Գոնե ինքնապաշտպանական նպատակները պետք է բավարարվեն

Ընկերներս հաճախ հրապարակումներ են անում, թե արտասահմանի տարբեր երկրներում աշխատող լավագույն մասնագետներին բերենք, հզոր զենքեր արտադրենք և այլն:

Ասեմ, որ ես ավելի շատ հենց այդ մասնագետներից եմ, քան՝ գրող:

Նման հրապարակումից առաջ, պետք է տեղյակ լինել այն բազմաթիվ պրոբլեմներին, որոնք կան այս բնագավառում:

Դեռ սովետի օրոք, մենք Աբովյանի գործարաններից մեկում կարողացանք, Վիլնյուսի ինստիտուտի հետ ներդնել և արտադրել ճապոնական Տեկտրոնիքս ֆիրմայի 4-րրդ սերնդի թվային օսցիլոգրաֆներ (մասնագետները բարդությունը կպատկերացնեն):

Հիմա անդրադառնամ դրոնների, զենքերի, արդյունավետ ռազմական սարքավորումների արտադրության խնդիրներին:

Աշխարի ոչ մի երկիր չի կարող միայնակ զարգացնել բոլոր բաղադրիչ մասերի տեխնոլոգիաները և ամբողջությամբ արտադրել ու կազմակերպել սարքերի ամբողջական հավաքման պրոցեսը միաժամանակ: Սովորաբար միայն հզոր երկրներն են կարողանում հաջողել սարքերի, այն էլ որոշ դետալների ու հավաքման գործընթացը և լուրջ արդյունքներ ունենալ:

Գերազանց արդյունքներ ունենալու համար, հարկավոր է յուրաքանչյուր դետալ ներմուծել տվյալ տեխնոլոգիայում լավագույն հաջողությունների հասած երկրներից, բնական է, դրանք ՆԱՏՕ-ի երկրներն են, ճապոնիան, Հարավային Կորեան, Չինաստանը, Կանադան և էլի մի քանիսը:

Իսկ սերիական լուրջ արտադրության համար հսկայական ներդրումներ են հարկավոր:

Խոսքը միլիարդավոր դոլարների մասին է, որ եթե նույնիսկ լինի, ապա գրեթե անլուծելի է, որ արտադրող երկրները տրամադրեն մեզ այն բոլոր մասերը, որոնք հնարավոր չի լինի մեզանում արտադրել:

Սովորաբար հակված են վաճառել պատրաստի արտադրանքը, եթե միջազգային պայմանագրերը նման հնարավորություն ընձեռեն:

Խառը ժամանակներում, ես մի քանի անգամ դիմեցի մեր հին աշխատանքային ընկերներին՝ առաջարկելով իմ պատրաստակամությունը: Ինձ ասել են, որ իրենք էլ պատրաստ են և քանիցս առաջարկել են պատկաններին. եկել-նայել են արտադրական տարածքները, գնացել: Եվ՝ ոչ մի առաջարկ:

Ես չգիտեմ, թե հիմա Հայաստանում ինչ ենք ներմուծում, ինչ ենք արտադրում և ինչ քանակներով, բայց հույսս չեմ կտրում, որ գոնե ինքնապաշտպանական նպատակները պետք է անպայման բավարարվեն:

Վահունի Հովակիմյան

Մեկնաբանություններ