ՉԱՓՍԱՓՈՐՁՈՒՄ

Գուրգեն ԵՂԻԱԶԱՐՅԱՆ

-Պարոնը խնդրում է, որ Դուք Ձեր աջ ձեռքը բարձրացնեք,- մեղք գործած մարդու զգուշավորությամբ ասաց թարգմանչուհին՝ հուզմունքից երերուն ձայնով:
-Բարձրացնեմ, միայն սրան հարցրու, թե այս մարզանքը դեռ որքան է տևելու:
-Ասաց, որ Դուք յուրահատուկ կառուցվածք ունեք, եթե մանրամասներին չանդրադառնա, կոստյումը Ձեր մարմնին անթերի չի նստի: Կներեք, խնդրում է, որ Դուք կռանաք,- հուզմունքից ակնոցը քթարմատին ուղղելով` արտաբերեց թարգմանչուհին:
-Ընկել եմ, պիտի քաշեմ, - ասաց նախագահը կռանալով:- Սրան ասա, որ մեր գյուղի դերձակ Կոլեն ողջ կյանքում «մետրը» ձեռքը չառավ: Նայում էր և ճիշտ տվյալ մարդու գլխի չափով գլխարկը կարում: Այն էլ ինչ գլխարկներ, ամեն մեկը ոնց որ մի օդանավակայան,- պատասխանեց նախագահը՝ մեջքն ուղղելով:
-Շեֆ, ես քո գլխարկը հիշում եմ, գյուղում ամենամեծերից մեկն էր,- անկյունում դրած բազկաթոռի միջից աշխուժորեն խոսակցությանը խառնվեց վարորդը:
-Բավական է հիմար-հիմար դուրս տաս,- մռայլված, ատամների արանքից ֆշշացրեց նախագահը՝ վերհիշելով իր գլխարկի պատմությունը. տարիներ առաջ, երբ առաջին անգամ քաղաք էր եկել ընդունելության քննություններ հանձնելու, գլխարկի մեծությունը պատճառ դարձավ, որ խուլիգանները նրան դնգստեն: Ամենայն հավանականությամբ, քաղաքի լկտիների երևակայությունը գրգռել էր գլխարկի և նրա հասակի անհամամասնությունը, ինչի պատճառով նրան սունկ էին անվանել, ինչը և ավարտվել էր ծեծով:
-Պարոնն ասում է, որ նման մի դերձակ էլ Ստալինն է ունեցել, որ մեկ հայացք գցելով, առանց հաճախորդի չափսերը վերցնելու, անսխալ հագուստ է կարել: Ասում է նաև, որ ինքն էլ է հայացքով ընկալում մարդկանց չափսերը,- ձեռքերն իրար սեղմած, արհեստականորեն շնչառությունը կարգավորելով` թարգմանեց թարգմանչուհին:
-Այդ դեպքում մետրն ինչո՞ւ ձեռքից բաց չի թողնում,- հեգնախառն հարցրեց նախագահը:
-Իրեն արգելված է առանց գրառումների աշխատել։ Ֆիրման է արգելել:
-Ինչո՞ւ,- հետաքրքրվեց նախագահը:
-Իրենք աշխատում են միայն առաջին դեմքերի հետ, ցանկացած աննշան թերացումը մեծ հարված է ֆիրմայի հեղինակությանը: Պարոնը խնդրում է, որ դուք իրենց կարած վերնաշապիկը հագնեք:
-Ի՞նչ է, ես այս կոստյումի հետ միայն իրենց վերնաշապի՞կը պետք է հագնեմ:
-Կներեք, պարոն նախագահ, բայց իրենց կարածը պետք է հագնեք։ Ասում է` Ձեր պարանոցը շատ կարճ է, հակառակ դեպքում լավ չի դիտվի:
-Սրան ասա, որ ես մեկ կոստյումին այնպիսի գին եմ վճարում, որով իմ երկրում կարելի է մի լավ կահավորված բնակարան գնել:
-Կարո՞ղ եմ Ձեր վերջին միտքը չթարգմանել, պարոն նախագահ,- հուզմունքը կոկորդում խեղդելով, վատ աշակերտի նման հայացքը ներքև հառած՝ կիսաձայն խնդրեց թարգմանչուհին:
-Լավ, ճիշտ ես, մի թարգմանիր, միայն ասա, որ ես ժամը երեքին խորհրդակցություն ունեմ, թող արագացնի:
-Պարոնն ասում է, որ իրենց ֆիրման Ալպերի շվեյցարական բնական արոտավայրերում ոչխարաբուծական ֆերմա ունի: Ոչխարներն ալպյան անարատ ծաղիկներով են սնվում, նրանց բուրդը ձեռքի մկրատով է խուզվում, ձեռքով սանդի վրա են գզում:
-Ի՞նչ է, դժգոհությունս թարգմանեցի՞ր,- կտրուկ հարցրեց նախագահը:
-Ոչ, չեմ թարգմանել, ես էլ չհասկացա` ինչո՞ւ սկսեց պատմել,- արդարացավ թարգմանչուհին:
-Շեֆ, պատկերացնո՞ւմ ես, մեր գյուղում մինչև այսօր հենց իր ասածի պես սարում ոչխար են պահում, ձեռքի մկրատով խուզում են, սանդի վրա էլ գզում: Ասա մեր գյուղացիների տանիքը ոսկուց պետք է լիներ,- իրեն հատուկ աշխուժությամբ միջամտեց վարորդը:
-Ինչի՞ց ենթադրեցիր, որ տանիքները ոսկուց պետք է լինեն,- արհամարհական, իր մտքերի մեջ խորասուզված՝ հարցրեց նախագահը:
-Բա յոթանասուն հազար դոլար ենք տալիս մեկ կոստյումին, երկու վերնաշապիկին, երկու փողկապին և սրանց ճանապարհածախսին: Քիչ եմ ասել, պատերն էլ արծաթե քարերով կշարեին, - ուրախ, սպիտակ ատամնաշարը մերկացնելով` պատասխանեց վարորդը:
Նախագահի մռայլ հայացքը ստիպեց, որ վարորդը ձայնը կտրի և ընկղմվի բազկաթոռի մեջ:
Վերջապես նախագահը նոր կոստյումը հագին կանգնեց հայելու առաջ: Այն անթերի էր:
-Շեֆ, քեզ շատ սազեց, իսկը հագովդ է:
-Շատ ես խոսում, հիմար, արագ հասի էն թարգմանչուհուն:
-Չհասկացա, շեֆ, բերեմ քեզ մո՞տ, դուրդ եկա՞վ:
-Հիմար, այդ աղջկա ներկայությամբ անզգույշ խոսեցինք հագուստիս գնի մասին: Մեր սոված երկրում որ իմանան յոթանասուն հազարի մասին, իրար կխառնվեն ոչխարները: Թող վրաերթից մահանա:
-Շեֆ, եթե կանչեմ, նախազգուշացնեմ, որ ոչ մեկին չպատմի՞: Չէ՞ որ թարգմանիչները ստորագրություն են տալիս, որ թարգմանությունների գաղտնիությունը պահեն:
-Ես դա քեզնից լավ գիտեմ: Նա կոստյումի պատմությունը կպատմի մորը, մայրը՝ քրոջը, քույրը` ամուսնուն, և մեկ ժամից երկիրը կիմանա:
-Հասկացա շեֆ, տուն չի հասնի, կընկնի մեքենայի տակ,- ասաց վարորդը գործնական՝ հանգստի սենյակից դուրս գալով:
Թարգմանչուհին զվարթ տրամադրությամբ դուրս էր եկել փողոց։ Շրջապատում ամեն ինչ ժպտում էր։ Նա տուն էր շտապում, որպեսզի ծնողներին ուրախացնի իր առաջին աշխատանքային օրվա լուրով:

Մեկնաբանություններ