Հոկտեմբերի 2-ին Հայաստանում կայացած հերթական ՏԻՄ ընտրությունները լակմուսի թղթի պես վերհանեցին ինչպես մեր քաղաքական, հանրային ու մարդկային ներկապնակի վառ գույները, այնպես էլ՝ արատավոր բծերը:
Ես Երևանում չեմ ծնվել ու, դրանից է երևի, որ նա իմ անեզրական սերն է:
Սերը քիչ է …
Դա մի ուրիշ, ավելի մեծ զգացում է, եթե այն կա:
Դա զարմանք է, վիթխարի զարմանք, այնպես, ինչպես առաջին անգամ գեղեցիկ կնոջ … մերկությունն ես տեսնում:
Պարզվում է՝ Թբիլիսիում վրացի ազգայնականների կողմից օրերս թուրքական սրճարան-ռեստորան-խանութները ավիրվել, ջարդուփշուր են արվել, որովհետև վաղ առավոտից Թբիլիսիի Աղմաշենեբելի պողոտայում այդ օբյեկտներից թուրքական երաժշտություն է լսվել: Թուրքական մուղամների բարձր ձայնը վրդովվեցրել է ազգայնականներին, որովհետև այդ օրը եղել է աբխազական զորքերի կողմից Սուխումը գրավելու սգո տարելիցը:
Իրոք հետաքրքիր են այս վրացիները:
Արդեն մի քանի օր է՝ Հանրայինի ռաբիս երգարվեստի պրոպագանդմանը նվիրված (ի՜նչ ամոթ է) 6/8 հաղորդման շուրջ խոսակցություններ են գնում: Ասում-խոսում են, բայց ոչ մի արձագանք ու արդարացում չկա կամ ինձ չի հանդիպել:
Հանրապետության Անկախության 25-ամյակին նվիրված զորահանդեսը առավել քան տպավորիչ էր, և կարելի է ասել, որ այն շատ հարցերի պատասխան տվեց: ՈՒ՝ ոչ միայն հարցերի:
Այսօր իմ եղբայր Արթուրի տոնն է, ով թողեց իր Պոլիտեխնիկ ինստիտուտն ու 92-ին կամավոր գնաց։ Այսօր իմ դասընկերներ Վահագնի ու Արսենի տոնն է,ովքեր զոհվեցին դեռ 19-ը չբոլորած։ Այսօր իմ մորաքույրների մինուճար որդիներ զինվոր Ռուդիկի ու հրամանատար Բորիկի տոնն է, ովքեր կյանքը զոհասեղանին դրեցին հանուն մեր հայրենիքի լինելիության։
Ահագին մտածել եմ, թե ինչ է նշանակում ներել մարդուն: Դա առաջին հերթին ներողին է հարկավոր՝ անհանգստություններին ու սպասումներին վերջ տալու, սեփական հոգում հավասարակշռություն հաստատելու համար:
Սա ես չեմ ասել: Ասել են ինձնից առաջ ու ինձնից իմաստունները, զորօրինակ, գերմանացի հրապարակախոս Վոլֆգանգ Գուստը: Սույն միտքը վկայում է բոլոր ժամանակներում ինչպես անմեղության կանխավարկածի, անհատականությունների, այնպես էլ ճակատագրի ընդհանրականության առանձնահատկության մասին:
Լինում են պատմության շրջադարձային պահեր, երբ տակտիկական լուծումները իրենց հետևանքների հզորությամբ դառնում են ստրատեգիական լուծումների համարժեքներ։
Բայց դա չի բացառում, որ նման հզոր տակտիկական լուծումները ստրատեգիական իմաստով, վերջին հաշվով, սխալ դուրս գան։
Նման հարց է Թուրքիայի BRICS-ին անդամակցելու հարցը, որը Ռուսաստանում ոգևորությամբ ընդունվեց...