ԱՄՆ բանակի եւ «Ազգային անվտանգութեան գործակալութեան» (NSA) պաշտօնեայ, «Ջոն Հոփկինս համալսարան»-ի եւ «Միացեալ ռազմական հետախուզութեան քոլեջ»-ի բազմամեայ դասախօս՝ Ֆրենսիս (Ֆրանկ) Պ․ Հայլանդը (1941-2012թթ․) հեղինակն է՝ «Հայկական ահաբեկչութիւն. անցեալը, ներկան, հեռանկարները» վերնագրով մենագրութեան, ուր մանրակրկիտ քննութեան առարկայ է դարձել Հայ ազգային ազատագրական շարժման նոր զինեալ պայքարը, բազմակողմանի երեսներով։ Հայլանդը իր մենագրութիւնում էական գնահատական է տուել «Հայոց Ցեղասպանության Արդարության Մարտիկներ» (ՀՑԱՄ) կազմակերպութեան մասին, ըստ հետեւեալի․

Գուրգեն Յանիկյանի բանտային հուշագրությունում աղմկոտ բացահայտումները շատ են: Այս մեկն այսօր այլևս անհնար է ապացուցել, բայց պետք է իմանալ՝ գոնե մեր անհայտ հայրենակցի հիշատակի համար: Մանավանդ, որ խոսքը Հայոց ցեղասպանությանը նվիրված՝ աշխարհում թերևս ամենահայտնի գրական երկի մասին է:

Ֆեյսբուքյան իմ ընկերները խնդրել են անդրադառնալ, թե Լենինի կողմից հայկական հողերը թուրքերին վաճառելու մասին ԶԼՄ-ներում արտահայտված պնդումը որքանով է համապատասխանում իրականությանը։ Այս հարցին պատասխանելու համար կպահանջվեն բազմաթիվ էջեր։ Քանի որ դրա հնարավորությունը չկա, փորձեմ այդ հարցին պատասխանել շատ համառոտ։

Հոդվածը երկար է, բայց շատերի նախնիների փրկության տունն է եղել Չեզոք տունը

«Ճշգրիտ մաթեմատիկական մտածողությունն ինձ մոտ սապարովյան, հայկական արյան ժառանգությունն է»․ Հայր Պավել Ֆլորենսկի Նրա մահով ավարտվեց արծաթե դարը․․․

Ստորև շատ համառոտ կանդրադառնամ ԽՍՀՄ պատմության մասին արտահայտված բացասական գնահատականներին, կեղծիքին։

Հարգելի ընկերներ, իմ սիրելի ՀԱՅԵՐ, հայոց լեզուն իմացող մեր ազգի բարեկամներ Ձեզ եմ ներկայացնում գրող-հրապարակագիր, Հայաստանի գրողների միության անդամ, Նկարիչների միության պատվավոր անդամ ՆԱՆԵԻ «Ավա՞րտ, թե՞շարունակություն» անչափ հետաքրքիր ու կարևոր գրքից մի հատված՝ գրված նախաբանի փոխարեն: Այն փաստավավերագրական ժանրի մի ժողովածու է, որում մեկը մյուսի հետևից ներկայացված են իրական մարդկանց իրական պատմություններն իրենց կլինիկական մահվան ու հոգեդարձության մասին

Նախ, այն մասին,թե ինչպես է առաջացել հայ ազատագրական շարժման մեջ արևմտյան կողմնորոշումը։

Քաղաքակիրթ աշխարհին նամակներ ու ներողություններ հղող ՔՊ-ական պատգամավորի և իր նմանների համար մի փոքր պատմական նյութ եմ ներկայացնելու։

Այստեղ, առաջ անցնելով, թույլ տվեք ասել, որ թերթի գլխավոր խմբագրի հետ այս զրույցի շուրջ բնականաբար կիսվել եմ, ու իր ափսոսանքն էլ է ինձ ակնհայտ եղել, որ ժամանակային այդ հատվածում այդ հարցազրույցը կարող էր և որոշների կողմից անհարկի միջամտություն դիտվել, ու ես թերթում աշխատելու տարիներին խորապես տագնապել եմ, որ կարող է հարցազրույցի պատրաստ լինելու դեմիրճյանական զանգը հնչի ու հայտնվեմ ապուշ վիճակում, թեպետ արգելքների դեպքում ես անգամ աշխատանքից ազատվելու գնով կգնայի նախկին միութենական մամուլում հանդես գալու քայլին: