Մանրամասն որոնում (արխիվ)
15.08.2024
 
ԱՄՆ-ի նախագահ Ջո Բայդենը հայտարարել է, որ ուկրաինական զորքերի հարձակումը Կուրսկի շրջանում Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինին իսկական երկընտրանքի առաջ է կանգնեցնում. սա տեղի ունեցողի վերաբերյալ ամերիկացի առաջնորդի առաջին պաշտոնական մեկնաբանությունն է։ «Մենք անմիջական, մշտական կապի մեջ ենք ուկրաինացիների հետ։ Սա այն ամենն է, ինչ ես կարող եմ ասել դրա մասին, քանի դեռ հարձակումը շարունակվում է», - ըստ Ֆրանսպրես գործակալության՝ հայտարարել է Բայդենը:               
 
Նորություններ » Մուտքն ա­զատ է, իսկ ե՞լ­քը

Մուտքն ա­զատ է, իսկ ե՞լ­քը

Մուտքն ա­զատ է, իսկ ե՞լ­քը
26.11.2019 | 00:07

Աշ­խար­հը դար­ձել է մի փո­ղոց՝ եր­բեմն երկ­կող­մա­նի, եր­բեմն միա­կող­մա­նի երթևե­կով: Ան­ցյալ շա­բաթ երթևե­կը հիմ­նա­կա­նում հան­դի­պա­կաց էր: Վար­չա­պե­տը շր­ջա­գա­յում էր՝ Վե­նե­տիկ, Մի­լան, Հռոմ, նախ­կին վար­չա­պե­տը Զագ­րե­բում էր, Երևա­նում ե­ռում էին քա­ղա­քա­կան ֆուտ­բո­լա­յին կր­քե­րը: Ա­մեն մեկն իր գոր­ծին էր, չկար միայն գլ­խա­վո­րը՝ մի­ջին վի­ճա­կագ­րա­կան հա­յը: Նա ա­սե­լիք չու­նի: Նա լուռ դի­տում է՝ ինչ­պես են իր հա­մար պայ­քա­րում հին ու նոր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը ու… մե­ծավ մա­սամբ ծի­ծա­ղում է, ո­րով­հետև լուրջ ըն­դու­նել ֆար­սը ան­լր­ջու­թյան նշան է:

2018-ի հուն­վա­րին Հռո­մի ոս­տի­կա­նու­թյու­նը նրան ձեր­բա­կա­լել էր՝ իբրև Ին­տեր­պո­լով ո­րոն­վող հան­ցա­գործ, 2019-ի նո­յեմ­բե­րին նրան ըն­դու­նում են Կի­ջիի պա­լա­տում՝ սա գլ­խապ­տույտ կա­րիե­րա է: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, ինչ­պես ա­մե­նուր, Ի­տա­լիա­յում էլ զար­մաց­րեց ու զվար­ճաց­րեց, ե­ղան և զայ­րաց­նող պա­հեր նրա պաշ­տո­նա­կան զբո­սաշր­ջու­թյան ըն­թաց­քում: Նա չի ըն­կա­լել իր պաշ­տո­նի կարևո­րու­թյունն ու լր­ջու­թյու­նը պե­տու­թյան հա­մար: Հար­ցը, մեղմ ա­սած, չա­փա­զանց ինք­նա­տիպ խոս­քը չէ, որ Հա­յաս­տա­նում ու Հա­յաս­տա­նից դուրս հն­չում է ոչ միայն պե­տա­կան լեզ­վի՝ գրա­կան հա­յե­րե­նի հետ խոր խզ­ման մեջ, այլև պահ­ված­քի հա­կա­սու­թյու­նը պաշ­տո­նի հետ:
Մի­լա­նում Հայ Ա­ռա­քե­լա­կան «Սուրբ 40 Ման­կունք» ե­կե­ղե­ցում հայ հա­մայն­քի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի հետ հան­դիպ­մա­նը վար­չա­պե­տին հար­ցեր էր տա­լիս բլո­գեր ներ­կա­յա­ցած մի ադր­բե­ջան­ցի: Այ­սինքն՝ վար­չա­պե­տը չու­նի անվ­տան­գու­թյան ծա­ռա­յու­թյուն: Երևան վե­րա­դար­ձից հե­տո ա­ռա­ջին գոր­ծը պի­տի լի­նի անվ­տան­գու­թյան հար­ցը լու­ծե­լը: Ան­գամ այն պա­րա­գա­յում, երբ նրա խոս­նակ Վլա­դի­միր Կա­րա­պե­տյա­նը ար­տա­ռոց ո­չինչ չի տես­նում. «Մուտ­քը ա­զատ էր: Յու­րա­քան­չյու­րը կա­րող էր մուտք գոր­ծել»: Խոս­նակն անվ­տան­գու­թյան աշ­խա­տա­կից­նե­րի թե­րա­ցում բա­ցար­ձակ չի տես­նում. «Ին­քը մնա­ցած մաս­նա­կից­նե­րի նման պատ­շաճ կերպ էր ի­րեն պա­հում, նաև՝ պատ­կա­ռե­լի հե­ռա­վո­րու­թյան վրա։ Այդ ա­ռու­մով ես որևէ խն­դիր, հա­մե­նայն դեպս, չեմ տես­նում»:
Ինչ­պե՞ս էր Ա­թա Աբ­դու­լաևը մտել ե­կե­ղե­ցի: Թե­կուզ՝ լու­սան­կար­ներ ու­նի Դմիտ­րի Պես­կո­վի ու Սեր­գեյ Լավ­րո­վի հետ, ե­րաշ­խիք չէ, որ նա չէր կա­րող մա­հա­պարտ ա­հա­բե­կիչ լի­նել ու պայ­թեց­նել գո­տին՝ «Ալ­լահ ակ­բար» բա­ցա­կան­չե­լով՝ սպա­նե­լով թե ի­րեն, թե ե­կե­ղե­ցում հա­վաք­ված­նե­րին: Ի՞նչ էր լի­նե­լու հե­տո: «Կի­կո­սի մա­հը Մի­լա­նում» չբե­մադ­րե­լու հա­մար՝ հար­ցը թող­նում եմ ԱԱԾ-ին: Ի­րա­վի­ճակն այն­քան ան­նա­խա­դեպ էր, որ Հա­յաս­տա­նում սոց­ցան­ցե­րում սկ­սեց շր­ջա­նառ­վել տե­սա­կետ, թե Ա­թա Աբ­դու­լաևի հայ­կա­կան ե­կե­ղե­ցում հայ­տն­վե­լը հեր­թա­կան պո­պու­լիս­տա­կան քայլն էր՝ ցույց տա­լու ՀՀ վար­չա­պե­տի ժո­ղովր­դա­վար լի­նե­լը՝ ի հա­կադ­րու­թյուն Ա­լիևի, դրան նպաս­տեց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի՝ այդ փաստն ար­ձա­նագ­րե­լը: Նախ՝ պո­պու­լիզ­մի այլ՝ անվ­տանգ, բա­զում տար­բե­րակ­ներ կան, հե­տո՝ պա­տաս­խան­նե­րից բո­լո­րո­վին չերևաց, որ վար­չա­պե­տը պատ­րաստ­ված էր բլո­գե­րի հայտ­նու­թյա­նը: Փո­խա­նակ ա­սե­լու, որ ե­ղել է պա­տե­րազմ, հա­յե­րը կռ­վել ու հաղ­թել են ադր­բե­ջան­ցի­նե­րին, և ադր­բե­ջան­ցի­ներն են զի­նա­դա­դար խնդ­րել ու ստա­ցել, վար­չա­պե­տը եր­կար-բա­րակ բա­ցատ­րում էր՝ ղա­րա­բա­ղյան հար­ցի ծա­գու­մը, պատ­մում էր Ա­յազ Մու­թա­լի­բո­վի հար­ցազ­րույ­ցի մա­սին… Մի քիչ էլ եր­կա­րեր, երևի բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի բո­վան­դա­կու­թյու­նը պատ­մեր: Այդ­պես չի լի­նում ու չպի­տի լի­նի: Ոչ նո­յեմ­բե­րի 20-ին, ոչ երբևէ: Մի­լա­նը սկան­դա­լա­յին էր նաև հայ­կա­կան մա­սով՝ Եվ­րո­պա­կան ու­ռուց­քա­բա­նու­թյան ինս­տի­տու­տում աշ­խա­տող գիտ­նա­կան ներ­կա­յա­ցած մի կին վար­չա­պե­տից հրա­ժա­րա­կան պա­հան­ջեց ու այն­քան հու­նից հա­նեց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին, որ նա մո­ռա­ցավ ար­գե­լակ­նե­րի գո­յու­թյու­նը: Պա­տաս­խա­նը բնավ հա­մար­ժեք չէր և չա­փա­զանց բնո­րոշ էր Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի, հա­կա­սա­կան, ան­հա­վա­սա­րակ­շիռ ու պոռթ­կուն բնա­վո­րու­թյա­նը: Հա­մե­նայն դեպս, այդ պա­տաս­խա­նը բա­զում հար­ցեր է ա­ռա­ջաց­նում ու խնդ­րա­հա­րույց է ոչ այն­քան ներ­քին, որ­քան ար­տա­քին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ: Օ­րի­նակ՝ երբ նա ա­սում է, որ «ղե­կա­վա­րը, ո­րը չու­նի ժո­ղովր­դի, երկ­րի վս­տա­հու­թյու­նը՝ ան­կախ ան­ձե­րից, չա­րիք է երկ­րի հա­մար», կա­րո՞ղ է նույն հայ­տա­րա­րու­թյունն ա­նել իր ԱՊՀ, ՀԱՊԿ ու ԵԱՏՄ սա­միթ­նե­րում: Հար­ցը հռե­տո­րա­կան չէ, քա­ղա­քա­կան է: Կամ՝ ի­րա­վու՞նք ու­նի Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը կշեռ­քի նույն նժա­րին շա­րել ՀՀ ե­րեք նա­խա­գահ­նե­րին՝ 1996-ից սկ­սած:
Բնավ ոչ այն պատ­ճա­ռով, որ 2007-ից ինքն էր միա­ցել Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նին, 2008-ին ինքն էր Ա­զա­տու­թյան հրա­պա­րա­կում հան­րա­հա­վաք­նե­րը վա­րում և փաս­տո­րեն` պայ­քա­րում, որ «չա­րի­քը» վե­րա­դառ­նա: Դա վի­րա­վո­րանք չէ միայն Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նին, վի­րա­վո­րանք է մար­տի 1-ի զո­հե­րին ու բո­լոր նրանց, որ 2008-ին փո­ղոց էին դուրս ե­կել ի­րենց ընտ­րու­թյան ի­րա­վունքն ու ար­դյուն­քը պաշտ­պա­նե­լու, այ­սինքն՝ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը վի­րա­վո­րում է ընդ­դի­մու­թյան թեկ­նա­ծուին կողմ քվեար­կած­նե­րին՝ 2008-ի ընդ­դի­մա­դիր ժո­ղովր­դին: Որևէ վար­չա­պետ կամ նա­խա­գահ այդ ի­րա­վուն­քը չու­նի: Նույ­նիսկ ե­թե ռու­սա­կան ԶԼՄ-նե­րին ա­սել է. «2012-ին մենք խզե­ցինք բո­լոր քա­ղա­քա­կան կա­պե­րը: Եվ փաս­տա­ցի ես ոչ գա­ղա­փա­րա­կան, ոչ կազ­մա­կեր­պա­կան և ոչ էլ քա­ղա­քա­կան կապ չու­նեմ Տեր-Պետ­րո­սյա­նի հետ»: ՈՒ­նի, թե չու­նի՝ Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյա­նը ՀՀ հիմ­նա­դիր նա­խա­գահն է: Իր բո­լոր սխալ­նե­րով հան­դերձ: Իսկ 1996-ի ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի ու 2008-ի, 2012-ի կամ 2018-ի միջև հա­վա­սա­րու­թյան նշան դնե­լը, մեղմ ա­սած, քա­ղա­քա­կան հավ­կու­րու­թյուն է: Կամ՝ պատ­մու­թյան ա­ղա­վա­ղում՝ պո­պու­լիս­տա­կան նո­պա­յի հեր­թա­կան բռնկ­ման պա­հին: Բայց նույ­նիսկ պո­պու­լիզ­մի նո­պա­յի մեջ՝ դժ­վար է հաս­կա­նալ՝ ին­չու՞ է ՀՀ վար­չա­պե­տին թվում, որ ին­քը նույն ի­րա­վունք­ներն ու­նի, ինչ Հի­սու­սը: Աստ­ծո հետ ինք­նա­հա­մե­մա­տու­թյու­նը ոչ միայն աբ­սուրդ է, այլև ա­ռող­ջա­պա­հա­կան հար­ցեր է ա­ռա­ջաց­նում: Դե իսկ «Վա­տի­կա­նի պադ­վալ­նե­րի» գյու­տը, որ­տեղ «պախկ­վո­ցի» են խա­ղում «ա­մե­նա­հայտ­նի կո­ռուպ­ցիո­ներ­նե­րը», հաս­տա­տում է կաս­կա­ծը: Հաս­կա­նա­լի է՝ որ ՀՀ վար­չա­պե­տը՝ մեր ժա­մա­նակ­նե­րի Հի­սու­սը, խո­րա­պես վի­րա­վոր­ված է Հռո­մի պա­պից, որ մի քա­նի օր չս­պա­սեց ի­րեն ու պա­պա­կան այ­ցով հա­սավ Ճա­պո­նիա, բայց նույ­նիսկ այդ դեպ­քում ոչ Փա­շի­նյա­նի, ոչ «Հա­յաս­տա­նի ար­դա­րա­դա­տու­թյան ձեռ­քը» չի հաս­նե­լու «Վա­տի­կա­նի պադ­վալ­նե­րում պախկ­ված» կո­ռուպ­ցիո­ներ­նե­րին: Ոչ այն պատ­ճա­ռով, որ ան­գամ Մոսկ­վա­ներ չի հաս­նում, այլ՝ Վա­տի­կա­նը «պադ­վալ­ներ» չու­նի: ՀՀ վար­չա­պե­տի են­թադ­րած նկուղ­ներն ան­գամ պա­լատ­ներ են, որ­տեղ ոչ ոք չի կա­րող ու­զա­ծի պես զվռ­նել: Չի կա­րե­լի միան­գա­մից բո­լո­րին պա­տե­րազմ հայ­տա­րա­րել՝ ինչ է, թե սի­րո ու հա­մե­րաշ­խու­թյան հե­ղա­փո­խու­թյուն ես ա­րել, մա­նա­վանդ «սի­րո ու հա­մե­րաշ­խու­թյան» սե­փա­կան պատ­կե­րա­ցում­նե­րը հա­մար­ժեք չեն հա­սա­րա­կու­թյան պատ­կե­րա­ցում­նե­րին: Պե­տու­թյու­նը քա­ղա­քա­կան խա­ղա­լիք չէ: Վտան­գա­վոր է պե­տու­թյու­նում վար­չա­պետ խա­ղա­լը, երբ չգի­տես՝ ինչ պի­տի ա­նի ու ինչ պի­տի ՉԱ­ՆԻ վար­չա­պե­տը:
Ան­ցած շա­բաթ երկ­րորդ հրա­ժա­րա­կա­նը տվեց Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նը: ՀՖՖ նա­խա­գա­հու­թյու­նից: 1։9 հաշ­վով Ի­տա­լիա­յի հա­վա­քա­կա­նին պարտ­վե­լուց հե­տո: Կար­ծես՝ խա­ղի հա­շի­վը 1:0 լի­ներ, ի­րա­վի­ճակ էր փո­խում՝ Հա­յաս­տա­նը գնում էր Եվ­րո-2020: Տրա­մա­բա­նա­կա­նը թի­մի մարզ­չի հրա­ժա­րա­կանն էր: Թե­կուզ՝ նո­րան­շա­նակ: Տրա­մա­բա­նա­կան պի­տի լի­ներ, որ ՀՖՖ-ն չըն­դու­ներ նա­խորդ մարզ­չի հրա­ժա­րա­կա­նը՝ ինչ է թե սոց­ցան­ցե­րը աղմ­կում են, սոց­ցան­ցե­րը չեն ֆուտ­բոլ խա­ղում: Զար­մա­նա­լի է, որ Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նին հի­մա են հար­ցեր ուղ­ղում՝ իր հրա­ժա­րա­կա­նը քա­ղա­քա­կա՞ն է, կամ՝ ե­թե ԱԱԾ տնօ­րեն լի­ներ, հրա­ժա­րա­կան կպա­հան­ջեի՞ն: Զար­մա­նալ պետք էր, երբ ԱԱԾ տնօ­րե­նը ՀՖՖ նա­խա­գահ էր նշա­նակ­վում, ու հայ­տն­վում էր մի գործ­կոմ, որ ֆուտ­բո­լի հետ կապ չու­ներ: Ոչ ոք չզար­մա­ցավ, երբ ՔՊ-ա­կա­նը նշա­նակ­վեց շախ­մա­տի ֆե­դե­րա­ցիա­յի տնօ­րեն, ոչ մե­կի մտ­քով չի անց­նում նրա հրա­ժա­րա­կա­նը պա­հան­ջել Լևոն Ա­րո­նյա­նի պար­տու­թյուն­նե­րից հե­տո: Կամ՝ կա­նանց խոր­հուրդ է ստեղծ­վում ու նա­խա­գա­հը դառ­նում է… Տիգ­րան Ա­վի­նյա­նը: Ժա­մա­նա­կին ոչ ոք չէր զար­մա­նում, որ Երևա­նի քա­ղա­քա­պետն է ՀՀ շախ­մա­տի ֆե­դե­րա­ցիան գլ­խա­վո­րում: Դեկ­տեմ­բե­րի 23-ին հրա­վիր­վե­լու է ժո­ղով, ըն­տր­վե­լու է ՀՖՖ նա­խա­գահ և գործ­կոմ։ Այս ըն­թաց­քով նո­րից հա­վաք­վե­լու են ֆուտ­բո­լի հետ կապ չու­նե­ցող ան­ձինք ու ի­րեն­ցից մե­կին ընտ­րե­լու են նա­խա­գահ, հե­տո հա­վա­քա­կա­նին մե­ղադ­րե­լու են պար­տու­թյուն­նե­րի մեջ: Հեր­թա­կան Մես­րոպ Ա­ռա­քե­լյանն էլ՝ Հեն­րիկ Մխի­թա­րյա­նին է մե­ղադ­րե­լու:
Ակն­հայ­տո­րեն այն պատ­ճա­ռով, որ նա ֆուտ­բոլ խա­ղալ գի­տի: Զար­մա­նալ պետք է: Ոչ ֆուտ­բո­լա­յին դի­վա­նա­գի­տու­թյան, ոչ ֆուտ­բո­լի ու քա­ղա­քա­կա­նու­թյան սեր­տա­ճա­ծու­թյան պատ­ճա­ռով, այլ՝ ԱԱԾ-ի գոր­ծա­ռույթ­նե­րի: Նախ­կին պե­տի ու ներ­կա պաշ­տո­նա­կա­տա­րի դեպ­քում: 20018-ի կե­սից փաս­տա­ցի երկ­րում ա­մեն ին­չով զբաղ­վում է ԱԱԾ-ն՝ սկ­սած ՀԴՄ կտ­րոն­նե­րից, մինչև սա­տա­նա­յի ներ­կա­յու­թյան բա­ցա­հայ­տում: Դա է՞ ԱԱԾ-ի խն­դի­րը: Ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյան բո­վան­դա­կու­թյու­նը կոնս­տանտ է, վտան­գա­վոր է վե­րաձևա­կեր­պել սի­րո ու հա­մե­րաշ­խու­թյան հե­ղա­փո­խու­թյան ելևէջ­նե­րի հան­գույն: ԱԱԾ տնօ­րե­նին ար­հես­տա­կա­նո­րեն պե­տու­թյան երկ­րորդ մար­դը դարձ­նե­լը, ու­սա­դիր­նե­րին աստ­ղեր հա­վե­լե­լը այս ել­քը պի­տի ու­նե­նար վաղ թե ուշ: Ոչ դրա պատ­ճառ­նե­րը բա­ցատր­վե­ցին, ոչ պաշ­տո­նան­կու­թյան: Երբ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը երդ­վյալ լռում է՝ ակ­նար­կե­լով ազ­գա­յին անվ­տան­գու­թյու­նը, որ իբր գաղտ­նիու­թյուն է պա­հան­ջում, մեկ­նա­բա­նու­թյուն­նե­րի ու երևա­կա­յու­թյան ա­զա­տու­թյուն է տա­լիս բո­լո­րին: Եվ ա­ռա­ջի­նը՝ Ար­թուր Վա­նե­ցյա­նին, որ խոս­տա­նում է ա­ռա­ջի­կա­յում խո­սել ա­մեն ին­չի մա­սին: Աբ­սուրդ: Ի­րա­վունք չու­նի:
Ի­րա­վուն­քի մա­սին.՝ Զագ­րե­բում ԵԺԿ հա­մա­գու­մա­րում պատ­վի­րա­կի կար­գա­վի­ճա­կի ե­լույ­թի ի­րա­վունքն օգ­տա­գոր­ծեց ՀՀԿ նա­խա­գահ Սերժ Սարգ­սյա­նը: Եվ ստաց­վեց, որ ՀՀ նախ­կին նա­խա­գահն ու վար­չա­պե­տը երկ­րից դուրս է գնա­հա­տա­կան տա­լիս իր երկ­րում կա­տար­ված-կա­տար­վո­ղին, որ­տեղ ին­քը գոր­ծող անձ էր: Փաս­տա­ցի՝ ՀՀ նախ­կին ու ներ­կա իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը հո­գով-սր­տով գլո­բա­լիստ­ներ են՝ նրանք մեր­ժում են «ար­տա­սահ­ման» հաս­կա­ցու­թյու­նը՝ որ­տեղ ինչ ու­զում են՝ ա­սում են: Օ­րի­նակ՝ Սերժ Սարգ­սյանն ա­սում է. «2018-ի գար­նա­նը Հա­յաս­տա­նը հայ­տն­վեց մի­ջազ­գա­յին լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի գլ­խագ­րե­րում: Իմ երկ­րում իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նը տե­ղի ու­նե­ցավ բա­ցա­ռա­պես խա­ղաղ ճա­նա­պար­հով: Նպա­տակս մեկն էր` թույլ չտալ, որ մարդ­կա­յին զո­հեր լի­նեն, և պե­տու­թյու­նը զերծ պա­հել վտան­գա­վոր ցն­ցում­նե­րից»: Բայց չի ա­սում՝ ին­չու՞ էր եր­կի­րը հա­սել այն վի­ճա­կին, որ իշ­խա­նա­փո­խու­թյուն ե­ղավ: Ո՞վ կամ ի՞նչն էր պատ­ճա­ռը: Ին­չու՞ պի­տի ին­քը հե­ռա­նար, որ «իր ժո­ղո­վուր­դը փոր­ձի է՛լ ա­վե­լի լավ պե­տու­թյուն կա­ռու­ցել», իսկ հի­մա ի­րեն են մե­ղադ­րում իշ­խա­նու­թյու­նը պո­պու­լիստ­նե­րին զի­ջե­լու մեջ: «Հի­մա ես այս­տեղ եմ` բարձ­րա­ձայ­նե­լու այդ մտա­հո­գու­թյուն­նե­րը` պաշտ­պա­նե­լու հա­մար այն հա­վատն ու ակն­կա­լիք­նե­րը, որ ու­նե­ցել են հա­զա­րա­վոր մար­դիկ իշ­խա­նա­փո­խու­թյան ըն­թաց­քում: Ա­յո, Հա­յաս­տա­նում կա­տար­վա­ծի մեջ կար նաև մեր մեղ­քը, բայց վս­տա­հեց­նում եմ, որ մեզ հա­մար մշ­տա­պես ա­ռաջ­նա­յին և կեն­սա­կան են ե­ղել անվ­տան­գու­թյան և խա­ղա­ղու­թյան հար­ցե­րը, և այդ պատ­ճա­ռով գու­ցե ո­րոշ հար­ցեր ստո­րա­դաս­վել են այս խն­դիր­նե­րի լուծ­մա­նը»՝ հի­մա սա բա­ցատ­րու­թյու՞ն է, ար­դա­րա­ցու՞մ, թե՞ հայ­տա­րա­րու­թյուն, որ հե­ռա­ցել է Ար­ցա­խի խնդ­րի պատ­ճա­ռով: Հար­ցը ոչ այն­քան Սերժ Սարգ­սյանն է, որ­քան նրա ո­րոշ կու­սա­կից­նե­րի ան­հաս­կա­նա­լի ու ան­տե­ղի գե­րակ­տի­վա­ցու­մը: Պատ­մու­թյու­նից ու ի­րա­կա­նու­թյու­նից կտր­ված ու ինք­նա­մե­ծար: Թվում էր՝ ՀՀԿ-ն իբրև փոր­ձա­ռու քա­ղա­քա­կան ուժ, պետք է հաս­կա­նա, որ իր ցան­կա­ցած ակ­տի­վա­ցում դառ­նում է՝ իր գնա­հա­տա­կա­նով՝ «իշ­խա­նու­թյու­նը զավ­թած» Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի անվ­տան­գու­թյան բար­ձիկ, բայց նրանք բար­ձիկն ա­վե­լի են մե­ծաց­նում: Ին­չու՞: Ի­րո՞ք ՀՅԴ+ՀՀԿ+ԲՀԿ ե­ռյակն ու­նի նոր ա­ռա­ջադ­րանք ու ո­րո­շել է սե­փա­կան «քայլն» ա­նել հար­մար պա­հին, պահն ա­րա­գաց­նե­լու հա­մար գե­նե­րաց­նել հա­սա­րա­կու­թյան դժ­գո­հու­թյու­նը: Կա­մի­կա­ձե­նե­րի կա­րո­տից, կամ՝ այլ հիմ­նա­վոր պատ­ճա­ռով: Բայց՝ ան­հե­ռան­կար՝ ներ­սում, թե դր­սում է պատ­վի­րա­տուն՝ նույն գե­տը ոչ ոք երկ­րորդ ան­գամ չի մտել: Ան­գամ՝ Հի­սու­սը:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. 2020-ին մնաց 36 օր, իսկ 2020-ը Մկան տա­րի է՝ Ար­ծա­թա­գույն մկան, որ առ­նե­տի մեր­ձա­վոր ազ­գա­կանն է: Հետևու­թյուն­ներն ինք­ներդ ա­րեք: 21-րդ դա­րի եր­րորդ տաս­նա­մյակ ենք մտ­նում, իսկ դա­րը դեռ մե­րը չէ: ՈՒ…

Դիտվել է՝ 3562

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Իրանը նախընտրեց հյուծել, այդ կերպ թուլացնել հակառակորդին

Իրանը նախընտրեց հյուծել, այդ կերպ թուլացնել հակառակորդին

Իրանը բոլոր ժամանակների լավագույն ռազմաստրատեգիա ունեցող, մշակող պետությունն է։
Մեզանից շատերն ակնկալում էին, որ Իրանը հաշված ժամերի ընթացքում պետք է վրեժ լուծի Իսրայելից, մինչդեռ․․․

Սոցցանցային գրառումներ

Թե ոնց էի 12-կիլոյանոց հսկա ձմերուկը տանջվելով հինգերորդ հարկ բարձրացնում
Թե ոնց էի 12-կիլոյանոց հսկա ձմերուկը տանջվելով հինգերորդ հարկ բարձրացնում

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ
«Բրոունյան» Նիկոլ, «անբրոուն» Սերժ

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը
Երբ դա­նա­կին ու դմա­կին փո­խա­րի­նում են մուրճն ու գան­ձա­նա­կը
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.