Անցյալ տարի Վիեննայում Իրանի և միջնորդ վեցյակի միջև Իրանի միջուկային համաձայնագրի կնքումով ու այս տարի ԱՄՆ ու ԵՄ պատժամիջոցներից աստիճանական ձերբազատմանը զուգընթաց (շատերը համակ թերահավատություն էին սփռում, որ, մեկ է, համաձայնության չեն գա, համաձայնագիրը՝ ստորագրվի էլ, չի վավերացվի, վավերացվի էլ՝ չի գործի, գործի էլ՝ շուտով կկասեցվի, և այլն, և այլն) Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը սկսում է ազդեցիկ գործոն դառնալ աշխարհաքաղաքականության մեջ:

Մինչ իշխանությունը, դաշնակցության հետ փաստաթղթեր ստորագրելով, զբաղված էր ապագա խորհրդարանական կայուն մեծամասնության հիմքերը ձևավորելու հարցով, հայաստանյան քաղաքական հարթակում թեժ պայքար է ընթանում երկրորդ ջութակի դերի համար։

50 բեռնատար ալյուրով և առաջին անհրաժեշտության առարկաներով ամեն ամիս ուղարկվում է Սիրիա Թուրքիայի Ռեյնհանլի փախստականների ճամբարից՝ գրում են Էրդրյու Միտչելը և Կլեր Շորտը The Times-ում:

Ֆեդերիկա Մոգերինին եկավ Հայաստան ու նրա հետ հանդիպումներում բոլորը խոսեցին բարեփոխումների մասին: Հայաստանը քսանհինգ տարի է՝ բարեփոխվում է:

2008-ի մարտի 1-ի վերքը դեռ չի սպիացել: ՈՒթ տարի առաջ ոչ միայն տասը զոհ ունեցանք, այլև «զոհվեց» նաև ողջ պետության հետագա ընթացքը, փոշիացավ քաղաքական դաշտը:

ԱԺ էթիկայի հանձնաժողովն ուսումնասիրել է և էթիկապես խախտում չի գտել ՀՀԿ խմբակցության պատգամավոր Շուշան Պետրոսյանի` «Ֆեյսբուք» սոցիալական կայքում մեկ այլ օգտատերի ուղղված գրառման մեջ, որ նրա աչքերը կհանի, եթե իր գարշելի երախը բացի ու «էժան ու հավուղեղ մակարդակի» արտահայտվի Հայաստանի, մեր բանակի, ՀՀ պաշտպանության նախարարի մասին:

Քրիստոնեությունը կոնկրետ է, արտահայտվում է բարի գործերով՝ ասել է Հռոմի պապ Ֆրանցիսկոսը՝ փոխանցում է Radio Vaticana-ն:

2008-ի փետրվարի 29-ի մարտի 1-ի գիշերվա իրադարձություններից անցավ 8 տարի՝ հազարավոր բաց ու փակ էջեր գրվեցին, իսկ պատմությունը մնաց բաց:

Արդեն երեք օր է` Սիրիայում հրադադար է, ինչն իրապես շատ բարձր է հնչում, քանզի Պուտին-Օբամա «պայծառ» զրույցից, հրադադարի ձեռք բերված պայմանավորվածությունից հետո անգամ հասկանալի էր, որ, չարիքի փոքրագույնի առումով, հարաբերական դադար կլինի, սակայն իրական հրադադար` երբեք, որովհետև «սողանցքերն» այնքան խոր են, շահերը` այնքան տարածական ու տարրալուծված, որ կարծել, թե Սիրիայում խաղաղ կլինի գոնե մեկ օր կամ մի քանի ժամ, իրատեսական չէ:

ՄԱԿ-ի անվտանգության խորհրդում Սիրիայի առնչությամբ Ռուսաստանի ներկայացրած բանաձևի նախագծի քննարկման պայմաններում, որով նախատեսվում էր հաստատել Սիրիայի ինքնիշխանությունն ու տարածքային ամբողջականությունը՝ բացառելով երրորդ երկրների տարածքից նրա դեմ ուղղված զինված գործողությունները, նորից օրախնդիր է դառնում այն հարցը, թե ինչ են մտադիր ձեռնարկել Դամասկոսի մերձավոր դաշնակիցները։