Սահմանների անվտանգությունը Երևանում է՝ մետաղորսիչներով, կարմիր բերետներով ու սելեկտիվ ձերբակալություններով։

Պատկերացնու՞մ եք, ինչ կկատարվեր և ինչ խոսքեր, քննարկումներ, ինչ ծղրտոց, ինչ բնութագրումներ կհնչեին, եթե նախկինում որևէ ղեկավար բյուջեի հաշվին արտերկրում կնոջ ծնունդը նշեր և գրկախառնված նետվեին ջրավազան՝ շնորհիվ Հայաստանում սրանց իշխանությամբ հիացած գոյանքների ու սրանց ընտրող զանգվածի:

Եզրափակիչն է մոտենում, «կա՛մ- կա՛մ»-ի իրավունք չունենք, պետք է ապրենք ու հանուն մեր կյանքի պետք է սրանց դուրս շպրտենք։

Հիշու՞մ եք, մի անգամ գրել էի, որ ԵՄ դիտորդական առաքելության իրական աշխատանքը Հայաստանում ադրբեջանցիների բնակության վայրերը ճշտելն է։ ՈՒրեմն, շուտով սրա ձայնը կլսենք:

Մեր հասարակության մեջ վերջին շրջանում վատ տենդենց ա նկատվում. շատերը զոհվածների ծնողներին են կոչ անում, տեղ-տեղ էլ պարտադրում ու մուննաթ գալիս, որ փրկեն էս երկիրը: Իրենցից ակնկալում են, որ հենց զոհված տղերքի ծնողները պետք է պայքարեն, նստացույց անեն, գիշերները դուրսը քնեն, ոստիկանների կողմից բռնության ենթարկվեն, բանտ նստեն, ու վերջապես հենց իրենք պետք է ու պարտավոր են հեռացնել պատուհասին:

Քանի՞ հազար հայկական ընտանիք է քայքայվել հայ աղանդավորների պատճառով: Քանի՞ հազար երեխա է ստիպված մեծացել առանց հոր և մոր:

Ավելի ու ավելի ես հիասթափվում ու հոռետեսության մատնվում՝ հետևելով հայաստանյան ընդդիմադիր ընթացքին. գրեթե ամենշաբաթյա ռեժիմով նոր շարժումներ են ծնվում՝ միաբովանդակ կարգախոսներով ու նպատակներով: Ասես մի դավադիր ձեռք մտածված մասնատում է ազգային ու հասարակական-քաղաքական առողջ ուժերին: Անպտուղ խաղի մեջ են ներքաշվում անգամ փորձառու և հեռատես գործիչները:

Այսօր իմացա, որ Արաքսյա մայրիկը մահացել է ... Մեր կենտրոնին կից բակի մի հատվածում ձևավորված է այս փոքրիկ հանգստի գոտին: Շատ եմ սիրում այս վայրը, իսկ տուն գնալիս միշտ խմում եմ Ռաֆայել Սիմոնյանի հիշատակը հավերժացնող ցայտաղբյուրից, հետո շարունակում ճանապարհս:

Ես միշտ ասել եմ, որ նիկոլն ու նրա ծառաները շшկшլի հոգեբանություն ունեն։ Իրանք միշտ հարձակվում են իրենցից ֆիզիկապես թույլերի վրա. Դիլիջանի քրեականի պետը իր պաշտոնն օգտագործելով 16 տարեկան էրեխու ա ծեծում, էն արթիկցի տшվшրը էպիլեպսիայով հիվանդ տղույա ծեծում, նիկոլի ծառա բերետները զոհվածների մայրերին են մարմնական վնասվածք հասցնում, ֆեյքերին փող ա տալիս, որ էկրաններից էն կողմ մարդկանց հայհոյեն, դե իսկ նիկոլն էլ դրսում սրա-նրա կnշիկը լիզելով ման ա գալիս, որ մի ամիս էլ կառավարելու թուլափայ շպրտեն իրան, բայց գալիս ա ստեղ առյուծ ա ճղում։

Հայաստանն այսօր հայտնվել է Ալեքսանդրապոլի ու Կարսի պայմանագրերի արանքում։ Մեկ դար անց Հայաստանը հայտնվել է անդունդում ու պատմությունը կարծես կրկնվում է։ 1920-ին Արևմուտքը սկզբում ոգեշնչեց, հետո միայնակ թողեց, իսկ ամենավերջում «փուռը տվեց» հայերիս, որի արդյունքում թուրքերը գրավեցին Ալեքսանդրապոլն ու հասան մինչև Երևանի մատույցներ։