«Իրենց երկրներում ամերիկյան հրթիռներ տեղակայելով՝ Եվրոպան ռիսկի է դիմում. ՌԴ-ն կարող է հարվածներ հասցնել այն պետությունների մայրաքաղաքներին, որտեղ ամերիկյան հեռահար զինատեսակներ են նախատեսում տեղակայել»,- հայտարարել է ՌԴ նախագահի մամուլի քարտուղար Դմիտրի Պեսկովը։               
 

«Հյուսիսային պողոտայի» հնոցը (զբոսաշրջային մեր հերթական խայծը)

«Հյուսիսային պողոտայի» հնոցը (զբոսաշրջային մեր հերթական խայծը)
19.06.2012 | 00:30

ՈՒզո՞ւմ եք հուշեմ, թե առանց էլեկտրականության կամ գազի, առանց փայտի կամ ածխի, մի խոսքով` առանց որևէ վառելիքի ինչպես ձու խաշեք։ Կամ` սուրճ եփեք։ Կամ էլ, եթե կուզեք, անգամ արևահարվեք` առանց Սևանա լիճ կամ Հրազդանի կիրճ հասնելու։ Այսպիսով, կասկած չկա, որ ուզում եք, և դա բարի ու մարդասիրական ցանկություն է։ Առավել ևս, որ միանգամայն անվճար է։

Սակայն, մինչ բուն խնդրի արծարծումը, մի քիչ զովանանք Կարապի լճի ափին, քիչումիչ էլ մտորենք` հիշելով բանաստեղծի խոսքը Քաղաքաշինարարի մասին. «Նա տեսել է, երևի, արևային մի քաղաք»։ Նա տեսել էր, երազել և կերտել։ Սակայն հետնորդներն այնքան էլ ուշիմ չգտնվեցին հանճարի ժառանգության հանդեպ։ Ի մասնավորի` Հյուսիսային պողոտայի հարցում։ Կարծես Անիի ու Դվինի, Տիգրանակերտի, Արտաշատի, Վանի ու Վաղարշապատի քաղաքաշինական վեհասքանչ ավանդույթներին ականջալուր Քաղաքաշինարարն այլ բան էր տեսել «Հյուսիսայինի» պարագայում։ Ի մասնավորի, որ Կառավարական տունն ու օպերային թատրոնը տարածական մի թռիչքով միմյանց են առնչվում դիմահայաց, ներդաշնակվում երկու շքեղաշուք գմբեթներով (սա պատմելու բան չէ, սա տեսնելու բան է` կասեր պոետը Սևակ)։ Սակայն Քաղաքաշինարարի (բացենք փակագծերը` քանքարավոր Թամանյանի) իղձն անկատար մնաց, զի կառուցվեց օպերային թատրոնը, Կառավարական տան թմբուկը դեռևս նախագծավիճաբանական փուլում է, իսկ Հյուսիսային պողոտան, որ պիտի արհեստական լճակների և պուրակների միջոցով միմյանց կապեր թատրոնն ու հրապարակը, կապելու փոխարեն կարծես թե քարկապում է։ Մի խոսքով, լքում ենք լճակն ու շարժվում վար, դեպի հրապարակ։

Եվ այստեղ է, որ լուծվում է թնջուկը։ Այո-այո՜, Հյուսիսային պողոտայում հնարավոր է և հավկիթ եփել իր բազմաբնույթ տարբերակներով (զորօրինակ` մխլու, եղաձու, թերխաշ, կռապինդ) և սուրճ ըմպել, նաև արևահարվել։ Զի արևն այրում է «Հյուսիսայինում», ինչպես Սահարայում։ ՈՒ ոչ մի ստվեր։ Եվ ոչ մի զովաշունչ անկյուն։ Սա, անկասկած, նորամուծություն է, անակնկալ։ Ի դեպ, վերջերս երկու բեդվինի հանդիպեցի ու նրանց պատմեցի, որ սա մեր արհեստածին անապատն է, որն ունի տնտեսական խոշոր նշանակություն։ Ահա մտնում ես պողոտա միամիտ սրտով և կամենում թևասլաց ճեմել մինչև Աբովյան փողոց։ Տասը քայլ անց երևանյան բորբ արևն այնպես է բորբոքում ուղեղաթաղանթդ, որ աչքիդ տեսլապատկերների շուրջպարն է հայտնվում, ջրվեժներ, այսբերգներ, գարեջրի սառնաշունչ գավաթներ և պաղպաղակի լեռնագագաթներ։ Ծարավը պետք է հագեցնել։ Միանշանակ։ Որտե՞ղ։ Առաջին պատահած սրճարանում։ Զի մինչև հրապարակի սքանչելիք-պուլպուլակը ճանապարհ պիտի հաղթահարել:
Այսպիսով, Հյուսիսային պողոտայի հոգեհայրերը գեղեցիկն ու անհրաժեշտը զուգակցել են։ Եվ այն ևս պիտի ներառել զբոսաշրջային գայթակղությունների «Գայթակղիչ և դիմակայիչ» անվանակարգում։ Սա ևս նորամուծություն է։ Զբոսաշրջիկները սեփական կամքն են կոփում և փորձում հասնել ցայտաղբյուրներին` շրջանցելով սրճարանները։ Ավելի սուր զգացողությունների սիրահարները թևատակերին հավկիթ են խաշում, գլխին սուրճ եփում և այլն։ Այնպես որ, զբոսաշրջությունը մեզ համար, վստահաբար, տնտեսական գերակայություն է։ Հատկապես «էքստրիմը»։


Վրեժ ԱՌԱՔԵԼՅԱՆ
Հ. Գ.- Հավելենք հետևյալը։ «Հյուսիսայինը» էապես նպաստում է փոքր և միջին գործարարության զարգացմանը, զի մինչև հրապարակի պուլպուլակներին մերձենալը թուլակամ զբոսաշրջիկները աջ ու ձախ տեղակայված սրճարաններն են սողոսկում և ըմպում ու ճաշակում ներազգային օշարակ և գարեջուր, շամպայն և այլն։ Միաժամանակ զարգանում է հայկական յոգան։ Մի խոսքով, գլխիդ վերնահարթակում սուրճ է եփվում և թևատակերիդ ձու խաշվում։ Կամքի կոփո՞ւմ է։ Անկասկած։ Այնպես որ, Հյուսիսային պողոտան ընդամենը քաղաքաշինական խիստ վիճարկելի երևույթ չէ, այլ շատ ավելի խորքային ու խորհրդավոր մի բան։

Դիտվել է՝ 6527

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ