետանային միջոցների տեղաշարժեր և կենտրոնացում:

Սոցիալական կյանքում և միջպետական հարաբերություններում առավելագույն ազդեցիկության ձգտումը ուրիշների նկատմամբ՝ նրանց վրա առավելագույն գերիշխանություն հաստատելու և միաժամանակ առավելագույն հարստությունների տիրանալու տեսքով ու այս ամենի ծնած մրցակցությունը նշված նպատակներին հասնելու համար, եղել և մնում են մարդկության պատմության հիմնական շարժիչ ուժերը։

Ակնա-Ասկերան ճանապարհի վրա ադրբեջանական «մարդասիրական» շոուն շարունակվում է: Կարմիր մահիկի ընկերության գլխավոր քարտուղար Ջեյհուն Միրզոևն ասում է. «Չորրորդ օրն է՝ սպասում ենք:

Շատ հին ժամանակներից մարդիկ օգտագործում են «ծերացած ժողովուրդ» հասկացությունը՝ դրա տակ հասկանալով մարդկանց և հասարակության հնարավորությունների սպառված լինելը պետականաշինության, պաշտպանունակության և այլ հարցերում։

Ադրբեջանական կողմը Լաչինի միջանցքում գտնվող ապօրինի անցակետում առևանգել է ռուս խաղաղապահների ուղեկցությամբ Արցախից Հայաստան գնացող 2001 թվականին ծնված Ալեն Նելսոնի Սարգսյանին:

Մեր ներկա աննախանձելի վիճակը բացատրվում է ոչ թե մեր վատ կամ էլ, որոշ մարդկանց կարծիքով, շատ վատ մարդկային հատկություններ ունենալով, այլ վայրագ հարևաններից շատ թույլ լինելով և հզոր դաշնակցին ոչ լրիվ, բայց կորցնելով։

Այո, 2020-ի նոյեմբերի 9-ը փոխեց 2018-ին մեկնարկած ու պլանավորված գործողությունների շղթան, իսկ խնդիրը ամենևին Արցախը չէր ու անգամ հիմա չէ Արցախը. խնդիրը ՌԴ-ին ռեգիոնից ամեն գնով դուրս մղելն է ու հենց դա է մեկտեղվելու (ՀՀ-ի ինքնիշխանության պահպանման ականջահաճո կոչերի ու էմոցիոնալ տեքստերի ներքո), որ սորոսկանը, ազգայնականը, կուսակցական տարբերները, աղանդավորները, ԼԳԲՏ համայնքը, ՔՊ-ականը և շատ շատերը կանգնեն մի գծի վրա իրար հետ:

Արցախում ներքաղաքական ճգնաժամն օրեցօր խորանում է։ Հետկուլիսային հակասությունները, որոնք մինչ այդ տեսանելի չէին հասարակության լայն շերտերին, վերջին օրերին սկսել են հրապարակային դրսևորումներ ստանալ: