Գիտե՞ք՝ ինչու կորցրեցինք Արցախը. միակ պատճառը «անկախ Արցախ» կեղծ օրակարգն էր, չխորանամ իրավաքաղաքական մանրամասնությունների մեջ, չխորանամ նույնիսկ ՀՀ Սահմանադրության ու Անկախության Հռչակագրի պարունակության մեջ, չխորանամ նույնիսկ դեկտեմբերի 1-ի որոշման մեջ, չխորանամ նույն էթնիկ պատկանելության մեջ, չխորանամ նույն անձնագրի, նույն դրամի և այլն, գիտեք ինքներդ, սրա մասին տարիներով խոսվել է, ու հալածվել են խոսողները, որպեսզի սպասվելիք կործանումից շեղողներ չլինեն:
Աշխարհում ոչ մի ուժ ի զորու չէր Արցախը խլել Հայաստանից, եթե տարիներ ի վեր հայ հանրությանը չպատրաստեին դրան, եթե հայ հանրությանը չպատրաստեին պայքարելուց հրաժարվելուն, ասել է թե՝ դե դա քոնը չի, դա մեկ ամբողջություն չի, այլ պետություն է, ինչի՞ համար պայքարես:
Արցախցիներն էլ են իրենց համարել «անկախ պետության» քաղաքացի, ՀՀ մյուս մարզերի բնակիչներն էլ են այդ թունավոր խայծը կուլ տվել:
Պետական մակարդակով ընդգծել են այդ կեղծ, կործանարար, թունավոր բաժանարար թեզը, սոցիալ-կենցաղային մակարդակում գեներացրել ու հովանավորել են ներազգային ատելությունն ու պառակտումը:
Խնդրեմ, քաղեցի՞ք կեղծիքի պտուղները ու դեռ բավարարված չե՞ք:
Հիմա առավել ևս պնդեմ՝ Արցախի «անկախությունից» խոսում ու այդ թեզը պաշտպանում են կա՛մ մոլորյալները, կա՛մ անուղղելի տգետները, ազգային ինքնագիտակցությունից զուրկ ցանցառության տարրերը, կա՛մ դավաճան ստահակները:
Գևորգ Կարապետյան