Մոսկվայի հետ հարաբերությունների՝ Մակրոնի անարդյունք վերբեռնումը

Մոսկվայի հետ շփումներում, հավանաբար, ինչ-որ անհարթություն կա: Հակառակ ՌԴ ԱԳՆ տեղեկատվության, Էմանուել Մակրոնն այդպես էլ չստացավ հունիսի 24-ին, Մոսկվայում Հիտլերի նկատմամբ հաղթանակի 75-ամյակին նվիրված ռազմական շքերթին մասնակցելու պաշտոնական հրավեր:

«Դա նախագահին կազատի տատանվելուց, այլապես, կամ պետք է հրավերից հրաժարվեր, կամ ռիսկի դիմեր, գնար ու միջնորդ ծառայեր Կրեմլի համար միջազգային ասպարեզում» մեկնաբանել է մի դիվանագետ: Էմանուել Մակրոնի՝ Բարաք Օբամայի օրիինակով, ռուսական վերբեռնումը, նույնիսկ դիվանագիտական լեզվով՝ տվեց անորոշ արդյունքներ՝ գրում է Իզաբել Լասերը Le Figaro-ում: Ի գիտություն ընդունելով Ռուսաստանի տպավորիչ վերադարձը միջազգային ասպարեզ՝ Մակրոնը հասկացավ՝ ինչքան դժվար է առաջ շարժվել ճգնաժամերի կարգավորման մեջ, հատկապես Մերձավոր Արևելքում (Սիրիա, Լիբիա, Իրան)՝ առանց Մոսկվայի մասնակցության: Նա գիտակցեց, որ անիմաստ է կշռադատել եվրոպական մայրցամաքի անվտանգության մասին՝ հաշվի չառնելով Ռուսաստանին: Բարձրաստիճան եվրոպացի մի դիվանագետ է ասել. «Միջազգային ասպարեզում հաստատվել հնարավոր է միայն ալյանսներ ստեղծելով: Եթե մենք ցանկանում ենք մեզ համարել տերություն, պետք է խոսենք բոլորի հետ: Եթե մենք չխոսենք նրանց հետ, ովքեր մեզ հետ համաձայն չեն, այսինքն մոլորակի 3/4ի հետ, կմնանք լիակատար մենության մեջ»: Գտնելու համար մերձեցման թեմաներ, ընդհանուր շահեր ու վաղեմի հարաբերություններ, որ կապում են Ֆրանսիային ու Ռուսաստանին, Մակրոնը գնաց որոշ զիջումների: Նա պայքարեց Եվրոպայի Խուրհուրդ Ռուսաստանի վերադարձի համար: Բայց նա գտնում է, որ «վստահության պահանջկոտ ու հավակնոտ երկխոսությունը» պետք է կայանա առանց «միամտության կամ փոխզիջումների»: Նա չզիջեց իր սկզբունքները Ուկրաինայի ու Ղրիմի հարցում՝ ի հակակշիռ Թրամփի հայտարարելով, որ G8-ը չի կարող փոփոխել՝ առանց այդ հարցի նախնական լուծման: Ռազմական հստակությունը ևս Արևելյան Եվրոպայում կասկածի տակ չի դրվում՝ Ֆրանսիան Էստոնիա ուղարկեց 300 զինվոր ՆԱՏՕ-ի շրջանակներում:

Առաջին արդյունքներն ամփոփելով՝ Մոսկվայի հետ մերձեցման արդյունքները գրեթե աննշան են: Սիրիայում Վլադիմիր Պուտինը չցանկացավ կամ չկարողացավ ազդել Բաշար Ասադի վրա: Կրեմլին չհաջողվեց զսպել իրանական ազդեցությունը Սիրիայում: Նա չօգնեց փրկել Իրանի միջուկային համաձայնագիրը, JCPOA-ն: Անկասկած, ամենամեծ հիասթափությունը կապված է Ուկրաինայի հետ: Խաղաղ գործընթացի միջնորդներ Փարիզն ու Բեռլինը հույսեր էին կապում Կիևում Վլադիմիր Զելենսկու իշխանության գալու հետ, որ ցանկանում էր վերականգնել երկխոսությունը Ռուսաստանի հետ: Բայց Կրեմլը չցանկացավ զիջել 2014-ի իր ռազմավարից ոչինչ: «Ռուսաստանի հետ մերձեցումը քիչ ինչ տվեց, բայց 2020-ին դա ավելի դժվար կլիներ, քան 2019-ին էր, որովհետև ենթատեքստն ավելի է բարդացել»՝ բացատրում է Տատյանա Կաստուևա-Ժանը՝ Ռուսաստանի ու ԱՊՀ-ի կենտրոնի տնօրենը Միջազգային հարաբերությունների IFRI ինստիտուտում: Վլադիմիր Պուտինի սահմանադրական բարեփոխումը, որ նրան հնարավորություն է տալիս թեկնածությունն առաջադրել մինչև 2036-ը, ֆրանսիական դիվանագիտությանը դժվար վիճակում դրեց: Ժողովրդավարության նույնիսկ տպավորություն չի ստեղծվում: Բացահայտվում է Ռուսաստանի իսկական էությունը: Ֆրանսիայի համար դժվար է աշխատել երկրի հետ, որ նույնիսկ ժողովրդավար չի ձևանում:
Մոնտենի ինստիտուտի համար Ֆրանսիայի արտաքին քաղաքականությանը նվիրված երկտողում նախկին դեսպան Միշել Դյուկլոն ասում է, որ կորոնավիրուսը դրդում է «բաց պահել Ռուսաստանի հետ երկխոսության ալիքները», բայց պետք է «չմեծացնել երկխոսության օպտիկական պատրանքը հավաստիության տեսակետից (կա փոքր հավանականություն, որ ներկա ղեկավարություննը կփոխի իր վերաբերմունքը միջազգային հարցերին) և կրակին յուղ չլցնել վիճելի հարցերում եվրոպացի գործընկերների հետ:
Իզաբել Լասեր, Le Figaro

Հ.Գ. Ֆրանսիայի ու Ռուսաստանի հարաբերություններում խոչընդոտ է և Թուրքիան: Փարիզն այդպես էլ չի կողմնորոշվում՝ ինչպիսին են ռուս-թուրքական հարաբերությունները, եթե դաշնակիցներ են, ինչու՞ են միմյանց դեմ կռվում Սիրիայում ու Լիբիայում, եթե միմյանց դեմ են կռվում, ինչպե՞ս են համագործակցում այլ հարցերում: Ֆրանսիան պահանջում է Եվրամիությունում քննարկումներ սկսել Թուրքիայի հետ հարաբերությունների շուրջ: «Մեր համոզմամբ, ծայրահեղ կարևոր է, որ ԵՄ-ն շատ արագ անցնի բովանդակային քննարկումների՝ առանց տաբուների և ապագա հարաբերությունների շուրջ միամիտ հեռանկարների։ Մենք պետք է ամենավճռական կերպով պաշտպանենք միության շահերը», - Սենատում հայտարարել է ԱԳ նախարար Ժան Իվ Լե Դրիանը՝ սկանդալային որակելով Լիբիայի ափին անցած շաբաթ տեղի ունեցած միջադեպը։

Հունիսի 18-ին թուրքական ռազմանավը չէր ենթարկվել ուղեբեռը ստուգելու՝ ֆրանսիական ռազմանավի պահանջին, որ տեղում ծառայություն էր իրականացնում ՆԱՏՕ-ի առաքելության տակ։ Թուրքական կողմը թիրախավորել էր ֆրանսիական նավը, որ Փարիզում գնահատել են «բացառապես թշնամական ու ագրեսիվ գործողություն»։

Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հայաստանը Ծապլվարը չէ
• 2021. Աշխարհի ամենահզոր 5 բանակները
• Վրացական փոխատեղում՝ ի՞նչ սպասել Ղարիբաշվիլիի կառավարությունից
• Իրանը նորից մերձավորարևելյան խաղի կենտրոնում է
• Անգելա Մերկելի ելույթը Մյունխենի Անվտանգության հարցերով համաժողովում
• Ջո Բայդենի ելութը Անվտանգության հարցերով 2021-ի Մյունխենի վիրտուալ կոնֆերանսում
• Իրանը դառնում է ԵԱՏՄ անդամ, հաջորդը Ադրբեջանն է
• Վրաստանը քաոսի և հեղափոխության միջև
• Պատմական մանիպուլյացիա՝ ինչպես միշտ
• Երեք ամիս անց՝ ինչ են վճռել Ադրբեջանը, Հայաստանը և Ռուսաստանը
• Ինչո՞ւ է Բաքուն համաձայնել աշխատել ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի հետ
• Սերժ Սարգսյան՝ անցյալի մասին ներկայի կտրվածքով
• Հայաստանը դիտարկում է Թուրքիայի հետ սահմանի բացման հնարավորությունը
• Փարիզը հակաթուրքական դաշինք է կազմում
• Ինչի՞ց է մահացել Չինգիզխանը իրականում
• Հերիք է Ցիցերոն խաղանք
• Մարտական դրոններ՝ ապագայի պատերազմը
• Էրդողանի մտրակն ու քաղցրաբլիթը Բայդենի համար
• 2050. Ինչ կա-չկա աշխարհում
• Երբ Երևանում կբացվի Թուրքիայի դեսպանատուն

Մեկնաբանություններ