Մանրամասն որոնում (արխիվ)
28.08.2024
 
Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարար Ջեյհուն Բայրամովը թուրք պաշտոնակցի՝ Հաքան Ֆիդանի հետ Անկարայում տված համատեղ մամուլի ասուլիսում հայտարարել է. «Ներկայում խաղաղության համաձայնագրի կնքման հիմնական խոչընդոտը մեր երկրներին ներկայացվող տարածքային հավակնություններն են, որոնք շարադրված են Հայաստանի Սահմանադրությունում»:                
 
Նորություններ » Մնում է շա­հե­րի դաշ­տը, երբ վե­րաց­նում ես ար­ժեք­նե­րը

Մնում է շա­հե­րի դաշ­տը, երբ վե­րաց­նում ես ար­ժեք­նե­րը

Մնում է շա­հե­րի դաշ­տը, երբ վե­րաց­նում ես ար­ժեք­նե­րը
29.11.2019 | 01:18
Թվում էր՝ նո­յեմ­բե­րի 24-ը պի­տի կարևոր­վի՝ ՀՀ-ԵՄ Հա­մա­պար­փակ և ընդ­լայն­ված գոր­ծըն­կե­րու­թյան հա­մա­ձայ­նագ­րի ստո­րագր­ման երկ­րորդ տա­րին է լրա­ցել: Բայց ոչ ոք ոչ հի­շեց, ոչ հարց տվեց՝ ին­չու՞ մինչև հի­մա ԵՄ 28 եր­կր­նե­րի հա­զիվ կեսն է հա­մա­ձայ­նա­գի­րը վա­վե­րաց­րել: Ի­րա­վունք չու­նե՞ն ԵՄ տա­րա­մա­կար­դակ պաշ­տո­նյա­նե­րը տա­րա­տե­սակ հան­դի­պում-քն­նար­կում­նե­րում բա­ցա­հայտ ա­սե­լու, որ Հա­յաս­տա­նի Հան­րա­պե­տու­թյու­նը պատ­շաճ հե­տաք­րք­րու­թյուն չի դրսևո­րում ու չի ջա­նում գոր­ծըն­թա­ցը խթա­նել: Նրա՞նք պի­տի հաս­կա­նան, որ նոր Հա­յաս­տա­նի իշ­խա­նու­թյուն­ներն այն­քան են բար­դույ­թա­վոր­ված՝ հա­մա­րյա ԱՄՆ նա­խա­գահ Դո­նալդ Թրամ­փի պես, որ տա­ռա­պում են ի­րենց նա­խորդ­նե­րի ա­մեն ին­չը փո­խե­լու ցան­կու­թյամբ: Ե­թե Թրամ­փը կա­սեց­նում կամ դուրս է գա­լիս նա­խորդ նա­խա­գահ­նե­րի կն­քած հա­մա­ձայ­նագ­րե­րից, կամ էլ բա­ցար­ձակ հա­կադր­վում է նրանց վա­րած քա­ղա­քա­կա­նու­թյա­նը ներ­քին կյան­քում, Հա­յաս­տանն այդ­քան ռե­սուրս ու հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ չու­նի 00 կե­տից կա­ռու­ցե­լու իր քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը: Ա­ռա­վել ևս, որ ա­մեն ինչ հեր­քել-մեր­ժել-բե­կա­նե­լուց հե­տո նոր ո­չինչ չի ա­ռա­ջար­կում: Ըն­դա­մե­նը կե­տա­յին բե­կա­նում է, հատ­վա­ծա­յին հեր­քում ու ընտ­րո­վի մեր­ժում: ՈՒ այդ բար­դույ­թը չկա­յա­ցա­ծու­թյան վկա­յու­թյուն է, որ նաև չի գի­տակց­վում ու ներ­կա­յաց­վում է իբրև բա­րե­փո­խում­նե­րի քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն:
Հա­խուռն, անմ­տած ու էկ­լեկ­տիկ՝ մի երկ­րից մի օ­րեն­քի պատ­ճե­նում, մեկ այլ երկ­րից՝ մեկ այլ ո­րոշ­ման ըն­դօ­րի­նա­կում՝ ա­ռանց երկ­րի ռե­սուրս­նե­րը, ազ­գա­յին ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյուն­նե­րը, մեն­թա­լի­տե­տը ու կեն­սա­պայ­ման­նե­րը հաշ­վի առ­նե­լու: Միակ սկզ­բուն­քը՝ նա­յած ին­չի հա­մար փող կտան: Ո՞վ է փո­ղը տա­լիս ու ի՞նչ նպա­տա­կով հար­ցը 64-րդա­կան է՝ ու­րիշ փող տվող չկա: Երկ­րում ե­ղած փո­ղե­րը երկ­րի տն­տե­սու­թյան զար­գաց­մա­նը ծա­ռա­յեց­նե­լու բար­դա­գույն միտ­քը ոչ մե­կի պայ­ծառ ու­ղե­ղում չի ծա­գում, տն­տե­սու­թյան զար­գա­ցու­մը գեր­խն­դիր չի ըն­կալ­վում, լա­վա­գույն դեպ­քում՝ կա­րող է ա­ծան­ցյալ դառ­նալ պո­պու­լիս­տա­կան ինչ-որ քայ­լե­րի ու քա­ղա­քա­կան հան­պատ­րաս­տից իմպ­րո­վիզ­նե­րի: Ա­սենք՝ ինչ­պես Սին­գա­պու­րի վար­չա­պե­տի կամ Ի­րա­նի նա­խա­գա­հի Հա­յաս­տան գա­լը: Իսկ Ֆրան­սիա­յի նա­խա­գա­հի Հա­յաս­տան գա­լուն ո­չինչ չհետևեց: Տն­տե­սա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան զար­գաց­ման տե­սա­կե­տից: Ոչ էլ Գեր­մա­նիա­յի կանց­լե­րի: Ոչ էլ ՀՀ վար­չա­պե­տի Ի­տա­լիա այ­ցի:
Փաս­տա­ցի՝ ԵՄ-ն ու ԱՄՆ-ը դի­տարկ­վում են սոսկ քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­կեր­ներ, տն­տե­սա­կան զար­գաց­ման վեկ­տո­րը շաղ­կապ­վում է միայն ա­սիա­կան ուղ­ղու­թյան հետ: Այ­սինքն՝ մահ­մե­դա­կան աշ­խար­հի, որ­տեղ քրիս­տո­նյա Հա­յաս­տա­նի ըն­կա­լու­մը, մեղմ ա­սած, մարս­ված չէ: Ի­հար­կե, կա նաև Չի­նաս­տա­նը: Բայց Չի­նաս­տա­նի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյու­նը, հա­կա­ռակ հա­վակ­նոտ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի, ա­ռաջ չի գնում: Չի­նաս­տա­նի մեն­թալ ու քա­ղա­քա­կան ա­ռանձ­նա­հատ­կու­թյուն­նե­րի ըն­կա­լում չկա Հա­յաս­տա­նում: Չի­նաս­տա­նը ցան­կա­ցած երկ­րի հետ աշ­խա­տում է միայն պե­տա­կան ձեռ­նար­կու­թյուն­նե­րի ու պե­տու­թյան միջ­նոր­դու­թյամբ: Հա­յաս­տա­նը դրան ըն­դու­նակ չէ: Հա­մե­նայն դեպս՝ Պե­կի­նում ՀՀ դես­պա­նա­տան առևտրա­յին կցոր­դի հաս­տի­քի վե­րա­ցու­մը դրա վկա­յու­թյունն է: Ա­ռա­վե­լա­գույն սխ­րան­քը չի­նա­ցի­նե­րին հայ­կա­կան գի­նի ու կո­նյակ հրամց­նելն է, որ շատ քիչ է Հա­յաս­տան չի­նա­կան ներդ­րում­ներ բե­րե­լու հա­մար: Մե­տաք­սի ճա­նա­պար­հը Հա­յաս­տա­նով տա­նե­լը ի­դեա ֆիքս է: Մնաց Հնդ­կաս­տա՞­նը: Օ՜,, Հնդ­կաս­տա­նից Հա­յաս­տան ա­մե­նա­մեծ ներդ­րումն է ար­վում՝ հն­դիկ­նե­րի տես­քով, որ գա­լիս են այս­տեղ փող աշ­խա­տե­լու ու ազ­գա­կան­նե­րին ու­ղար­կե­լու հա­մար: Գու­ցե ո­մանք մնան էլ, զար­գաց­նե­լու հայ-հնդ­կա­կան ա­մուս­նա­կան կա­պե­րը: ՈՒ­րի՞շ: Դեռ ո­չինչ:
ՀՀ -ԵՄ հա­մա­ձայ­նա­գի­րը պար­զա­պես հա­մա­ձայ­նա­գիր է դիտ­վում, որ ինչ-որ ժա­մա­նակ՝ 2017-ի նո­յեմ­բե­րի 24-ին ստո­րագր­վել է, ԱԺ-ն վա­վե­րաց­րել է, ու Հա­յաս­տանն ա­վար­տել է գոր­ծը, թող ԵՄ-ն էլ աշ­խա­տան­քի իր բա­ժինն ա­նի: Շնոր­հա­կա­լու­թյուն՝ ով վա­վե­րաց­րել է, ով էլ չի վա­վե­րաց­րել՝ սպա­սենք, մինչև հի­շեն: Ժա­մա­նա­կը, որ պի­տի աշ­խա­տեր Հա­յաս­տա­նի օգ­տին, նպաս­տե­լով ներդ­րում­նե­րի ու ծրագ­րե­րի ի­րա­կա­նաց­մա­նը, չի սպա­սում, հո­սում-ան­հե­տա­նում է, քա­նի դեռ Հա­յաս­տա­նը ա­սիա­կան ճա­նա­պարհ­նե­րին է բախտ ո­րո­նում: Կամ՝ ար­կա­ծախ­նդ­րու­թյան:
Ան­ցյալ տա­րի տն­տե­սա­կան ակ­տի­վու­թյուն ա­պա­հո­վեց ֆուտ­բո­լի աշ­խար­հի ա­ռաջ­նու­թյու­նը, այս տա­րի ԵԱՏՄ մաք­սա­յին օ­րենս­գր­քով պայ­մա­նա­վոր­ված ավ­տո­մե­քե­նա­նե­րի ան­նա­խա­դեպ ներկ­րու­մը, 2020-ին էլ ֆուտ­բո­լի Եվ­րո­պա­յի ա­ռաջ­նու­թյունն է: Կապ­րենք՝ ֆիկ­տիվ ա­ճի հաշ­վին: Հե­տո՞ ինչ, որ ՍԵ­ՊԱ-ն նա­խա­տե­սում է մաք­սա­յին ո­լոր­տի խն­դիր­նե­րի կար­գա­վո­րում, ար­դիա­կա­նա­ցում, ընդ­հուպ մինչև՝ սահ­մա­նին բա­րե­վար­քու­թյան բարձր չա­փա­նիշ­նե­րի կի­րա­ռում, առևտրի ո­լոր­տում հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյուն, զբո­սաշր­ջու­թյան, ֆի­նան­սա­կան, տե­ղե­կատ­վա­կան, ար­դյու­նա­բե­րա­կան, է­ներ­գե­տիկ ո­լորտ­նե­րում հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյուն… ՈՒ՞մ է դա պետք:
Տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյու­նը Հա­յաս­տա­նում դե­ֆակ­տո գո­յու­թյուն ու­նի դաշ­տագ­լո­րի սկզ­բուն­քով, գնում-գնում՝ բախ­վում է ինչ-որ խո­չըն­դո­տի ու կանգ է առ­նում: Օ­րի­նակ, Ա­մուլ­սա­րը: Մո­ռա­ցե՛ք: Կարևո­րը, որ վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հա­վաստ­մամբ՝ բո­լոր հիմ­քե­րը կան պն­դե­լու, որ 2019-ի տն­տե­սա­կան ա­ճը մոտ կլի­նի 7 տո­կո­սին: «Հույս ու­նենք՝ նաև կհա­տի 7 տո­կո­սի սահ­մա­նա­գի­ծը»,- գրել է նա Ֆեյս­բու­քում: «2019-ի հուն­վար-հոկ­տեմ­բե­րին նա­խորդ տար­վա նույն ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծի հա­մե­մատ Հա­յաս­տա­նի տն­տե­սա­կան ակ­տի­վու­թյան ցու­ցա­նի­շի ա­ճը կազ­մել է 7,1 տո­կոս: Նույն ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում ար­դյու­նա­բե­րա­կան ար­տադ­րան­քի ա­ճը կազ­մել է 8,8 տո­կոս, շի­նա­րա­րու­թյան ա­ճը՝ 4,5 տո­կոս, առևտրի ա­ճը 8,9 տո­կոս, ծա­ռա­յու­թյուն­նե­րի ա­ճը՝ 15,1 տո­կոս: Ար­տա­հա­նումն ա­վե­լա­ցել է 7,2 տո­կո­սով: Մի­ջին ամ­սա­կան աշ­խա­տա­վար­ձը ա­ճել է 5,9 տո­կո­սով»,- ներ­կա­յաց­նում է Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ու եզ­րա­կաց­նում. «Սրանք բա­վա­կա­նին լավ ցու­ցա­նիշ­ներ են, ե­թե չա­սեմ՝ շատ լավ»: Այս­պես էլ ապ­րում ենք՝ լա­վի ու շատ լա­վի մի­ջա­կայ­քում: Իսկ ի­րա­կա­նու՞մ:
Ի­րա­կա­նում վա­րում ենք ի­րա­դար­ձա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն՝ ըն­դու­նում ենք, ով մեր դու­ռը ե­կավ, գնում ենք՝ ով հրա­վի­րեց՝ ա­ռանց ծրագ­րի, ա­ռանց նպա­տա­կի ու ա­ռանց հա­մա­ձայ­նագ­րե­րի, որ պի­տի ա­պա­հո­վեն տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան հիմքն ու հնա­րա­վո­րու­թյու­նը: ՈՒ­րա­խա­նում ենք, որ այլ եր­կր­ներ ի­րենց ծրագ­րերն են շա­րու­նա­կում մեր երկ­րում՝ ի­րենց նպա­տակ­նե­րին հաս­նե­լու հա­մար, մեզ էլ ինչ տան՝ տան: Ձեռ­քի հետ էլ պաշ­տո­նա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ ենք ա­նում՝ իբր կարևո­րում ենք ԵՄ-ի հետ հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյու­նը: 2017-ին հա­մա­ձայ­նա­գիր ենք կն­քել, 2019-ին դեռ տա­րե­կան գոր­ծո­ղու­թյան ծրագ­րի շր­ջա­նակ­նե­րում մշակ­ված փաս­տաթղ­թերն են ճշտ­վում: Ոչ թե հա­նուն մեզ, այլ ի­րենց ծրագ­րե­րը շա­րու­նա­կե­լու հա­մար են ԵՄ պաշ­տո­նյա­նե­րը ա­ջակ­ցում Հա­յաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թյա­նը: Ո­րով­հետև մենք ԵՄ-ի հետ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի բո­վան­դա­կա­յին փո­փո­խու­թյան խն­դիր չենք դրել: Մենք չենք էլ ըն­կա­լել ՍԵ­ՊԱ-ն ինչ կա­րող է մեզ տալ կյան­քի գրե­թե բո­լոր ո­լորտ­նե­րում: Մեզ հա­մար ա­ռայ­սօր ՍԵ­ՊԱ-ն մի­ջոց է՝ տար­բեր եր­կր­նե­րի հետ բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րում հայ­տա­րա­րե­լու, որ մեր տրա­մադ­րու­թյան տակ է ԵՄ շու­կան+ԵԱՏՄ շու­կան՝ ա­ռանց հա­կա­սու­թյուն­նե­րի: Մենք նույ­նիսկ մինչև հի­մա մեզ հա­մար չենք գույ­քագ­րել ու պար­զել՝ ինչ ու­նեինք մինչև ՍԵ­ՊԱ-ն ու ինչ ու­նենք ՍԵ­ՊԱ-ից հե­տո: Մենք չգի­տես ին­չու մտա­ծում ենք, որ ԵՄ-ն էլ պի­տի հա­մակ­ված լի­նի հայ­կա­կան թավ­շի էյ­ֆո­րիա­յով ու աչք փա­կի ար­ժե­քա­յին հա­մա­կար­գի հաս­տատ­ման հա­մար՝ ար­ժե­քա­յին հա­մա­կար­գի ոտ­նա­հա­րում­նե­րի վրա: Ին­չու՞: Մեր գե­ղե­ցիկ աչ­քե­րի հա­մա՞ր: Թե՞ մեր ա­ռանձ­նա­հա­տուկ աշ­խար­հագ­րա­կան վի­ճա­կի ու աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան կախ­վա­ծու­թյան: Նույ­նիսկ այդ պա­րա­գա­յում եվ­րո­պա­ցի­նե­րի հա­մար ան­հաս­կա­նա­լի են օ­րենք­նե­րի հետ մեր խա­ղե­րը, ի­րա­վի­ճա­կա­յին օ­րեն­սդ­րու­թյան ստեղծ­ման ջան­քե­րը, իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի տա­րան­ջատ­ման սկզ­բունքն ար­հա­մար­հե­լը, դա­տա­կան հա­մա­կար­գի զիգ­զագ­նե­րը՝ վար­չա­պե­տի կամ­քով: Նրանք պատ­րաստ չեն հաս­կա­նա­լու, որ Հա­յաս­տա­նը ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան ջա­հա­կիրն է, բայց Հա­յաս­տա­նում ժո­ղովր­դա­վա­րու­թյան խիստ ի­րա­վի­ճա­կա­յին սխե­մա­ներ են գոր­ծում: Նրանք ի վի­ճա­կի չեն հաս­կա­նա­լու պա­տե­րով տա­լուց ու աս­ֆալտ­նե­րին «պառ­կց­նե­լուց» հե­տո ներդ­րում­նե­րի ի­մաս­տը: Նրանք ո­րո­նում ու չեն գտ­նում կան­խա­տե­սե­լի ու վս­տա­հե­լի առևտրա­կան գոր­ծըն­կեր մի երկ­րում, որ­տեղ օ­րենք­նե­րը փոխ­վում են արևա­ծա­ղ­կի կո­րիզ­ներ չր­թե­լու ա­րա­գու­թյամբ: Մնում է շա­հե­րի դաշ­տը, երբ վե­րաց­նում ես ար­ժեք­նե­րը:
Եվ՝ ան­ծայր պո­պու­լիզ­մի, որ դար­ձել է ներ­քա­ղա­քա­կան կյան­քի շար­ժի­չը: Ձևա­վո­րում ենք չա­փա­զանց բարդ հա­վա­սա­րում­ներ՝ պո­պու­լիզ­մի բա­նաձևով լու­ծե­լու հա­մար: Հաս­տատ պո­պու­լիզ­մը չէ այն բա­նա­լին, ո­րով լուծ­վե­լու է ան­վերջ ու ար­դեն ան­հե­թեթ դար­ձող դա­տա­վա­րու­թյուն­նե­րից դուրս գա­լու հար­ցը: Բա­ցա­հայ­տո­րեն՝ փաս­տա­բան­նե­րի խրախ­ճանք է՝ ինչ ու­զում-ա­նում են, մե­ղադ­րող կող­մի թույլ փաս­տարկ­վա­ծու­թյան ու հու­զա­կան-ան­կապ ե­լույթ­նե­րի հա­մա­պատ­կե­րում: Իշ­խա­նու­թյու­նը չի գի­տակ­ցում, որ հո­գե­բա­նո­րեն դա­տա­վա­րու­թյուն­նե­րի ան­վերջ ըն­թաց­քը ար­դեն իր դեմ է ուղղ­վում՝ սկ­սած Ռո­բերտ Քո­չա­րյա­նից վեր­ջաց­րած Ման­վել Գրի­գո­րյա­նով: Ա­ռա­ջին դեպ­քում դա­տա­պաշտ­պան­նե­րը բուն դա­տա­վա­րու­թյու­նը հնա­րա­վո­րինս հե­տաձ­գե­լու խն­դիրն են լու­ծում ու լու­ծում են պրի­մի­տիվ, բայց աշ­խա­տող մե­թոդ­նե­րով, երկ­րոր­դի դեպ­քում բա­ցար­ձա­կա­պես հաս­կա­նա­լի չէ՝ ին­չու՞ է դա­տա­վո­րը դի­մադ­րում մե­ղադ­րյա­լին գրա­վով ա­զատ ար­ձա­կե­լուն, երբ նրա ա­ռող­ջա­կան վի­ճա­կը դա է թե­լադ­րում՝ մար­դը ծանր հի­վանդ է ու չի ա­ռող­ջա­նա­լու այդ դա­տավ­ճիռ­նե­րից: ՈՒ ստաց­վում է, որ եր­կու դա­տա­վա­րու­թյուն­նե­րում էլ բո­լոր կող­մե­րից կա­յաց­վում են ոչ թե ի­րա­վա­կան, այլ քա­ղա­քա­կան քայ­լեր: ԵՄ-ն դա պար­զա­պես ի վի­ճա­կի չէ ըն­կա­լե­լու՝ այն­տեղ դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյունն ան­կախ է թե՛ իշ­խա­նու­թյու­նից, թե՛ փո­ղո­ցից, վճիռ­նե­րը կա­յաց­վում են օ­րենք­նե­րով, ոչ թե քա­ղա­քա­կան նպա­տա­կա­հար­մա­րու­թյու­նից ել­նե­լով: Լա­վա­գույն նկա­տա­ռում­նե­րով կամ լա­վա­գույն ա­պա­գա­յի հա­մար:
Մենք մո­ռա­նում ենք նաև, որ ԵՄ-ն այդ­պես էլ Ադր­բե­ջա­նի հետ չի ստո­րագ­րում ա­սո­ցաց­ման կամ որևէ այլ հա­մա­ձայ­նա­գիր, երբ 100 տո­կո­սով հա­մա­ձայ­նեց­ված է տն­տե­սա­կան մա­սը, բայց մնում է քա­ղա­քա­կա­նը՝ ԵՄ-ն չի ըն­դու­նում Ադր­բե­ջա­նի տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյու­նը, ինչ­պես պա­հան­ջում է Բա­քուն, որ չհա­կա­սի ՀՀ-ի հետ հա­մա­ձայ­նագ­րին: ՈՒ­րեմն՝ այս­քա­նից հե­տո ի՞նչ ենք ու­զում աշ­խար­հից, երբ ո­չինչ տա­լու պատ­րաստ չենք: Որ­քա՞ն դեռ կա­րող ենք շա­րու­նա­կել դաշ­տագ­լո­րի կամ սպա­ռո­ղի մեր վար­քա­գի­ծը: Վար­չա­պե­տը, որ ա­մեն ին­չի մա­սին պատ­րաստ է խո­սել, պար­տա­վոր էր նո­յեմ­բե­րի 24-ին անդ­րա­դառ­նալ ՍԵ­ՊԱ-ի կնք­ման 2 տա­րուն ու արժևո­րել հա­մա­ձայ­նա­գի­րը՝ իբրև ՀՀ ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թյուն: Գո­նե հաշ­վի առ­նե­լով փաս­տը, որ Հա­յաս­տա­նը կա­րող է ու պար­տա­վոր է իր դերն ու­նե­նալ ԵՄ-ՌԴ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի բա­րե­լավ­ման մեջ: ՈՒ ա­ռա­ջի­կա տաս­նա­մյա­կի տրեն­դը լի­նե­լու է հենց ԵՄ-ի ան­կա­խա­ցումն ԱՄՆ-ից ու ՌԴ-ի ին­տեգ­րու­մը եվ­րո­պա­կան տա­րած­քում:
Բայց դա կա­րող է ա­նել միայն ինք­նիշ­խան պե­տու­թյան իշ­խա­նու­թյու­նը, որ ու­նի ա­պա­գա­յի ու զար­գաց­ման ծրա­գիր, իսկ մենք ա­ռաջ­նորդ­վում ենք տե­ղա­կան պո­պու­լիզ­մով ու կապ չու­նենք աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հետ:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ. Գ. Իսկ ընդ­հան­րա­պես Ադր­բե­ջա­նի նա­խա­գա­հից ակն­կա­լել այն հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, որ ա­րել է ՀՀ վար­չա­պե­տը, այն է՝ ԼՂ հիմ­նա­հար­ցի լու­ծու­մը պետք է ըն­դու­նե­լի լի­նի Հա­յաս­տա­նի, Ար­ցա­խի ու Ադր­բե­ջա­նի հա­մար, նույնն է, թե հնա­րել Մադ­րի­դյան սկզ­բունք­նե­րի նոր տար­բե­րակ, որ եր­բեք ըն­դու­նե­լի չի լի­նե­լու՝ մենք հա­մա­ձայն չենք տա­րած­քա­յին ամ­բող­ջա­կա­նու­թյան սկզ­բուն­քին, Ա­լիևը՝ ազ­գե­րի ինք­նո­րոշ­ման: Ի­մա՝ սոսկ ժա­մա­նակ ձգե­լու մի­ջոց է՝ հըն­թացս բա­նակ­ցե­լու մի­ջո­ցով: Բայց՝ բա­նակ­ցու­թյան օ­րա­կարգ չու­նե­նա­լով կամ օ­րա­կար­գում ու­նե­նա­լով ոչ թե խա­ղա­ղու­թյան հա­մա­ձայ­նա­գի­րը, այլ՝ ըն­թա­ցիկ հար­ցեր, որ լուծ­վում են նաև… վե­րե­լա­կում:
Այս­պես էլ ապ­րում ենք, լույ­սը բաց­վի՝ բա­րին հե­տը:
Դիտվել է՝ 3491

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Ադրբեջանը միտումնավոր վիժեցնում է խաղաղության պայմանագրի կնքումը

Ադրբեջանը միտումնավոր վիժեցնում է խաղաղության պայմանագրի կնքումը

Ադրբեջանի արտաքին գործերի նախարար Ջեյհուն Բայրամովը թուրք պաշտոնակցի՝ Հաքան Ֆիդանի հետ Անկարայում տված համատեղ մամուլի ասուլիսում հայտարարել է...

Սոցցանցային գրառումներ

Տապալել են ու տապալում են ամեն ինչ
Տապալել են ու տապալում են ամեն ինչ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Իսկ կվերականգնվի՞ երբեմնի Եվրոպան
Իսկ կվերականգնվի՞ երբեմնի Եվրոպան

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

«Նավ­թա­հան­քե­րի գե­նե­րալ­նե­րի» այսրոպեական խրախ­ճան­քը
«Նավ­թա­հան­քե­րի գե­նե­րալ­նե­րի» այսրոպեական խրախ­ճան­քը
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.