Առանց չափազանցության՝ ինչ-ինչ առումներով Լոռվա աղետը հիշեցրեց 88-ի երկրաշարժի ցավը: Ժողովուրդը ինքնասփոփանքի մի խոսք ունի՝ ինչ լինում է, թող ժեշտին լինի, մարդուն բան չլինի, ամեն ինչին ճար կա, մահը ճար չունի:

Հոգու պայծառակերպության ճանապարհը աստվածային ընկերակցության ճանապարհը աստվածային ընկերակցության ճանապարհն է:

Բարերար եւ բազումողո՛րմ Աստուած, Քո անմոռաց գիտութեամբդ եւ անբաւ մարդասիրութեամբդ յիշեա՛ զամենայն հաւատացեալս ի Քեզ եւ ողորմեա՛ ամենեցուն: Օգնեա՛ եւ փրկեա՛ յիւրաքանչիւր վտանգից եւ ի փորձութեանց: Արժանաւորեա՛ գոհութեամբ փառաւորել զՀայր եւ զՈրդի եւ զՍուրբ Հոգիդ այժմ եւ միշտ եւ յաւիտեանս յաւիտենից. ամէն:

Նիկոլենք սկզբում մարդուն սգավոր են սարքում, հետո՝ տանում սփոփելու։ Ով էլ չի գնում «սփոփվելու»՝ քրեական գործեր են կարում, պիտակավորում որպես ծախված ու հալածում։

Մայիսի 31-ն է, աշխատանքային շաբաթվա վերջին օրը, ամսվա վերջին օրը, գարնան վերջին օրը, իսկ մենք դեռ «Հայկական ժամանակ»-ում , «Երկրի հակատակ կողմ»-ում ենք, ազգովի նվաստացման,շարունակվող պարտությունների, հողատվության, կոռուպցիայի,ստախոսության, ագահության, եսամոլության արատավոր շրջանից դուրս չենք գալիս...

Հոգեվարքի ախտանիշներից մեկը պատրանքներին հայտարարված պատերազմն է։ Որքան էլ այս իշխանությունը հայտարարում է, թե վայելում ենք ժողովրդական աջակցություն, լեգիտիմություն, ֆլան-ֆստան, իրականությունը միանգամայն հակառակն է...

Բագրատ Սրբազանը մի շատ կարևոր բան է անում. նա նաև հասարակ ոստիկանների համար է դառնում հետաքրքիր, իսկ ոմանց համար՝ հարազատ։

Քարոզչության կարևորության մասին պարբերաբար խոսում եմ ընկերներիս հետ: Այս օրերին առավել քան կարևոր է ևս մի անդրադարձ կատարելը:

Այսօր ՀՀ արտաքին գործերի նախարարության դիմաց տեղի ունեցած և որևէ ձևով չարդարացված ոստիկանական բռնություններն անպատվաբեր են ոչ միայն ներքին գործերի նախարարության համակարգի, այլև հայկական դիվանագիտական անձնակազմի համար։ Հայ դիվանագետները երբևէ սեփական ժողովրդից պաշտպանվելու կարիք չեն ունեցել։ Դիվանագետի կոչումն է սեփական ժողովրդի շահերի պաշտպանությունը միջազգային բոլոր մակարդակներում։ Մերը ծառայություն է, այլ ոչ սովորական բյուրոկրատական աշխատանք։ Այսօր Հայաստանն արտաքին աշխարհի և տարածաշրջանային վտանգների առջև կանգնած է անկախության շրջանի ամենաերերուն և անհաստատ դիրքով։ Մենք ճանաչում ենք այս պահին դեռևս իրենց պարտքն արտգործնախարարությունում իրականացնող մեր գործընկերներին և հասկանում ենք, թե ինչպիսի ծանր իրավիճակում են նրանք գտնվում։

Ոստիկանությունը (եթե այն կարելի է այդպիսին համարել) վերջին օրերին «նոր տակտիկա» է վերցրել: Չգիտեմ, թե ում պայծառ գլխի փայլատակումն է: Հա մի գլուխ էն են ասում, թե՝ «վիրավորում եք ոստիկանությանը, վիրավորում եք ոստիկանությանը...»: