«Ելք» դաշինքը հրամայեց երկար ապրել ու հանգեաւ ի Տեր: Հոգեհանգստի պատիվը, իհարկե, ՔՊ-ինն էր, որ ապրիլին Գյումրիից Երևան մենակ եկավ ու հեղափոխություն արեց, իսկ հետո չցանկացավ դափնիները դաշնակիցների հետ կիսել ու Երևանի ավագանու ընտրություններին գնաց մենակ: «Լուսավոր Հայաստանին» ու «Հանրապետությանը» մնում էր նոր դաշինք ստեղծել: Այդպես ծնվեց «Լույսը» ու մտավ ավագանի: Տրամաբանական էր, որ Աժ արտահերթ ընտրություններին դաշինքը պիտի մասնակցի նույն ձևաչափով ու երկրորդը լինելու նպատակով` ունենալով բոլոր հնարավորությունները: Բայց Հայաստանում գործում են ոչ թե օրինաչափությունները, այլ` պայմանավորվածությունները և ռեալ պոլիտիկը համարժեք չէ ռեալ իրավիճակին: Հիմնական դրդապատճառ եղել ու մնում է փողը, որ կուսակցությունները չունեն ու չեն կարող գործել ինչպես արտասահմանում է` ֆինանսավորվելով հասարակությունից, ոչ թե առանձին անհատներից: Իսկ դրա պատճառները սոցիալ-տնտեսականից զատ նաև քաղաքական համակարգի չկայացածության մեջ են: Ու այսօր` նոյեմբերի 4-ին «Լուսավոր Հայաստանը» հայտարարեց, որ ««Լուսավոր Հայաստան» կուսակցությունը, «Հանրապետություն» կուսակցության հետ երկար քննարկումների արդյունքում որոշում է կայացրել Աժ առաջիկա ընտրություններին մասնակցել «Լուսավոր Հայաստան» կուսակցության ցուցակով՝ սեփական տեսլականով և ծրագրերով։ «Լուսավոր Հայաստանն» իր ցուցակում կներգրավի նաև ներկայացուցիչներ այլ գաղափարակից քաղաքական ուժերից և ակտիվ քաղաքացիական խմբերից»։
Նվազագույնը` ցավալի է, որ ԼՀԿ-ն վախեցավ դաշինքով մտնել ընտրապայքար և որոշել է ցուցակում ներգրավել գաղափարակիցներին` խուսափելով ընդամենը 2 տոկոսից: Ովքե՞ր են լինելու ԼՎԿ-ի գաղափարակիցները: Տրամաբանական կլիներ պատասխանել` նրանք, ովքեր համաձայն են ԼՎԿ-ի տեսլականին ու ծրագրերին: Բայց նախ հասկանալի չէ, թե հիմա ի՞նչ տեսլական ունի ԼՎԿ-ն և հետո առավել պրագմատիկ է, որ ԼՎԿ-ի ընտրացուցակում լինեն այլ կուսակցությունների այն անդամները, որ ֆինանսներ են բերելու ու սեփական կուսակցություններում շանսեր չունեն ԱԺ մտնելու:
Գործնականում իրավիճակային «Լույս» դաշինքը տրոհվեց` իրավիճակի փոփոխության պատճառով, բայց ունենալով ընտրություն` կամ տրվել իրավիճակին, կամ նոր իրավիճակ ստեղծել: ԼՎԿ-ն տրվեց: Ի՞նչ է անելու «Հանրապետությունը»: Ամենայն հավանականությամբ` նոր դաշինք է ձևավորելու ու փորձելու է իրավիճակ ստեղծել` այլ ելք չկա: «Հանրապետությունը» 2000-ականներից եկող միակ կուսակցությունն է, որ մշտապես ընդդիմադիր դաշտում գործելով չսերտաճեց իշխանության հետ` հանուն մանդատների ու չփոխեց իր հետագիծը ոչ մի շրջադարձում: Դա նախևառաջ արժանի է հարգանքի ու կապիտալ է, որ կուսակցությունն իրավունք չունի փոշիացնել: Եվ հետո` իսկզբանե լինելով արևմտյան արժեհամակարգի ջատագով` «Հանրապետությունը» փաստացի մնացել է դաշտում միակ կուսակցությունը, որ առանց զիգզագների ու կոմպրոմիսների հետևել է իր կուրսին: Դա ևս արժանի է հարգանքի ու կապիտալ է, որի կարիքը ունի այսօր Հայաստանի Հանրապետության քաղաքական դաշտը ու պետությունն ամենից առաջ` դիվերսիֆիկացնելու համար իր ընդհանուր քաղաքականությունը: «Հանրապետությունը» գուցե նորից լինի ընդդիմություն, ի տարբերություն այլ ընդդիմադիրների` դա իրավիճակային ընդդիմություն չէ, այլ` գաղափարական ու ապահովում է քաղաքական դաշտի հավասարակշռությունը: Կհասկանա ու կգնահատի՞ ընտրողը այդ առավելությունը: Պարտավոր է, եթե ուզում է, որ իր երկիրն ու իր զավակները չապրեն տրանսֆերտների հաշվին ու ևս մի 50 տարի լավագույն ապագայի հույսով:
Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ
Հ.Գ. Ժամանակը ֆանտաստիկ արագացել է ու արագ որոշումների արագ իրականացման փաստի առաջ է դրել բոլորին, իսկ դա նշանակում է, որ ինչ-որ տեղ թռիչքի է պատրաստվում հերթական արտահերթ ընտրությունների բումերանգը: