Դե ի՞նչ, դեմոկրատական ֆարսի հերթական արարն ավարտված է։ Հերթական անգամ հասարակությունն ապրում է խոր դեպրեսիայի ցնցում՝ մեծ հիասթափություն նախկինում կատարած քայլերի համար։ Իրականում 2023 թվականի սեպտեմբերի 18-ը ոչ մի բանով չի տարբերվում 2021 թվականի հունիսի 21-ից։ Նույն հետտրավմատիկ էֆետն է, ոնց էլ պտտեցնում ենք։

Արդեն հինգ տարի է՝ ձեր թիմին 50+ ձայն տալու հետևանքով թշնամին բզկտում է մեր սահմանները: Ձեր 50+-ի հետևանքով 5000 ընտանիք սգավոր դարձավ...

Վաղը՝ 2023 թվականի սեպտեմբերի 17-ին, հայ ժողովուրդը ևս մեկ քայլ կկատարի իր կործանման ճանապարհին. ավինյան տիկոն կընտրվի Երևանի քաղաքապետ, ժողվարչապետն էլ մի քանի օրից կասի, որ մանդատ է ստացել «խաղաղության պայմանագրի», քանի որ հայ ժողովրդի մեծ մասը հավանություն է տվել ՔՊ թեկնածուներին, այսինքն՝ թուրք-ամերիկյան ծրագրին, որը Հայաստանը կտանի դեպի 1920 թվականի կարգավիճակ:

Երեկվա «հավաքը» մեկ անգամ ևս ի ցույց դրեց, թե ինչպիսի ցածր կատեգորիայի զանագվածն է հինգ տարի շարունակ եղել մեր պետությունը զավթած մանկուրտոկրատիայի՝ անհայրենիքների իշխանության հենարանը: Ահա այսպիսի տեսակի վրա հենվելով են դեռևս իշխանություն պահում, որոնց գիտակցության մեջ գոյություն չի ունեցել Արցախ, չկա Հայրենիք ու մինչ օրս չեն տեսնում Եռաբլուրն ու երկրի բոլոր շրջաններում գտնվող զինվորական մյուս պանթեոնները:

Արդյոք 30 տարի շարունակ, ամեն տարի կամ տարվա մեջ մի քանի անգամ, կարելի՞ է նույն «երգը» լսել և երգել:

ՈՒրեմն, ըստ ԵՊՀ-ից ստացված օպերատիվ տեղեկությունների, ի նշան բողոքի` ԵՊՀ ստորաբաժանումներից մեկի բոլոր աշխատակիցները (նրանց զգալի մեծամասնությունը) պատրաստվում են աշխատանքից ազատման դիմում գրել:

Տնտեսագիտություն չիմացող, բայց Դրայզերի «Ֆինանսիստի», «Հանճարի» ու «Տիտանի» ընթերցողն անգամ գիտե, որ տրանսպորտային պրոյեկտ առաջ քաշող քաղաքապետացուն առնվազն 10 տարով է գալիս։ Ունի խոշոր առևտրի և սպասարկման կետերի տերերի աջակցությունն ու նախորոք ծախել է յուղոտ պատառները, իհարկե՝ համաձայնությունների տեսքով։

Այդպես էլ պարզ չդարձավ Նիկոլը մեռե՞լ է, թե՞ կենդանի է, իսկ իշխանությունը թաքցնում է այդ փաստը։

ՈՒկրաինայի վարքագիծը Արցախի մասով ինձ համար անընդունելի, բայց հասկանալի է։ Այդ պետությունից մի քանի շրջաններ անջատվեցին, Ղրիմն անջատվել է 2014 թվականին։ Բնականորեն, այդ երկիրը չի կարող ազգերի ինքնորոշման գաղափարի կողմնակիցը լինել։

Գերմանիայի տնտեսությունը երկու եռամսյակ շարունակ անկում է գրանցում, այսինքն, տնտեսությունը ռեցեսիայի մեջ է: Գնահատականները դրական չեն, և անկումը կարող է շարունակվել: Հիմնական պատճառներն են՝ աշխատուժի պակաս (տարեկան լրացուցիչ 400 հազար աշխատողի կարիք կա), հումքի մատակարարման խնդիրներ, այդ թվում՝ թանկ էներգառեսուրսներ, ռուս-ուկրաինական պատերազմի ֆոնին աճող անկայունություն տարածաշրջանում և մարդկանց կողմից բացասական սպասելիքներ, հետևաբար, եկամուտների խնայողության աճ, տնտեսության մեջ՝ առևտրաշրջանառության անկում: