Նորություն ասած չեմ լինի, եթե բարձրաձայնեմ, որ մեր սերունդը ժամանակի հայտնի լեզվաբաններին և գրականագետներին ճանաչում էր դեռ դպրոցական նստարանից։ Չէ՞ որ նրանց անուն-ազգանուններն ամեն օր հայտնվում էին մեր աչքի առջև` դաս սովորելիս, տնային հանձնարարություն կատարելիս։
Բարեկամներ, այսօր մտադիր եմ ձեզ հետ զրուցել ԱՆԱՍՏԱՍ ՄԻԿՈՅԱՆԻ մասին:
Այո՛, հենց նրա, որի անվան շուրջ վերջին տարիներին այդքան կրքեր բորբոքվեցին:
Չեմ բանավիճի, չեմ արդարացնի, չեմ քննադատի, պարզապես կպատմեմ նրա մասին այն, ինչ եղել է:
Իմպերիան պետության հակառակորդն է:
Գլոբալիզմը իմպերիալիստական քաղաքականություն է, հետևաբար, ոչ մի պետություն չի պահպանելու իր գոյությունը, եթե այն հաստատվեց...
Հնդիկները սովոր են գերբեռնված ավտոբուսներով, ավտոբուսների տանիքներին երթևեկելու։ Սակայն տեսել եմ, թե Հայաստանում ապրող, աշխատող հնդիկներն ինչպես են ծիծաղում, երբ տեսնում են Երևանի ավտոբուսներում մարդկանց գերխցկված վիճակը։
Հայրենիքը քաղաքական շահեր կամ կուսակցական առաջնահերթություն չի հասկանում։ Հայրենիքը գիտի մեկ գերնպատակ, և դա ազգի հոգևոր, մշակութային ու պատմական ժառանգության անվտանգ պահպանումն ու զարգացումն է։
Երբեք, ոչ մի իշխանության ժամանակ իշխանամետ չեմ եղել: Քննադատել եմ բոլորին էլ, և քննադատելու բաներ շատ են եղել, բայց այն, ինչ արել են սրանք 6.5 տարում, անհամեմատելի է...
Երևանի կենտրոնում, բազմաբնակարան շենքի մուտքից, պահարան էին գողացել: Քաղաքացին դիմել էր ոստիկանություն: Սկզբից ոստիկանները, փորձելով նվազեցնել դեպքի նշանակությունը, ասել էին, որ այդպիսի դեպքեր շատ են լինում և մեծամասամբ չեն բացահայտվում: Պահարանը «կորցրած» քաղաքացին «չհանձնվեց»: Մինչ վերջինս ոստիկանությունում դեպքի վերաբերյալ դիմում էր գրում, «հանկարծ» պահարանն իր տեղում հայտնվեց: