Փոխե՛ք ձեր մտքերը դեպի բարին և այդժամ կգտնեք քաղաքակրթական չափազանց բարձր արժեքներ և՛ մարդկանց մեջ, և՛ մեր ազգի պատմության։ Սիրելինե՛րս, մեր ազգը առնվազն հինգ-վեց հազար տարվա, որոշ հաշվարկներով` մինչև տասներկու հազար տարվա պատմություն ունի։ Բնական է, որ այդ ընթացքում ունեցել է վերելքներ ու վայրէջքներ։ Հարցն այն է, թե հիմա ինչու և հանուն ինչի է ավելի շատ բացասականն ի ցույց դրվում: Հնագիտական շերտերում էլ բազում ավելորդություններ կան, սակայն արժեքն է ուսումնասիրվում և ցուցադրվում։

Շարժման հավաքում, Սուրբ Աննա եկեղեցու մոտ, էլի, Արցախից տարեց, գրագետ մարդ է ելույթ ունենում, արտիստ Խաչիկ Հարությունյանը: ՈՒ ի՞նչ է ասում: Խոսում է Արցախի կորստի մասին, եղած աղետի մասին ու, ի մասնավորի, ասում է թե... «Ո՞վ է այդ ամենի մեղավորը, ժամանակը կպարզի»:

«Հայաստան» խմբակցության երեսփոխան Գեղամ Նազարյանին երբեք չեմ վստահել:

«Տխրությունը տևում է մինչև գիշեր, բայց ուրախությունը հասնում է առավոտին»:

Նեղությունից նրանց ե՛ս քուրձ հագնվեցի, խոնարհեցրի անձս՝ պա՛հք պահելով, և իմ աղոթքները ծո՛ցս վերադարձան:

Հայաստանի ժուռնալիստների միությունն ահազանգում է լրագրողների, լրատվամիջոցների նկատմամբ վերջին օրերին ահագնացող ճնշումների, նրանց նկատմամբ անհարգալից պահվածքի, վիրավորանքի, լրագրողի աշխատանքի խոչընդոտման բազմակի դեպքերի, անգամ լրագրողների կյանքին ու առողջությանը սպառնացող վտանգների մասին:

Դիտելով հայաստանյան լուրերը՝ հստակ է դառնում մեկ բան, Հայաստանի մեկ քաղաքացուն բաժին է ընկնում հազար միլիցա:

Մի համրիչ ունեի` ոսոխից մնացած: Սև էբոնիտից էին հատիկները...

Վերջին օրերին, դե երևում է, որ սովորականից ակտիվ եմ, ահագին մարդկանց հետ շփվեցի։ Իրավիճակը տխուր է, շա՜տ տխուր է...

Լեգիտիմություն՝ օրինակարգություն: Բացի դրանից քաղաքագիտությունում լեգիտիմությունը նաև հոմանիշ է վստահության: