Ամսվա սկիզբը որոշակիորեն Հայաստանի համար սկսում է տարբերվել մյուս օրերից. սա էլ 2013-ի աշնան առանձնահատկությունն է: Սեպտեմբերին «մաքսայնացվեցինք», հոկտեմբերին «ստրասբուրգվեցինք»: ՀՀ նախագահը, ինչպես նրանից առաջ և նրանից հետո այլ երկրների նախագահներ, ելույթ է ունենում ԵԽԽՎ-ում, հարցերի պատասխանում, և ամեն ինչ նորմալ է, մի քիչ ինքնագովազդ, մի քիչ քննադատություն, խնդիրներ-խոստումներ, ամեն ինչ՝ խաղի ընդունված կանոնների շրջանակներում:

Հասկանալի է` Զարուհի Փոստանջյանի (ինչ ճշգրիտ ազգանուն է) քայլի հետևում ինչ-ինչ ուրվագծեր կան: ՈՒրվագծատերերը պլան «ա»-ում միլիմետրերի հաշվարկով ճշգրիտ էին, պլան «բ»-ն նրանց փուռը տվեց:

Անուղղակի գործողությունների և «մեղմ ուժի» ռազմավարությունները ներկայումս միջազգային ասպարեզում աշխարհաքաղաքական պայքարի առավել արդյունավետ միջոցներն են, որոնք օգտագործվում են առկա և հնարավոր հակառակորդ պետությունների թուլացման նպատակով։ Չնայած այդ ռազմավարությունների կիրառման հարուստ պատմությանը (անտիկ ժամանակներից մինչև մեր օրերը), «հետմոդեռնի դարաշրջանում» դրանք նոր բովանդակություն ստացան նախկին խորհրդային տարածությունում, ինչպես նաև Հյուսիսային Աֆրիկայում ու Մերձավոր Արևելքում «գունավոր» և «գարնանային» հեղափոխությունների իրականացման ընթացքում։

Հարավային Օսիան մյուս չճանաչված պետությունների համեմատ շատ ավելի թույլ տնտեսական և սոցիալ-մշակութային կարողություն ունի, ինչը բացատրվում է օս ազգի զարգացման առանձնահատկություններով։

Չինական գործոնն արդեն դարձել է Կենտրոնական Ասիայում իրականացվող աշխարհաքաղաքականության անկապտելի մասը, իսկ տարածաշրջանի երկրները վերջին երկու տասնամյակում Չինաստանի հետ սահմանային «բարտերային» համագործակցությունից հասել են գործընկերության լիարժեք հարաբերությունների, և սա հերքելը կամ այս հարցում վիճելն անիմաստ է։ Այնպես որ, Պեկինն այդ տարածաշրջան է գալիս «լրջորեն ու երկար ժամանակով»։

Եվրոպայի առաջատար պետությունները չէին կարող անմասն մնալ ՆԱՏՕ-ի ընդլայնման գործընթացից և ձգտեցին ցուցադրել իրենց պատրաստակամությունը` հովանավորելու ՆԱՏՕ-ին մի շարք երկրների ինտեգրվելու և անդամակցելու գործում։ Միաժամանակ, չունենալով որոշակի մտադրություններ Արևելյան Եվրոպայի երկրների առնչությամբ, եվրոպական երեք առաջատար տերությունները չկարողացան նրանց «հովանավորության» իրականացման կոնկրետ առաջարկություններ անել։

Փակուղիներ չկան. երբ դռները չեն բացվում« նշանակում է կողպեքներն ու բանալիները իրար չեն գտել, ինչ-որ տեղ ներդաշնակություն դեռ չի հաստատվել: Փակուղիներ չկան ընդհանրապես, կա ելքի ժամանակավոր անհնարինություն: Ժամանակավոր: Ոմանք կարող են առարկել, որ «ժամանակավոր» հասկացությունը շատ հարաբերական ու տարողունակ է, ուրեմն և կարող է որոշ դեպքերում «վերջ» նշանակությունն ունենալ: Իհարկե: Բայց միշտ էլ «վերջը» սկիզբ է` նոր որակով, նոր իմաստով, նոր հարթության մեջ, նոր իրավիճակում: Նույնիսկ, երբ այդ «վերջը» վերաբերում է մարդու կյանքին:

Մաքսային միությանն անդամակցելուց հետո հայ-ռուսական միջկառավարական հանձնաժողովի առաջին հանդիպումը, փաստորեն, պրեզենտացիոն կարելի է համարել` մաքսային «սեզոնի» բացմանն ընդառաջ:

Սիրիական սցենարը, ի տարբերություն լիբիականի, կառավարող Բաշար Ասադի վարչակազմի տապալում չի նախատեսում. Սիրիային հասցվող հարվածը պետք չէ, որ լինի լայնածավալ, որպեսզի հավասարակշռությունը կառավարական ուժերի ու ապստամբների միջև չխախտվի, հայտարարել է Բարաք Օբաման օգոստոսի 28-ի իր ճառում։

Ժամանակին Չինաստանի առաջնորդ Դեն Սյաոպինը, մի բարեփոխիչ, որի անվան հետ են կապված ՉԺՀ-ի վերջին տասնամյակների բոլոր նվաճումներն ու հաղթանակները, բարելավելով հարաբերություններն արտաքին աշխարհի հետ, առաջնահերթ էր համարում տնտեսական բարեփոխումների անցկացումը երկրում։