Երբ կառավարությունը թիկունք է տականքին

Ներող եղիր, սիրելի ընթերցող, սակայն ցանկացած այլ որակում անարգանք է այս անբարո գործընթացի մասնակիցների համար։ Երեք տարի է (անշուշտ, ձեր բարոյական ցնծագին աջակցությամբ), փորձում եմ երկրի կառավարությանը գլխի գցել, որ բարձրագույն աստիճանի ստորություն է հրթիռակոծությամբ (ողջ տարին) և պայթուցիկագրոհով (Ամանորին) խանգարել հասարակության անդորրն ու խարտել մարդկանց նյարդերը։ Նախորդ ամսին լրագրողական հետաքննությունս հասավ յուր կիզակետին (այն շարունակվում է, վերջնարդյունքի մասին կիրազեկվեք «Լճից լիճ Հայաստան»-ի առաջիկա թողարկումներից մեկում), պարզվեց, որ հենց ՀՀ կառավարությունն է անթաքույց հովանավորում վերոնշյալ քայլարշավները։

Մինչև ՀՀ նախագահի և մայրաքաղաքի ավագանու ընտրությունները հրթիռակոծությունները քիչ թե շատ նվազել էին, ավագանու ընտրություններից հետո դրանք կրկնապատկված եռանդով են իրականացվում թե՛ երեկոյան ժամերին, թե՛ կեսգիշերից հետո, շատ վարչական շրջաններում` ամեն օր։ Եվ եթե կառավարությունը վերադասային պարտադրանքով ստիպում է ՀՀ ոստիկանությանը չմիջամտել, ապա առնվազն տարօրինակ է ՀՀ հանրային խորհրդի որոշ անդամների դիրքորոշումը (մասնավորապես ՀՀ նախկին նախարար Կարլոս Ղազարյանի), ովքեր խորապես համոզված են, որ չի կարելի բռնանալ մարդկանց ազատ կամքի (այսինքն` հրթիռակոծման) դրսևորման վրա։ Ամենայն հավանականությամբ, հանրապետությունը դրամաշնորհ է ձեռք բերել, որը և նվիրաբերվել է հենց վերոնշյալ նպատակով, այսինքն, երբ հասարակության ապաբարոյական փոքրամասնությունը բռնաճնշում է բարոյական մեծամասնությանը, դա պիտի համարել ազատ կամքի դրսևորում։ Մի խոսքով, ինձ անչափ զարմացրել է հանրային խորհրդի նախագահ, 1996-ին ընտրված ՀՀ նախագահ և պատվարժան պետական այր Վազգեն Մանուկյանի դիրքորոշումը, ով համոզված է և խորհրդում բարձրաձայն հայտարարում է, որ աշխարհում ամենուր հրթիռներ են արձակում, թող մեզ մոտ էլ արձակեն։ Սխալվում եք, հարգելիս, աշխարհում նման բան` չիք։ Եվ Դուք ընդամենը ինչ-որ ուժի դիվային ակնհայտ պատվերն ենք կատարում։ Ձեզ թողնում եմ Ձեր խղճին։ Իսկ ընթերցողներիս էլ հորդորում եմ` ցանկացած նման այլանդակության դեպքում ահազանգել ոստիկանության բաժանմունք և պահանջել, որ անհապաղ կանխեն հրթիռակոծությունը, առաջնորդվելով վարչական իրավախախտումների և լռության մասին ՀՀ օրենքների համապատասխան դրույթներով, ոչ թե պահ մտնելով կառավարության մտացածին որոշման թիկունքում, ըստ որի` մինչև 23.00-ն կարելի է բնակչության հանգիստը խանգարել, 23.00-ից հետո (և մինչև առավոտյան 7.00-ն) չի կարելի։ Առայժմ։

Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Ազգային կապիտալը պետականության անկյունաքար
• Հովվերգական դավադրություն (բացահայտված է ՔՊ-ի հինգերորդ շարասյունը)
• Ֆուտուրիզմից ռեալիզմ («պետականամետ» քրոնիկոն)
• Ողբերգազավեշտ՝ պետականակերտման նվագակցությամբ
• Մշակութային ճակատը երկրի փրկօղակ
• Ռազմաքաղաքական ուխտագնացություն դեպի Վաղարշապատ
• Եվ կրկին կիսալուսին յաթաղանն արյուն է վիթում
• Երկրի կանաչ դեսպանը
• Որդան կարմիր երկիրի երկունքը․ դար XX (էսսե)
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• Կերպարվեստի Արարատ երկրում
• «Կերպարվեստի Արարատ երկրում»
• Հայաստանը` Կերպարվեստի Արարատ երկիր (հռչակագիր)
• Անատոլի Ավետյանի Վանաձորը, երկիրն ու աշխարհը
• Ակսել Բակունցի հանճարն ուղենիշ է ինձ համար. Արամ Մաշուրյան
• «Սորոսի արտաքսումը»
• «Մի թողեք ճայերը ծիծաղեն» կամ՝ Մուշեղիչին վայել տոն
• Հռչակագիրը՝ փակուղում
• Կարմիր բերետավոր... դիտահորեր
• «Լաոն կհեծնի՞ կարմիր նժույգ»

Մեկնաբանություններ