Էգոցենտրիկ կառավարողը ստորին օղակներում ունենում է ոչ թե պրոբլեմ լուծողներ, այլ՝ կամակատարներ

Կառավարումը, մանավանդ պետական կառավարումը, այնպիսի մի ոլորտ է, որ անկախ լուծվող պրոբլեմների էությունից, բարդությունից ու մակարդակից, դրանց լուծումները, վերջին հաշվով, զուգամիտում են դեպի լուծող-կառավարողի մակարդակ։

Եթե կառավարողի մակարդակը, գիտելիքներն ու փորձը նրա աշխարհայացքի հետ միասին գերազանցում են լուծվող պրոբլեմի էությունը, ապա լուծողը ընկալում է այն իր մակարդակով և պրոբլեմին տալիս դրան համապատասխան բարձր չափանիշներով լուծում, որը, հաճախ, ընդլայնում է նաև պրոբլեմի նախնական դրվածքը՝ դարձնելով ավելի սիստեմային։

Հակառակ դեպքում, եթե կառավարողի մակարդակը ցածր է լուծվող պրոբլեմի մակարդակից, ապա լուծողի կողմից այն ընկալվում է գավառական բնույթի սահմանափակ մոտեցումով և լրիվ հնարավոր է, որ պրոբլեմը ստանա իր նախնական դրվածքի հետ կապ չունեցող լուծում, ճիշտ ու ճիշտ՝ համապատասխան կառավարողի ունակություններին։

Կառավարումը նաև այնպիսի ոլորտ է, որ, երբեմն, էգոցենտրիկ կառավարողին պետք է լինում ստորին կառավարման օղակներում ունենալ ոչ թե պրոբլեմ լուծողներ, այլ կամակատարներ։

Լավագույն կառավարումը լինում է այն դեպքում, երբ վերին մակարդակում, առաջընթացի պայմաններին համապատասխան և սիստեմային մակարդակով, դրվում են պրոբլեմներ, իսկ կառավարման ստորին օղակներում դրանք իրականացվում են պրոֆեսիոնալ մակարդակով։

Պավել Բարսեղյան

Մեկնաբանություններ