Երևանը ինձ համար միշտ էլ եղել է մայրաքաղաքների մայրաքաղաք։ Երևանը Փարիզ էր, Երևանը Հռոմ էր, Երևանը Բեռլին էր ... ՈՒ միշտ էլ ակնածանքով եմ լցված եղել Երևանում ապրողների նկատմամբ։
Երեկ Բեռլինում պլանավորված «Արցախի մշակութային ժառանգության պաշտպանություն» գրքի շնորհանդեսը չեղարկվել է, իբր Ադրբեջանի դեսպանատան կողմից ճնշումների և ադրբեջանցիների կողմից հայտարարված հանրահավաքի ու այդ հանրահավաքի պաշտոնական գրանցման պատճառով։
Այսօր գոյություն ունեցող իրականությունը, փաստերի համադրությունը, աշխարհաքաղաքական իրողությունը վկայում են այն մասին, որ մենք փաստացի գտնվում ենք համաշխարհային պատերազմի մեջ, այն տեղի է ունենում մեր չորսբոլորը...
Վերջերս Եվրախորհրդարանն ընդունեց 2 բանաձև, որոնց համաձայն՝
* «Ադրբեջանի դեմ անհապաղ պատժամիջոցներ պետք է կիրառվեին. կասեցվելու էր էներգետիկ գործընկերության մասին փոխըմբռնման հուշագիրը»:,
Արևելքը, որի մի մասն է նաև մեր տարածաշրջանը (կամ քաղաքակրթությունների բախման սահմանը), երբեք չի հանդուրժել և չի հանդուրժելու թույլ, անկամ, վախկոտ, հանձնվող տեսակներին։
Միջպետական հարաբերություններն ամբողջ աշխարհում, առանց բացառության, մանավանդ, եթե դրանք բացահայտ թշնամական բնույթ են կրում, կառավարվում են այն սկզբունքով, ըստ որի, հակամարտ կողմերից մեկի վնասը մյուսի օգուտն է և հակառակը։