«Սասունի ճամփեն Արցախով է անցնում»

Ինչ լավ է, որ զտարյուն սասունցի ընկերս` Վազգենը, չտեսավ այս օրերը: Բայց ներքին մի վախ ուներ, տագնապ, որ թույլ, ընչաքաղց մարդիկ օր-օրի վեր են բարձրանում:

Ամիսը մեկ-երկու անգամ Արցախ էինք գնում։

Ասում էր` Սասունի կարոտը Արցախից եմ առնում:

Ասում էր` Սասունի ճամփեն Արցախով է անցնում:

Հիշում եմ` Շուշիում էինք, ասաց.

«ՈՒխտ եմ արել, Շուշիում տուն պիտի շինեմ»։

Ափսո՜ս, ուխտն անկատար մնաց:

Ասում էր` Սասունն ու Արցախը Հայու թթխմոր է, հայու շաղախը, հայու գաղտնագիրը: Սասունը կորցրինք, հայու տեսակն էլ փոխվեց: Արցախը թթխմոր մնաց, Արցախն էլ կորցնենք հայը կփչվի, կփչանա:

Թուրքի ուզածն էլ փչված, փչացած հայն է…

Ի՜նչ լավ է, որ զտարյուն սասունցի ընկերս` Վազգենը, չտեսավ այս օրերը։

Սպարտակ ՂԱՐԱԲԱՂՑՅԱՆ

Մեկնաբանություններ