Մոսկվան ակնկալում է, որ Հայաստանի իշխանությունները թույլ չեն տա դպրոցներ տեղափոխել 8-րդ դասարանի պատմության դասագիրքը, որը խեղաթյուրում է 18-րդ դարավերջի և 19-րդ դարասկզբի Հարավային Կովկասի իրադարձությունները՝ ասված է ՌԴ ԱԳՆ հաղորդագրության մեջ: Ըստ այդմ՝ դասագրքի գլուխներից մեկում «Արևելյան Հայաստանի բռնի միացումը Ռուսաստանին» սադրիչ վերնագրով վերանայվել են 1826-1828 թ.թ. ռուս-պարսկական պատերազմի արդյունքներն ու Թուրքմանչայի պայմանագիրը կոչվել է Արևելյան Հայաստանի «բռնակցում»:                
 

Վարորդ. «Հիմա էլ ես 50-նոց չունեմ»

Վարորդ. «Հիմա էլ ես 50-նոց չունեմ»
21.07.2013 | 18:28

Այսօր, քաղաքում սպասարկող գրեթե բոլոր միկրոավտոբուսների պատուհաններին փակցված էր`«Ուղեվարձը 150 դրամ»: Երեկ չկար նման բան, այսօր էին փակցրել: Հնարավոր է` հրահանգը վերևից էր տրվել, որովհետև վարորդները չափազանց ագրեսիվ պահվածք էին դրսևորում: Երեկ մեղավորության զգացում էր նկատվում, այսօր`ոչ:

Ծանոթներիցս մեկը պատմեց, թե ինչպես է այսօր 74 համարի ավտոբուսի վարորդը բոլոր ուղևորներին իջեցրել ավտոբուսից, երբ վերջիններս հայտարարել են, թե չեն վճարելու 150 դրամ: «Ով չի վճարելու հենց հիմա իջեք ու մյուս անգամ էս ավտոն չնստեք»,-ասել է նա: ՈՒղևորները վիճաբանելով նրա հետ, իջել են և ուրիշ ավտոբուս նստել` հանդիպելով էլ ավելի ջղային վարորդի:

Բայց, օրինակ, 7 համարի միկրոավտոբուսում, որով այսօր ես երթևեկեցի, թվով ինը ուղևորն էլ հլու-հնազանդ վճարեց պահանջվող 150 դրամը:Մինչև իմ կանգառ` (Երկաթուղային կայարան) հասնելը, ինձնից առաջ մի երիտասարդ իջավ.«հոպար ջան, չես նեղանա չէ՞, որ 100 տամ» և չսպասելով «հոպարի» պատասխանին` նշված մետաղադրամը դրեց նրա ափի մեջ` ու համարյա դուրս թռավ: Հաջորդը ես պետք է իջնեի. մեկ կանգառ հետո. մնացել էինք երկու ուղևորներով: Որոշեցի, մինչև տեղ հասնելը, պահն օգտագործել`զրուցել վարորդի հետ` համընդհանուր ցավոտ թեմայի շուրջ: Իմ առաջին հարցը հետևյալն էր. «Մեղք չե՞ն էս ժողովուրդը>>: Վարորդը, որ միջին տարիքի տղամարդ էր`հայելու միջից նայեց վրաս ու լռեց: Մի փոքր անց` շարունակեցի մենախոսությունս.«Մարդ կա`այդ 50 դրամին մի 50 էլ ավելացնում` հաց է գնում»: Նա նորից նայեց ինձ և խորը, շա՜տ խորը, կարծես մի ծանրություն լիներ ուսերին, հոգոց հանեց, ու դարձյալ լռեց: «հոգոցն» արդեն իմ բոլոր հարցեր պատասխանը տվեց...Վճարեցի 200 դրամ, որ իջնեմ: Որոշել էի` չվերցնել 50 մանրադրամը: «Ձեր մանրը»,-լսեցի հետևիցս. շրջվեցի` նա ինձ էր պարզել 100 դրամանոց: Ակամա ժպտացի. «Էսօր ով նստեց 50 դրամանոց չուներ, լրիվ 100 տվեցին,, հիմա էլ ես 50-նոց չունեմ»,-ասաց, դրամը հանձնեց ու «պոկվեց» տեղից:

Հասմիկ ՄՈՎՍԻՍՅԱՆ

Հ.Գ. Մենք`Հայաստանի քաղաքացիներս, շատ լավ հասկանում ենք, որ վարորդը այս գնային «պատերազմի մեջ գրեթե մեղավորություն չունի: Նա էլ մեզ պես հասարակ քաղաքացի է`նույն հոգսերով ու խնդիրներով: Ինչպես և մենք, նա էլ պետության, ավելի ճիշտ` պետությունն իշխող, մի քանի վաշխառուների «քաշվածն» է:

Դիտվել է՝ 1188

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ