Անորոշությունը, չնայած ամառվա շոգին, կախվել է հայոց երդիկից: Կարելի էր կարծել, որոշակիություն կլինի վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի` ՌԴ վարչապետի հետ հանդիպումից հետո, որի օրակարգը գերակայված էր մեկ հարցով` ե՞րբ է վերջապես Հայաստանն անդամակցելու Եվրասիական միությանը, և անդամակցելո՞ւ է արդյոք:

Ձեզնից որևէ մեկը գիտի՞, որ Թուրքիայի Հանրապետության պաշտոնական նշանաբանն է՝ «Խաղաղություն երկրում, խաղաղություն ամբողջ աշխարհում»: 1923 թ. հոկտեմբերի 29-ին իր պատմությունը սկսած ներկա Թուրքիան տարածքով 36-րդն է աշխարհում՝ 783 562 քկմ, որի 1/3-ը ջրային մակերևույթ է, 2013-ին բնակչությունը 76 667 864 մարդ էր: 2012-ին ՀՆԱ-ն կազմել է 1,125 տրիլիոն դոլար՝ 16-րդ ցուցանիշն աշխարհում:

Ասել, թե Հայաստանն այսօր գտնվում է ապատիայի վիճակում, նշանակում է ոչինչ չասել: Ապատիա է տնտեսության, կառավարման, կադրային, ներքաղաքական, արտքաղաքական, մշակութաբարոյական ոլորտներում, ընդ որում` խիստ «համերաշխ» ներդաշնությամբ:

Որ դոլարի առաջատար դիրքերի թուլացումը երկարատև գործընթաց է, համաձայն է և Դմիտրի Աբզալովը: Իբրև սկիզբ` Ռուսաստանի ու Չինաստանի տարադրամները պետք է պայքարեն տարածաշրջանայինի կարգավիճակի համար:

Չինաստանը, իհարկե, բոլորովին էլ հյուսիսային երկիր չէ, այնտեղ նույնիսկ կենտրոնական ջեռուցման համակարգը քաղաքներում աշխատում է դեռ Մաոյի առաջարկած ծրագրով` «Յանցզի գետից ներքև, և տները այնտեղ տաքացնելը պետության գործը չէ»:

Արտքաղաքական վերջին «թոփը», անշուշտ, ՈՒկրաինայի հարավ-արևելքում տեղի ունեցող իրադարձություններն են: Կարելի է կարծել, որ Ռուսաստանն ու Պուտինին համաշխարհային «ընկերակցությունը» խիստ համերաշխ անկյուն է քշում: Կարելի է կարծել, որ այս վիճակը ձեռնտու է նաև Ռուսաստանին, որովհետև վերջինս լուծեց ամենագլխավոր հարցը` Ղրիմը հետ վերցրեց, և Կրամատորսկի, Սլավյանսկի, Լուգանսկի վերադարձը «նորմային» մոտ է: Կա երրորդ տարբերակը` հակահարված տալ, զորք մտցնել, ինչը քիչ հավանական է:

Մենք արդեն ընտելացել ենք, որ «ամենա» բառը դառնում է Չինաստանի մշտական բնութագիրը: Առաջ այդ բնորոշումը կապվում էր բնական կամ պատմականորեն ձևավորված փաստերին. ամենաշատ բնակչությունից ու Եվրասիայի ամենաերկար և ամենախոր գետ Յանցզիից մինչև նստած Բուդդայի` աշխարհում ամենամեծ քանդակը:

1829-1837 թթ. ԱՄՆ-ի նախագահ Էնդրյու Ջեքսոնը ասում էր. «Դադար առեք քննարկելու և մտածելու համար, բայց երբ գալիս է գործելու ժամանակը, դադարեք մտածել և գործի անցեք»: ՈՒթ տարի անընդմեջ համապետական որոշումներ ընդունած և կենսագործած մարդը գիտի ավելին որոշումների ընդունման մեխանիզմների մասին, քան մենք, որ կամ մտածում ենք որոշել, կամ որոշում ենք մտածել:

ՈՒկրաինական իրադարձությունները կամա-ակամա ստվերում են աշխարհում տեղի ունեցող այլ իրողությունները: Իբրև օրինակ նշեմ, թեկուզ, նոր մարտավարական «խաղացողի» հայտնությունը Մերձավոր Արևելքում. արդեն քանիցս հիշատակված իսլամական ահաբեկչական «Իրաքի և Լևանտի իսլամական պետություն» (ISIL) խմբավորումը, որը կարճ ժամանակում ոչ միայն հասցրեց գրավել Իրաքի և հարևան Սիրիայի մի մասը, այլև վերահսկողության տակ վերցրեց Մոսուլի շրջակա նավթի ու գազի խոշորագույն հանքավայրերը:

Վերջին օրերին իրադարձությունների բավականին հետաքրքիր շղթա է ուրվագծվում: Է՛լ ավելի հետաքրքիր է շղթայի օղակների շաղկապումը: