Բագրատ Սրբազանն արեց այն, ինչը ես, դեռևս ապրիլի սկզբներին, առաջարկել էի Միքայել Արքեպիսկոպոս Աջապահյանին` հրաժարվել հոգևոր ծառայությունից և առաջնորդել ժողովրդական շարժում։
Պետք է խոստովանել, որ Բագրատ Սրբազան Առաջնորդին հաջողվել է որակյալ ռեզոնանս առաջացնել, ինչը խոստանում է առավելագույնս կենտրոնացնել կուտակված հասարակական էներգիան կենտրոնական հաճախականության վրա։
Հայաստանը զրո դիմադրողականություն ունի։ Ամեն բան, որ կատարվում է մեր երկրում, ի վերջո աղետ է դառնում գլխներիս։ Ու հենց սրա համար է, որ ասում եմ՝ պետություն չկա։ Հիմա Ալավերդու տարածաշրջանից ստացվող կադրերն եմ նայում ու հստակ տեսնում՝ մարդիկ մենակ են մնացել իրենց խնդիրների առաջ...
Ինչպե՞ս կարելի է, կամ ո՞վ երբևէ կպատկերացներ, որ ՀՀ ԱԺ պատերից ներս պետք է հայտնվեն ինչ-որ ՔՊ և սորոսական աղանդավորականներ, ովքեր փորձում են քանդել մեր նվիրական հավատքը, խարխլել եկեղեցու հեղինակությունը:
Ոմանք կասեն՝ Նիկոլի բախտը բերում ա, որ սենց օրով սենց անձրևներա, ոմանք կասեն՝ Նիկոլը որքան մնա, էս աղետները մեզանից անպակաս են լինելու, քպականները, իհարկե, կասեն՝ գնացեք աղետից տուժածներին օգնեք...
2018 թվականից միայն աղետներ է, որ պատուհասել են Հայոց աշխարհը։
Բնական աղետներին հաջորդել են մարդածին աղետները, ու առաջին բանը, որ հիշում ես, Սոդոմ և Գոմոր քաղաքների վրա ուղարկված երկնային պատիժն էր...
Ջրհեղեղի մասին մաման էր պատմում։ Էն հեռավոր տարիներին էր եղել, երբ մեծ շենքեր համարյա չկային Երևանում, փոքր խրճիթներ էին, ու ջուրը տներն էր լցվել։ Շատ զոհեր էին եղել, ավերածություններ...
«Մոտ 30 տարի մենք ենթարկվեցինք էթնիկ զտումների և օկուպացիայի, բայց թվում էր, թե մենք ենք ագրեսորը։ Եվ լրատվամիջոցների լուսաբանումների, ինչպես նաև, ինչպես արդեն նշեցի, քաղաքական դրդապատճառներով հաղորդագրությունների ու որոշումների արդյունքում մենք դարձանք միջազգային պատժամիջոցների օբյեկտ...