Հայտնի խոսք կա. «Ոչ ոք չի մոռացվել, ոչինչ չի մոռացվել»։ Այն իր մեջ դրական իմաստ ունի, այն է ՝ հիշել պատերազմի հերոսներին և նրանց գործերը։ Ապագայում հայ ժողովուրդն այս նույն խոսքերը պետք է հիշի բացասական իմաստով։ Ոչ ոք, ովքեր 2020թ․ պարտությունից, Արցախն ուրանալուց հետո շարունակեցին այդ ամենի հեղինակ-դավաճանին աջակցել, քծնել, նրա հրամանները կատարել, չեն մոռացվելու։ Չեն մոռացվելու նաև նրանց բոլորի արարքները՝ բանսարկություններ, բռնություններ, դատավարություններ և այլ գործեր։ Բոլոր նրանց անունները գրվելու են հատուկ մատյանում, որը կոչվելու է «Անարգանքի սյուն»։ Բոլորը ստանալու են արժանի հատուցում, որից ամենամեղմը կլինի միայն «Անարգանքի սյուն» մատյանում նրանց անվան և դիմանկարի հրապարակումը։ Այն կհանդիսանա օրինակ ապագա սերունդների համար, թե ինչպիսին պետք է չլինի ոչ միայն հայը, այլև՝ մարդ արարածը։

Գեղարքունիքի մարզի Վարդենիսի շրջանի սահմանապահ գյուղերից կա համատարած արտագաղթի միտում։

Ոչ ձեր սև լենտերը,ոչ դագաղները, ոչ դիշովի-շինծու գործերը ու ոչ էլ կալանավորումը չեն կարող հետ պահել Արմենին հանուն Ազատ Արցախի ու Անկախ Հայաստանի պայքարից։

ՈՒկրաինական ԶԼՄ-ները հաղորդում են, որ ՈՒկրաինայում ձևավորվել է «Հայկական լեգեոն», որի զինանշանը Բագրատունյաց Հայաստանի գերբն է...

Բազմաթիվ ծանոթ ու անծանոթ մարդկանց հետ շփումից հետո մի եզրակացության կարելի է գալ. -Մենք ամեն ինչ կատարյալ ենք ուզում, բայց որպես կանոն անում են հնարավոր ամենավատը։ Մենք ուզում ենք լավ իշխանություն, բայց որպես կանոն բերում կամ հանդուրժում ենք հնարավոր ամենավատին։

Հյուսիսատլանտյան դաշինքի ղեկավարները, ըստ Բլումբերգի, խնդրում են գլխավոր քարտուղար Սթոլթենբերգին մնալ ևս մեկ-երկու տարի: Կարծում եմ, որ պարոն Յենսը պետք է համաձայնի պաշտոնավարման չորրորդ շրջանին, որպեսզի, որպես պաշտոնյա, արձանագրի ռուս-ուկրաինական պատերազմի ավարտը, ինչը երկարաձգելու առումով նա ջանք չխնայեց: Իսկ թե ինչպիսի ավարտ այն կունենա, կարծում եմ, պարոնն այս հարցում կասկածներ չունի՝ հատկապես նոր հակահարձակման ֆոնին: ՈՒրիշ հարց, որ Արևմուտքում վաղուց սովոր չեն նայելու ճշմարտության դեմքին: Դա մենք մեր կաշվի վրա ենք զգում արդեն երրորդ տարին:

Դեռևս երկու տարի առաջ պարզ էր, մասնավորապես, ես էլ էի ասել, որ Թուրքիան Հայաստանից ունի պահանջներ. - հրաժարվել Արցախից, -տրամադրել Սյունիքի միջանցքը՝ առանց հայկական, վերահսկողության,

Բոլորս էլ գիտենք, որ ծիրանը Հայաստանի խորհդանիշներից մեկն է, և այն մեծ արժեք ունի յուրաքանչյուր հայի համար։ Բայց ինձ համար այն մի այլ նշանակություն ունի, այն վեր է ամեն ինչից, այն ինձ համար շատ թանկ է՝ իմ հայրական տան հետ կապող անմոռանալի հիշողություն Է;

Պարզվում է, ՔՊ-ական Հայաստանում ոստիկանները ոչ միայն բռնության են ենթարկում, ծեծում քաղաքացիներին, այլև ծխախոտ հանգցնում նրանց դեմքին։

Կամ թուրքերը մեզ, կամ մենք թուրքերին: Երրորդ տարբերակը բացառված է։ Երրորդ տարբերակը անհնար է ու դա հողի համար չէ, դա փողի համար չէ, այլ տեսակի` սա տեսակների պատերազմ է ու սրա վերջը միայն մեկի բացարձակ հաղթանակով է հնարավոր։