Հեր­թա­կան «գաստ­րո­լ­յոր­նե­րը»՝ Երևա­նում

Վեր­ջին շր­ջա­նում ինչ ա­սես, որ չես տես­նում Երևա­նի փո­ղոց­նե­րում՝ է՜լ «հյու­րա­խա­ղե­րի» ե­կած ար­տա­սահ­ման­ցի տրանս­վես­տիտ­ներ, է՜լ ի­րենց քա­րո­զը փո­ղոց­նե­րում ի­րա­կա­նաց­նող տար­բեր ա­ղան­դա­վո­րա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի ան­դամ­ներ, է՜լ չգի­տես ինչ։ Օ­րերս էլ ա­կա­նա­տես ե­ղանք ա­ղան­դա­վո­րու­թյան մեկ այլ դրսևոր­ման. եր­կու ար­տա­սահ­ման­ցի, խա­չը ու­սե­րին, շր­ջում էին Հան­րա­պե­տու­թյան հրա­պա­րա­կում, հա­րա­կից փո­ղոց­նե­րում և բուկ­լետ­ներ բա­ժա­նում ան­ցորդ­նե­րին։ Ե­թե պատ­կան մար­մին­նե­րը ան­տար­բեր չե­զո­քու­թյուն են պահ­պա­նում նման երևույթ­նե­րի նկատ­մամբ, մնում է մտա­ծել, որ ա­մեն ինչ ար­ժեզր­կե­լու ու ծպ­տյալ նպա­տա­կը հետևո­ղա­կա­նո­րեն կյան­քի է կոչ­վում։

Սեր­գեյ ՍԱ­ՂՈՒ­ՄՅԱՆ

Մեկնաբանություններ