Այս փետրվարը դարձավ հայաստանյան քաղաքական դաշտի խորհրդարանական հատվածի համընդհանուր սանմաքրման ժամանակաշրջան՝ քաղաքական առաջնորդներն ու իրենց մերձավոր շրջապատը հանդիսացող տարբեր տրամաչափի գործիչներն արեցին առավելագույնը ՀՀ քաղաքական դասի հանդեպ շարքային քաղաքացու անվստահությունն ու նոխկանքի զգացումը բարձրակետին հասցնելու համար:
Ծառուկյանի այս ելույթից հետո հասկացա` ինչու են նրան Դոդի Գագո ասում, ու դա ամենևին կապ չունի Մեծ Պղնձե Ափսեի հետ: Նա էլի նման էր դասը վատ սովորած աշակերտի, որին հուշում էր Լևոն Տեր-Պետրոսյանը, Րաֆֆին գլխով էր անում, իսկ Գառնիկ Իսագուլյանը` բութ մատը տնկում:
Հայաստանն այսօր իրոք լուրջ մարտահրավերների առաջ է կանգնած: Ցավոք, տարին սկսել ենք ցնցումներով` տնտեսական-ֆինանսական պրոբլեմներ, սահմանային լուրջ բախումներ, զոհեր, Գյումրիի սպանդ, Բերձորի սադրանք, անմարդկային լկտի սպանությունների շարք…
Վարդան Պետրոսյանը դատապարտվեց հինգ տարվա ազատազրկման: Ռեժիմը չկարողացավ հանդուրժել ուղղամիտ արվեստագետին, նա փուշ էր շատերի կոկորդում: Վարդան Պետրոսյանին դատեցին, որպեսզի վախեցնեն ոմանց, որպեսզի սանձ դնեն մյուս քիչ թե շատ ազատ մտածող արվեստագետների լեզվին ու համարձակությանը:
Հայաստանի 3-րդ հանրապետության ազգային բանակն այսօր դառնում է 23 տարեկան:
1992թ. հունվարի 28-ին Հայաստանի կառավարությունը պատմական որոշում ընդունեց «Հայաստանի Հանրապետության պաշտպանության նախարարության մասին»՝ դրանով իսկ իրավականորեն ազդարարելով Հայոց Ազգային բանակի ստեղծումը:
Լսում, կարդում, դիտում և զարմանում եմ մերօրյա քաղաքական ու այլազան «վերլուծաբանների», ազգային, քաղաքական գործիչների վրա, երբ բարբաջում են ինքնիշխանության կորստի, Ռուսաստանին կամակատար լինելու, վասալային կարգավիճակի մասին:
Շատ եմ ուզում հասկանալ, թե պաշտոնական Ռուսաստանն իր կեցվածքով ինչու է ամեն ինչ անում, որպեսզի Հայաստանում հակառուսական տրամադրություններ զարգացնի: Այդ կապակցությամբ, իմ, որպես հասարակ հայ մարդու մեջ, մի շարք հարցեր են առաջանում.
Որ սա խնամքով մշակված սադրանք էր՝ համոզված եմ, ոչ ոք չի կասկածում: Որ էդ սադրանքը հե՛չ Արջին ձեռնտու չէր, հավատացած եմ՝ դարձյալ կասկածող չկա: Լավ, բա ո՞ւմ էր ձեռնտու: Քեռի Սեմի՞ն: Քյավթառ Եվրոպայի՞ն: